پیامبر اکرم (ص) در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان دست به درگاه الهی برداشته و اینگونه دعا کردند: اَللّهُمَّ زَینِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِک یا عِصْمَهَ الْخَائِفِینَ خدایا مرا در این ماه به پوشش و پاکدامنی بیارای و به لباس قناعت و اکتفا به اندازه حاجت بپوشان و بر عدالت و انصاف وادارم نما، و مرا در این ماه از هرچه میترسم ایمنی بخش، به نگهداری‌ات ای نگهدارنده هراسندگان.

حجت الاسلام حسن عامری به خبرنگار معارف پردیسان نوین گفت: برای رسیدن به جایگاهی که دیروز بیان شد، انسان باید خطاهای دیگران را بپوشاند و عفیف باشد. یعنی مرتکب گناه نشود. بنابر این هم پوشاندن عیوب دیگران مهم است و هم خود انسان اگر خطایی کرد، دست از خطای خود بردارد.

وی افزود: در ادامه دعا می خوانیم خدایا من را به لباس قنوع درونی و کفاف بیرونی بپوشان. به عبارت دیگر قناعت درونی داشته باشیم و دچار حرص و طمع نشویم و از طرف دیگر به هرچه خدا روزی کرده به همان اکتفا کنیم. چون بزرگترین بحرانی که انسان را در عصر کنونی تهدید می کند، بحران عدم رضایت است نه بحران انرژی و مالی و مانند آن.

این استاد حوزه ادامه داد: انسانها به آنچه که خدا روزی آنها کرده راضی نیستند و همین مساله اجازه نمی دهد تا انسان را به حدی برساند که از خوبی ها خوشش بیاید و از بدی ها متنفر شود. لذا در این دعا از خدا می خواهیم تا ما را به گونه ای تربیت کند که مسیر زندگی مان بر اساس عدل و انصاف باشد.

وی افزود: قاعده انصاف در روایات نیز همین گونه تعریف شده است. یعنی اگر هر خوبی را برای خود می پسندیم، برای دیگران نیز بپسندیم و هر چه از بدی ها برای خودمان خوش نمی داریم، برای دیگران هم نپسندیم. بنابراین ما دوست نداریم کسی به ما دروغ بگوید ولی ممکن است به دیگران دروغ بگوییم یا انتظار داریم دیگران به عدالت با ما رفتار کنند ولی خودمان ممکن است عدالت نداشته باشیم.

عامری اضافه کرد: عملکرد ما در مقابل دیگران به چهار قسمت عدل، انصاف، احسان و ایثار تقسیم می شود. اگر بخواهیم درجه بندی کنیم بالاترین درجه آن ایثار است. چون در برخی موارد عدالت و انصاف و حتی احسان جوابگو نیست. بنابراین عدالت پایه این عملکرد انسان است. البته انسان به صرف عمل کردن به عدالت نمی تواند بگوید یک انسان کامل است. چون باید انصاف نیز داشته باشد و در مواردی که عدالت جوابگو نیست، موضوع انصاف مطرح می شود و برخی موارد نیز که انصاف جوابگو نیست، احسان مطرح می شود.

وی به عنوان نمونه به آیه ۸۳ سوره بقره استناد کرد و گفت: وقتی می گوییم و بالوالدین احسانا یعنی کاری که پدر و مادر در حق فرزند انجام می دهد یا فرزند در حق پدر و مادر می کند، احسان است ولی کسی که از همه هستی خود در راه خدا میگذرد، ایثار می کند و فداشدن برای باقی ماندن یک ارزش بالاتر است.

این استاد  حوزه افزود: ممکن است در برخی موارد احسان نیز کاربرد نداشته باشد که آنجا ایثار مطرح است. چون احسان یعنی گذشتن از حق خود برای دیگران، درحالی که در انصاف می گوییم هر کسی به حق خود برسد اما ایثار در جایی است که انسان از همه موجودیت خود برای رسیدن به یک ارزش والاتر می گذرد. اگر این موارد یعنی حبب ا لی فیه الاحسان و فسوق… یک نتیجه دارد و آن این است که امنیتی را برای انسان ایجاد می کند. اگر در جامعه ای عدل و انصاف وجود داشته باشد، امنیت برای افراد ایجاد می شود همه عادل و منصف هستند و شما از هر  چه که بترسی خدا شما را حفظ میکند.

وی از قاعده طلایی انصاف یاد کرد و گفت: رعایت این قاعده باعث می شود تا جامعه و دنیا به امنیت برسد به گونه ای که به فرموده حضرت علی(ع) هیچ کس برای دریافت حق خود هیچ واهمه ای از کسی ندارد، به گونه ای که به هر اداره ای مراجعه کند حق خود را دریافت می کند و در هر معامله ای حق خود را اخذ خواهد کرد.

عامری افزود: ریشه همه ظلم ها و بی انصافی ها آلودگی های درونی ما و گرفتاری به بعضی گناهان و لغزش ها مانند حسد، کینه، نفاق، حرص و طمع، زیاده طلبی و انحصار طلبی است و برای رسیدن به عدل و انصاف دعای روز سیزدهم راهگشاست.