پردیسان نوین، گروه بین‌الملل – پیمان یزدانی: همه‌گیری ویروس کرونا در هر گوشه‌ای از دنیا در جریان است و باعث ناامیدی بسیاری از کشورها در مقابله با این ویروس شده است. به همین سبب، مردم و دولت‌ها در مواجه با این ویروس به وحشت افتاده‌اند و اقتصادها تهدید شده است. انتظار می‌رود این بحران بدون عزم و همکاری جدی جهانی، بیشتر و بیشتر شود.

از یک سو، شیوع ویروس کرونا و چگونگی مقابله دولت‌ها با آن، مسئله اثربخشی سیستم‌های سیاسی را به چالش کشیده و از سوی دیگر، گذار از نظم فعلی به نظم پساکرونا را مطرح کرده است.

با توجه به تأثیر بسیار زیاد این ویروس بر جهان از جنبه‌های مختلف، بسیاری معتقدند تغییر در نظم جهانی جاری و روابط بین‌الملل در دوره پساکرونا اجتناب ناپذیر خواهد بود.

در این راستا خبرنگار پردیسان نوین گفتگویی را با پروفسور «کازوتو سوزوکی» استاد سیاست بین‌الملل در دانشگاه هوکایدوی ژاپن انجام داده که در ادامه مشروح آن می‌آید.

*ویروس کرونا چه تأثیراتی بر نظم فعلی جهان خواهد گذاشت؟

ابتدا این بیماری نشان داد در حالی که کشورهای آسیایی نسبتاً قادر به مقابله با چنین بیماری همه‌گیری بودند کشورهای غربی (اروپا و آمریکا) برای چنین همه‌گیری آماده نبودند. این امر به این موضوع منجر می‌شود که می‌توان این همه‌گیری را به عنوان فروپاشی غرب و ظهور شرق در نظم جهانی آتی خلاصه کرد. چین که منشأ این بیماری همه گیر بود، اولین کشوری بود که مجدداً با توانایی تولید قدرتمند شروع به کار کرد. اکنون، چین ماسک و سایر تجهیزات پزشکی را به کشورهای دیگر از جمله ایالات متحده ارائه می‌کند.

از طرف دیگر، ایالات متحده تحت ریاست جمهوری ترامپ نتوانسته است با این اوضاع مقابله کند و بیش از ۳۰ هزار نفر جان خود را در آن کشور از دست داده‌اند. او استراتژی انتخاباتی خود را در مقابل سلامتی و زندگی مردم آمریکا قرار می‌دهد. در مورد دولت‌های فدرال و فرمانداران ایالتی اختلافاتی وجود دارد. کرونا، فضایی را برای ایجاد رویکرد پوپولیستی که در آن رهبران و مردم از اهمیت علم، متخصصان و حقایق غافل شوند فراهم نمی‌کند.

*نظم فعلی جهان بیشتر مبتنی بر رویکردهای لیبرالیسم و تا حدودی رئالیسم است. نقایص رویکردهای گفته شده در مواجهه با ویروس کرونا چیست؟

بیماری همه گیر جهانی نیاز به یک هماهنگی بین‌المللی دارد، زیرا ویروس به مرزها احترام نمی‌گذارد. اما در عین حال، از آنجا که هیچ داروی درمانی یا واکسنی برای مقابله با این ویروس وجود ندارد تنها راه مقابله با آن اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی است.

برای تغییر رفتار مردم، دولت‌ها باید قدم برداشته و قوانین سختگیرانه ای را وضع کنند. بنابراین رئالیسم یا رویکرد دولت محور اجتناب ناپذیر خواهد بود. این واقع گرا بودن باعث رقابت کشورها برای ماسک، عینک یا ونتیلاتور خواهد شد. لیبرالیسم بازار، باعث رقابت کشورها شده و در این رقابت، آنان که قوی‌تر و ثروتمند تر هستند برنده می‌شوند. فکر می‌کنم این موارد، از نقایص این رویکردها می‌باشند.

*شیوع ویروس همچنین نشان داد که اقتصادهای نظامی نیز قادر نیستند امنیت ملت‌ها و دولت‌ها را در دوره پسا کرونا حفظ کنند. نظر شما در مورد این چیست؟

اگرچه دولت‌ها مجبورند منابع زیادی را برای مبارزه با بیماری همه گیر به کار گیرند، اما وضعیت نظامی همچنان در حداقل تغییر باقی می‌ماند. تاکید زیادی بر برنامه‌های رفاهی یا سرمایه گذاری زیرساخت ملی وجود خواهد داشت، اما مخارج نظامی همچنان در سطح فعلی باقی خواهد ماند. حتی این احتمال وجود دارد که دولت‌ها برای تحریک ناسیونالیسم هزینه‌های نظامی را افزایش داده و تنش را بالا ببرند.

*اگر بپذیریم که نظم جهانی پساکرونا، نسبت به نظم فعلی متفاوت می‌باشد آیا این تغییرات، ساختاری و اساسی خواهند بود؟ کدام مفاهیم تغییرات اساسی را تجربه خواهند کرد؟

نظم جهانی پساکرونا، یکی از نظم‌های در حال گذار خواهد بود. به نظر من این موضوع، آغاز سقوط هژمونی ایالات متحده و مطمئناً تسریع کننده ظهور چین خواهد بود. اما این نظم جدید هژمونیک از سوی چین نخواهد بود.