به گزارش خبرنگار پردیسان نوین، محمدحسین قریب درباره مشکلات مدیریتی در فوتبال ایران گفت: چالشی که در مدیریت باشگاه های حرفه ای داریم این است که اکثر مدیران با ادبیات مدیریت اقتصادی آشنا نیستند به این معنا که بین درآمد و هزینه تناسب برقرار کنند. این در بیان ساده است اما در اجرا توانایی علمی و تجربی را طلب می کند. اگر باشگاه های ما دچار این مشکلات شده اند به این خاطر است که مدیران ارشد قابلیت تناسب سازی بین درآمد و هزینه را نداشته اند.
مدیرعامل پیشین استقلال که با رادیو تهران گفتگو می کرد، افزود: آنها باید نتیجه می گرفتند و این نتیجه گرایی بخصوص در تیم های پرطرفدار فشار شکننده ای را به مدیران وارد می کند. آنها هم باید برای پاسخگویی به افکار عمومی و هواداران مجبور هستند ریسک های سنگین انجام بدهند. اگر این ریسک ها یکی دو بار باشد مشکلی ندارد ولی اگر ادامه یابد فاصله بین هزینه و درآمد را بیشتر می کند. برای همین شاهد انباشت بدهی در باشگاه های پرطرفدار هستیم که اینهم به خاطر نداشتن دانش مدیران بوده است.
قریب تاکید کرد: زیرساخت دستگاه ورزش هم برای درآمدزایی فراهم نیست. بنابراین مدیر را رها می کنند. مدیر هم دانش ندارد و فلاکتی از خودش بر جای می گذارد که آثارش را در باشگاه ها می بینید. نکته سومی هم هست که به خاطر ضعف دانشی که در حوزه های مالی این باشگاه ها وجود داشته است، متاسفانه دفاتر مالی آنها شفاف نیست. باوجود اینکه باشگاه ها مشکلات مالی زیادی دارند و درآمد زیادی هم ندارند، چون نتوانسته اند عملکردها را شفاف کنند، ممیز مالی احساس می کند در دفاتر آنها، اطلاعات مالی ثبت دقیق نشده و علی الراس بحث مالیاتی را برای آنها می بندد. باشگاه ها با اینکه درآمد بالایی ندارند، بدهی های مالیاتی عجیبی دارند. این چالش سنگین مدیریتی است. از آنطرف سازمان های مالیاتی هم پایه مالیاتی برای باشگاه ها تعریف کرده اند و دائماً روی آن سود می آورند.
وی ادامه داد: به صورت خلاصه می توان سه نکته را جمعبندی کرد. اول اینکه مدیران ما دانش اقتصادی برای ایجاد تناسب بین درآمد و هزینه ندارند. بحث دوم این است که چون بحث نتیجه گرایی هم نقش تعیین کننده ای دارد، مدیران مجبور هستند ریسک کنند که پاسخ مناسب را دریافت نمی کنند و درآمدزایی آنها کفاف نمی دهد. سوم هم اینکه به خاطر بدهی های مالیاتی که اکثراً واقعیت ندارد انباشت جدیدی برای باشگاه ها افزوده شده است و کلاف پیچیده و سردرگمی شکل گرفته است.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال با بیان اینکه دو راهکار برای حل این مشکلات مدنظر دارد، گفت: می توانم دو نسخه عملیاتی بپیچم. اول اینکه مدیران منصوبی باید آگاه و هوشمند به ادبیات اقتصادی باشند. نکته دوم این است که زیرساخت های درآمدزایی در فوتبالمان که بعضاً تعریف نشده است را بازتعریف کنیم و باشگاه های مدرن و پیشرفته در عرصه منطقه ای و جهانی داشته باشیم.
قریب درباره بحث حقوق مدیرعامل باشگاه استقلال که در روزهای گذشته خبرساز شده بود، تصریح کرد: من به اینها اشراف ندارم. بحث های من کلان است. تا این محورهای سه گانه رفع نشود در مباحث روزمره خواهیم ماند و به بحث های رده چهارم و پنجم می پردازیم.
وی ضمن مثبت دانستن خصوصی سازی باشگاه ها، این امر را مستلزم ایجاد زیرساخت مناسب دانست و افزود: خصوصی سازی راه نجات باشگاه های ما است تا خون تازه ای را در پیکره باشگاه ها به جریان بیاندازیم. ولی چون زیرساخت درآمدزایی وجود ندارد فرجام خصوصی سازی مبهم خواهد بود. برای اینکه دوباره درگیر تجربیات ناکام گذشته نشویم باید مباحث زیرساختی و درآمدزایی را تعریف کنیم و سپس روی آن بستر، خصوصی سازی معنا و مفهوم خودش را پیدا می کند.
قریب گفت: بدون آن زیرساختها اگر خصوصی سازی کنیم بعد از دو سه سال باید به روال قبل برگردیم. چند نفر از مدیرانی که باشگاهداری خصوصی کردند به کارشان ادامه دادند؟ آنها یا ورشکست شدند، یا کار را رها کردند و یا زندانی هستند. این نشان می دهد مشکلات را حل نکردیم. خصوصی سازی یکی از الزامات رشد و تحولات باشگاهداری در عصر جدید است اما بدون تعریف زیرساخت و درآمدزایی پایدار نباید خصوصی سازی را تجربه کنیم که پیش از هر اقدامی امر شکست خورده ای خواهد بود.
مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال در پایان در پاسخ به این سئوال که چرا وزارت ورزش به سمت انتخاب مدیران صاحب معیار نمی رود؟ اظهار کرد: یکی از نکات بسیار مهم همین است. باید برای انتخاب مدیر نه تنها برای باشگاه های زیر نظر وزارت ورزش بلکه برای سایر دستگاه های متولی هم این ضعف و کاستی را رفع کرد. حلقه مفقوده این ساختار ورزشی این است که مدیران دارای آموزش صحیح و کاربردی نیستند. حتی با ادبیات کشورهای همسایه از جمله ترکیه هم آشنایی نداریم. حتماً نیاز داریم برای مدیرانمان دوره های آموزشی داشته باشیم.
