فرزندانش در روز ماما گردهم آمده بودند تا قدردان روزها و شب‌های بی‌خوابی او باشند، کودکان حکم نوه و نتیجه‌هایش را داشتند و یک‌صدا فریاد کودکانه سر می‌دادند: «ننه گلبهار دوستت داریم.»

به گزارش پردیسان آنلاین از اصفهان، قابلگی سرمایه ارزشمندی در سرزمین ما بوده که امروز در حال افول و فراموشی است. قابله‌ها افراد مؤمن و توانمندی بودند که در سخت‌ترین شرایط و بدون کم‌ترین امکانات نوزاد را به دنیا می‌آوردند.

ونک روستایی بن‌بست با جاده‌ای صعب‌العبور و خاکی در ۳۵ کیلومتری غرب سمیرم است، سال‌ها پیش قابله روستا در تابستان و زمستان، ننه شیرین و دخترش گلبهار بودند. نیمه‌های شب، سحر، صبحدم و گاهی عصر و شبانگاه، کوبه در به صدا درمی‌آمد و ننه شیرین در یک چشم بر هم زدن عازم می‌شد.

کوچه‌های تاریک، سرد، باریک و گاهی پر از برف را پیاده در تاریکی و روشنایی شب و روز می‌پیمود تا به مقصد برسد. گلبهار سی‌سنبله، قابله ۸۵ ساله ونکی است که مادر معنوی حدود چهل شهید است. شغلی که از مادر و مادرشوهر، به ارث برده است. ننه شیرین و خاله گلبهار، مادر و دختری هستند که مادران معنوی ۱۰۰ شهید شهر ونک هستند و خاله شیرین، خود مادر یک شهید نوجوان است.

ننه گلبهار دوستت داریم

گاهی اواخر بهار و تابستان نیز عشایر میهمان در مزارع اطراف، ننه شیرین و خاله گلبهار را برای به دنیا آمدن فرزندشان فرامی‌خواندند و ننه شیرین قصه ما، شب و نیمه‌شب سوار بر الاغ راهی چادر عشایر می‌شد.

مادران معنوی قصه ما آن روزها خواب و بیداری نداشتند و با توجه به زاد و ولد زیاد هر روز آماده مأموریت بودند؛ بدون چشم‌داشتی نوزادان را به دنیا می‌آوردند و مادر را تا چهل روز به حمام می‌بردند. مراسم خاص روشن کردن چراغ حمام، تیغ زدن نوزادان که امروز حجامت نام دارد و سوراخ کردن گوش دختران از جمله فعالیت‌های آن‌ها بود.

ننه گلبهار دوستت داریم

امروز فرزندانش گردهم آمده بودند تا قدردان روزها و شب‌های بی‌خوابی او باشند و کودکانی که حکم نوه و نتیجه‌هایش را داشتند، یک‌صدا فریاد کودکانه سر می‌دادند: «ننه گلبهار دوست داریم.»

خانه خاله گلبهار آذین‌بسته حجله شهادت است، شهادت فرزندی که در ۱۶ سالگی، روز یازدهم آبان ۱۳۶۱ در عملیات محرم به شهادت رسید و مادر گوشه طاقچه را به تصاویر فرزند و تنها یادگاری‌هایش مزین کرده بود.

در بین یادگاری‌های به‌جا مانده از شهید، تفنگی چوبی است که فرزندش درست کرده بود و به گفته مادر در روزگار نوجوانی‌اش عراق-ایران بازی می‌کرد؛ امروز تنها دل‌خوشی مادر قاب عکسی است که مدام اسباب‌بازی روزهای کودکی فرزندش بوسه‌باران می‌شود.

آئین نکوداشت مادران معنوی شهدا لبخند را بر لبانش و اشک شوق را در چشمانش جاری کرده بود و از حضور مسئولان و مردم قدردان سپاسگزاری می‌کرد.

به گزارش پردیسان آنلاین، فرماندار، امام جمعه، فرمانده ناحیه مقاومت بسیج سمیرم، امور بانوان فرمانداری، رئیس بنیاد شهید، مسئولان شبکه بهداشت و درمان، شهرداری و شورای اسلامی شهر ونک و مردم قدردان شهر ونک در این آئین شرکت و از وی تجلیل کردند.