به گزارش پردیسان آنلاین، شهر اصفهان با پیشینه بسیار کهن تاریخی خود از پیش از اسلام تاکنون همواره مورد توجه و تحولات و منشأ تأثیرات گوناگون در عرصه‌های مختلف بوده و بر این اساس اوضاع اقلیمی و جغرافیایی و واقع شدن اصفهان در میانه کشور، موقعیت بسیار ممتازی را به این شهر بخشیده است.

در بعضی برهه‌های تاریخی این نقش بسیار پررنگ‌تر و قوی‌تر بوده است و پس از اسلام نیز بر میزان توجه به این شهر افزوده شد و طی قرن‌های متمادی علی‌رغم وقوع حوادث و پیدایش فراز و نشیب‌های فراوان تاریخی، نه‌تنها هیچ‌گاه از اهمیت آن کاسته نشد، بلکه در بعضی مقاطع تاریخی به عنوان پایتخت ایران نیز برگزیده شد.

نخستین‌بار در زمان آل‌بویه این شهر مرکز حکومت قرار می‌گیرد و پس از آن در دوره سلجوقیان، به‌عنوان پایتخت ایران انتخاب می‌شود؛ وجود آثار متعدد معماری مربوط به عصر سلجوقی در این شهر و نیز آرامگاه برخی بزرگان این حکومت در اصفهان، مؤید این مطلب است. لازم به ذکر است که ادبیات هر ملتی آئینه تمام نمای هویت آن ملت است و تحولات ادبی همواره بر پایه دگرگونی‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شکل می‌گیرد؛ در حقیقت ادبیات هر دوره پاسخی است به نیازهای آن دوره و شاعران نیز مهری بر تأیید هویت آن دیار هستند و صغیر اصفهانی نیز سندی بر تاریخ و تمدن اصفهان است.

محمدحسین صغیر اصفهانی ابن اسداللَّه، شاعر ادیب و عارف وارسته، از مشاهیر شعرای معاصر اصفهان بود که در هشت‌سالگی زبان به سرودن شعر گشود و شگفتی همه را برانگیخت و از همان زمان «صغیر» تخلص پیدا کرد.

او اگرچه قصیده و غزل بسیار گفته، اما اغلب اشعارش مدح و مرثیه چهارده معصوم (ع) است او از مداحان تراز اول اصفهان بوده و در تشکیل انجمن مداحان و تربیت و پیشرفت آنان نقش زیادی داشته است، بر همین اساس حاج احمد صغیر فرزند مرحوم صغیر اصفهانی که خود نیز شاعر است، در ویژه‌برنامه «بهار بهار» با بیان اینکه صغیر اصفهانی از کودکی ذوق عرفان داشت، اظهار کرد: صغیر اصفهانی در شعرهای خود خدا را شکر می‌کند و می‌گوید افتخار می‌کنم که در کودکی خدا زبان مرا به اشعار گشود.

وی با اشاره به خصوصیات پدرش ادامه داد: صغیر اصفهانی یکپارچه حقیقت و نوع‌دوستی بود، به‌طوری که ناراحتی، خودپسندی و مواردی از این دست در وجود وی دیده نمی‌شد.

شاعر و فرزند مرحوم صغیر اصفهانی تصریح کرد: صغیر اصفهانی همیشه سعی می‌کرد به دیگران در حد توان خدمت کند، عشق وافری به چهارده معصوم داشت و در مدح امیرالمومنین (ع) و اباعبدالله (ع) اشعار زیادی سرود.

وی با بیان اینکه صغیر اصفهانی به تخلص خود راضی بود و به آن اشاره داشت، افزود: «یک شب وی در دوره نوجوانی و زمانی که زبانشان به شعر باز شده بود در انجمن شعرا، قطعه شعری می‌خواند که برای میهمانان جالب بوده است، پس از آن یکی از میهمانان به وی می‌گوید که تو اکنون صغیر هستی و این شعر را گفته‌ای و چه بهتر که همین فامیلی را داشته باشی؛» از این‌رو تخلص وی صغیر شد.

صغیر با اشاره به اینکه صغیر اصفهانی از هر سبکی شعر دارد، گفت: اینکه صغیر اصفهانی همیشه خود را کوچک می‌دانست و خضوع و خلوص داشت، او را بزرگ کرد.

وی با اشاره به بخشی از اشعار صغیر اصفهانی درباره قیامت اظهار کرد: قیامت روزی است که هرکس هرچه فرستاده است را می‌بیند، در همین راستا باید گفت که پدر دین‌باور بود و این موضوع در اشعار او نیز این مورد تجلی پیدا کرده است.