بر همین اساس واجباتی که انسان طی یک سال گذشته موفق به انجام آن نشده، همچنان بر گردن اوست که روزه قضا نمونه ای از این واجبات است. برخی افراد در سال گذشته به دلیل بیماری، مسافرت و مانند آن نتوانستد روزه بگیرند که باید تکلیف این روزه ها را مشخص کرد و معمولا مراجع تقلید از آن به کفاره تاخیر یاد می کنند.

رهبر معظم انقلاب در این زمینه تاکید دارند: کسی که روزه‌ ماه رمضان را به واسطه‌ عذری نگیرد و تا ماه رمضان آینده هم به خاطر سهل‌انگاری و بدون عذر، قضای آن را به جا نیاورد، باید بعداً روزه را قضا کند و برای هر روز کفاره تاخیر بدهد.

البته اگر کسی قضای روزه‌ ماه رمضان را به علت استمرار عذری که مانع روزه گرفتن است، مانند مسافرت تا ماه رمضان سال آینده به تأخیر اندازد قضای روزه‌هایی که از او فوت شده، کافی است و واجب نیست کفاره بدهد.

به فتوای رهبر معظم انقلاب کفاره تأخیر قضای روزه تا ماه رمضان سال بعد، بر اثر جهل به وجوب آن ساقط نمی‌شود. بنابراین اگر شخصی به خاطر جهل به وجوب قضای روزه تا قبل از ماه رمضان سال آینده قضای روزه‌هایش را به تأخیر اندازد، باید برای هر روز کفاره‌ تاخیر بدهد.

همچنین کفاره تاخیر قضای روزه‌ ماه رمضان، هر چند به مدت چند سال هم به تأخیر افتاده باشد فقط یک‌ بار واجب است و با گذشت سال ها متعدد نمی‌شود. بنابراین اگر قضای روزه ماه رمضان را چند سال به تأخیر اندازد، باید قضا را به جا آورد و برای هر روز یک کفاره‌ تاخیر بدهد.

مقدار کفاره تاخیر نیز یک مد طعام معادل ۷۵۰ گرم مواد غذایی مانند آرد، برنج، گندم و خرماست که بایستی به فقیر داده شود. شخصی در این زمینه سوال کرده که آیا دادن پول یک مدّ طعام به فقیر تا با آن غذایی برای خودش بخرد، کافی است و رهبر معظم انقلاب در پاسخ فرمود: اگر اطمینان داشته باشد که فقیر به وکالت از او طعام خریده و سپس آن را به عنوان کفّاره قبول می ‏کند، اشکال ندارد.