به گزارش پردیسان آنلاین، رسانه رسمی حوزه به انتشار گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری در خصوص «اسلام منهای روحانیت، روحانیت منهای اسلام» در شماره های مختلف خواهد پرداخت که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود.

امروز یکی از مسائلی که دشمن بخصوص در محیط دانشگاه دنبال می‌کند، تهاجم علیه نظام روحانیت در کشور ماست. به این نکته توجه داشته باشید. این نکته، حرف امروز نیست. از روزی که نظام پهلوی بر سر کار آمد، دشمنان فهمیدند که اگر بخواهند به یکباره این کشور را تصرف کنند، نباید چیزی به نام دین و ایمان دینی در این کشور باشد و برای این‌که ایمان دینی به شکل سازمان یافته وجود نداشته باشد، باید بساط روحانیت برچیده شود. تا وقتی که روحانیت هست، در واقع یک سازمان مرکزی وجود دارد که مردم آن را به نام دین می‌شناسند و از طریق آن، سخن دین را می‌شنوند.

دین را نمی‌توان از میان زندگی، دلها و مغزهای مردم زدود. سازمانی را که به هیچ‌یک از دستگاههای قدرت از لحاظ مالی متکی نیست، نمی‌شود به راحتی از میان برد. روحانیت برادران اهل سنت ما در کشورهای اسلامی، نان‌خور دستگاههاست و نمی‌تواند با دستگاهها مخالفت کند. روحانیت مسیحی هم چیزی شبیه به همین است. خصوصیت روحانیت شیعه این بوده که از لحاظ مالی و ارتزاق زندگی، به دستگاههای حاکم متکی نبوده است؛ لذا زبانشان باز بوده است. «بیانات در دیدار جمعی از دانش‌آموزان و دانشجویان، ۱۳۷۴/۰۸/۱۰»

ما نباید خیال کنیم آبروی نسل فعلی روحانیت موجب این شد که مردم به سمت انقلاب اسلامی گرایش پیدا کنند. نه؛ این اشتباه است. بلکه آبروی هزار ساله‌ی روحانیت که یک ذخیره‌ی تمام نشدنی بود، موجب این پیروزیها و موفقیتها گردید.

این آبروی هزارساله عبارت است از آن اعتباری که در طول قرنهای متمادی، از علم و تقوای علمای بزرگ به دست آمده است. یعنی علامه‌ی حلی در این مجموعه نقش دارد، محقق نقش دارد، مجلسی نقش دارد، شهیدین نقش دارند، شیخ طوسی نقش دارد، سید مرتضی نقش دارد، شیخ انصاری نقش دارد، علمای بزرگ در قرنهای متمادی در نجف نقش دارند، بزرگان قم نقش دارند؟

کسانی که می‌خواهند جمهوری اسلامی را بی‌آبرو کنند، اگر شده است تهمت می‌زنند و دروغ درست می‌کنند تا قدس و علم روحانیت را ضایع کنند. اینها خبرهای دروغ می‌دهند، حوادث دروغ جعل می‌کنند و موضوع کوچکی را بزرگ می‌کنند، برای این‌که آبروی روحانیت را در نظر مردم ببرند. پیداست این آبرو برای آنها خیلی اهمیت دارد. می‌دانند که اگر این آبرو باشد یا نباشد چقدر تفاوت دارد. بعضی نیز همین را فرموله می‌کنند، لباس علمی و بحث استدلالی به آن می‌پوشانند، گویا بحث علمی می‌کنند که «بله؛ در حوزه‌ی علمیه، علم و تقوا نیست!» نه آقا؛ انصافا تقوا و قدس در بین این قشر، به نسبت، از همه‌ی قشرهای دیگر بیشتر است.«بیانات در دیدار جمعی از روحانیون، ۱۳۷۱/۱۱/۲۵».

ما این را بدانیم که امروز مسؤولیت روحانیت، بسیار سنگین است. اولین مسؤولیت شما، پاسداری از اسلام و نظام اسلامی است. آن کسانی که با نظام اسلامی با این عظمت که اسلام را عزت بخشید، مسلمین را سربلند کرد، اسلام را در دنیا مطرح نمود، ملتهای مسلمان تحقیرشده و فراموش‌شده را به یاد اسلام انداخت که می‌بینید چه‌طور ملتها یکی پس از دیگری، به سمت اسلام گرایش پیدا می‌کنند بلکه در سطح جهان، آزادی ملتها را به دنبال آورد، مخالفت کنند، مورد عفو و اغماض قرار نخواهند گرفت. ما برخورد می‌کنیم؛ هر کس که می‌خواهد باشد، در هر حدی که می‌خواهد باشد. این برای ما از آن مناطقی که جای اغماض باشد، نیست.«بیانات در دیدار طلاب، فضلا و روحانیون مشهد، ۱۳۶۹/۰۱/۰۴».