به گزارش پردیسان آنلاین، زندگی در شهرهای بزرگ و صنعتی زندگی، این نیاز را ایجاد می‌کند که بخشی از زمان آزاد خود را به گردش در طبیعت اختصاص دهیم و برای سلامت روحی و جسمی خود، ساعاتی را از آلودگی هوا، ترافیک و فشار کاری دور شویم چرا که تأثیرات شگفت‌انگیز طبیعت گردی بر سلامت روح و روان بر هیچکس پوشیده نیست؛ البته که رفتن در طبیعت به همراه دوستان و خانواده تأثیرات دوچندانی داشته و علاوه بر فواید آن، موجب رقم زدن خاطرات لذت بخشی خواهد شد؛ همچنین تعطیلات تابستان، فرصتی مناسب برای این نوع سفر خواهد بود.

در ادامه به معرفی چند نقطه گردشگری طبیعی می‌پردازیم:

آبشار نگین شیمبار

آبشار نگین از جمله جاذبه‌های شهر مسجد سلیمان واقع در استان خوزستان است که در دشت شینبار جریان دارد و زیبایی منطقه را دو چندان کرده است؛ آبشار نگین با ارتفاعی نزدیک به ۶۰ متر از شط شیمبار و در منطقه‌ای سخت و صعب‌العبور واقع شده است و به کمک تونل دست ساز و تاریخی نگین تغذیه می‌شود و آب شیمبار را به رودخانه می‌رساند.

این آبشار در روستایی به همین نام و در محلی بسیار دور افتاده، در دل کوه‌ها و دشت‌های منطقه شینبار در شمال دریاچه سد شهید عباسپور قرار دارد؛ دسترسی به این آبشار مشکل است به همین علت اطراف آن بکر و دست نخورده و زیبا مانده است.

بر فراز این آبشار مرتفع و سرسره مانند، دهانه‌ای وجود دارد که آب را به سوی دیگری از کوه هدایت می‌کند که موجب ایجاد آبشار نگین می‌شود، این آبشار همان طور که از اسم آن بر می‌آید، همچون نگینی در دل کوه می‌درخشد و به زیبایی‌های طبیعت و کوه افزوده است؛ مناظر اطراف آبشار نگین بسیار دیدنی و رویایی است. دره‌های عمیق و هیجان انگیز و درختان بلوط زیبایی این نگین درخشان را دوچندان کرده‌اند؛ همچنین در بخش پایینی آبشار نیز دشت خرم و سرسبز نگین قرار دارد که به کناره‌های دریاچه سد شهید عباسپور ختم می‌گردد.

برای دسترسی به دشت شیمبار و تماشای آبشار خروشان نگین، باید به استان خوزستان، شهر مسجد سلیمان سفر کنید که بهترین مسیری که شما را به آبشار می‌رساند مسیر مسجد سلیمان به روستای آب شلال می‌باشد و از آنجا با حدود ۴ ساعت کوهپیمایی به روستای دست نخورده نگین و آبشار خروشان آن می‌رسید.

همچنین می‌توانید از مسیر شهرکرد، جونقان، بهشت آباد و پس از گذر از گردنه‌های کوه میلی و چمن گلی استفاده کنید که این مسیر بیشتر به کوهپیمایان پیشنهاد می‌شود؛ مهمترین راه دسترسی از شهرکرد است که اول جاده آسفالته است و داخل منطقه نیز راه‌های شنی روستا دیده می‌شود؛ مسیر دیگر برای رسیدن به آبشار نگین از اندیکا به طرفت بازفت است که از وسط دشت شیمبار می‌گذرد و بخشی از جاده آسفالت و بخشی از آن شنی است. مسیرهای مالرو و پیاده روی دیگری نیز وجود دارد که دیدن طبیعت شینبار از این مسیرهای فرعی خالی از لطف نیست.

آبشار زردلیمه

آبشار زرد لیمه دیناران در دل کوهستان مرتفع زاگرس و در انتهای دره‌ای زیبا قرار گرفته است؛ پس می‌توانید تصور کنید که دره‌ای سرسبز با کوه‌هایی بلند چه منظره دل‌انگیزی پیش چشمتان خواهد آورد؛ در دل این دره خوش آب و هوا رودخانه‌ای نیز جریان دارد که بر جذابیت گردشگری منطقه اضافه کرده است؛ در دره زرد لیمه هرآنچه از یک طبیعت‌گردی انتظار دارید برایتان فراهم است؛ کوه و دره و جنگل و رودخانه و مراتع زیبا و سرسبز.

علاوه بر تمام این‌ها، یک اثر تاریخی نیز در این منطقه وجود دارد که کنجکاوی گردشگران را به گشت و گذار در این خطه بیشتر می‌کند؛ اگر خوش‌شناس باشید و زمان سفرتان نیز با زمان کوچ ایل‌های بختیاری همزمان باشد، در این منطقه شاهد سیاه‌چادرهای عشایر نیز خواهید بود.

آبشار زرد لیمه دیناران در منطقه‌ای به نام دیناران و در دل دره‌ای سرسبز و زیبا به نام زرد لیمه قرار دارد و دیناران در غرب شهرستان اردل جای گرفته است؛ آنجا یکی از مناطق عبور عشایر چهار محال و بختیاری به حساب می‌آید؛ شهرستان اردل در فاصله ۸۰ کیلومتری از شهرکرد قرار دارد و برای رسیدن به آن کافی ست از شهرکرد به سمت اردل راه بیفتید از روستاهای کاج، کریم آباد و رستم آباد عبور کنید و در مسیر دیناران به روستای لشتر برسید، از روستای لشتر در حدود ۵ کیلومتر در یک جاده خاکی پیش بروید تا به یک سه راهی برسید، مسیر وسط شما را به ساختمان متروک تعاونی عشایر می‌رساند که آغاز مسیر پیاده‌روی به سمت آبشار است. از این نقطه شما باید در حدود ۷ الی ۸ ساعت پیاده‌روی کنید تا به آبشار زرد لیمه برسید؛ به یاد داشته باشید که مسیر رسیدن به آبشار زرد لیمه مسیری نسبتاً ناهموار است که در بعضی مناطق اثری از پاکوب و راه در آن نیست و برای رسیدن به آن بهتر است به صورت گروهی و یا به همراه راهنمای بلد منطقه راهی شوید و یا دستگاه مکان‌یاب همراه داشته باشید.

آبشار کمردوغ

آبشار زیبای کمردوغ واقع در شهر قلعه‌رئیسی از توابع شهرستان کهگیلویه در زمره زیبایی‌های طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد به شمار می‌رود؛ این آبشار دیدنی پس از عبور از شهر دهدشت، مرکز شهرستان کهگیلویه به طول ۷۰ کیلومتر تا شهر قلعه رئیسی، مرکز بخش چاروسا و عبور از جاده‌های پرپیچ و خم زیبا و درختان و جنگل‌های رویایی بلوط نمایان می‌شود و این آبشار در تمام طول سال دارای آب است؛ ارتعاشات بلورین زرین و معلق آب آن در بلندا، رنگین‌کمان هفت‌رنگ را به طور واضح به تصویر کشیده است و این آبشار از ضلع شرقی کوه‌های قلعه‌رئیسی با ترکیب چشمه‌های متعدد سرچشمه می‌گیرد.

این آبشار که نزدیک به ۱۰۰ متر ارتفاع و بیش از ۶۰ متر عرض دارد، در ۱۰ کیلومتری قلعه رئیسی مرکز این بخش واقع شده است.

برای رفتن به چاروسا باید جاده‌ای پر پیچ و خم کوهستانی را ازمیان جنگل‌های بلوط در شمال شهر دهدشت به طول ۷۰ کیلومتر طی کرد؛ البته آبشار کمردوغ در تمام فصول سال دارای آب و به صورت دائمی است.

آبشار شِوی (تله زنگ)

وسیع‌ترین آبشار ایران با ارتفاع تقریبی ۸۵ متر و پهنایی حدود ۷۰ متر از دیدنی‌ترین آبشارهای ایران و خاورمیانه است که در میان کوه‌های زاگرس و در مرز استان‌های لرستان و خوزستان واقع شده است؛ این آبشار به نیاگارای خاورمیانه نیز معروف است.

برای رفتن به این آبشار باید صبر و تحمل بالایی داشته باشید چرا مسیر تا حدودی دشوار است؛ برای رفتن کوله خود را تجهیز کنید و به سمت لرستان، شهر دورود حرکت کنید، به ایستگاه راه آهن بروید و سوار قطار محلی دورود _ اندیمشک شوید و در نظر داشته باشید حتماً سوار قطار محلی شوید چرا که قطار عادی از مسیر توقف نمی‌کند و به یاد داشته باشید قبل از رسیدن به ایستگاه تله زنگ، قطار در ایستگاه‌های متعددی مانند: بیشه، سپید دشت، چم سنگر، تنگ هفت و تنگ پنج توقف می‌کند.

تقریباً شما سه الی چهار ساعت در مسیر هستید تا به ایستگاه تله زنگ برسید، دیدن کوه‌های در مسیر و تونل‌های طویل و متعدد از خصوصیت‌های خوب این مسیر است؛ زمانی که می‌رسید باید مسیر را که به رودخانه سزار می‌رسد را طی کنید و سپس از رودخانه گذر کنید؛ اگر حجم آب بسیار زیاد باشد شما مجبور هستید که به آب بزنید و اگر حجم آب کم باشد می‌توانید به راحتی از آن عبور کنید و مسیر کوهنوردی به سمت آبشار را در پیش بگیرید تا به آبشار زیبای تله زنگ برسید؛ لازم به ذکر است که برای شب، حتماً باید در خانه یکی از روستاییان اسکان پیدا کنید.

به گزارش پردیسان آنلاین، اگر افراد به منطقه‌ای برای گشت و گذار و اقامتی چند روزه سفر کنند به تدریج آن مکان محبوبیت خاصی پیدا کرده و میان دیگر گردشگران شناخته می‌شود؛ درست است که این چرخش بر روی رونق گردشگری تأثیر مثبتی می‌گذارد اما با رشد روزافزون تعداد گردشگران و توریست‌ها، آن منطقه مجبور می‌شود برای میزبانی بهتر و شایسته‌تر از این تعداد از گردشگر، منابع طبیعی را کم‌تر کرده و جای آن رستوران، اقامتگاه و مرکز ارائه خدمات تأسیس کند؛ با این حال، گردشگران و مسئولان باید نکات لازم را جهت حفظ این نوع گردشگری و در عین حال، حفظ طبیعت را مد نظر قرار دهند.