جمشید لقایی در گفت‌وگو با خبرنگار پردیسان آنلاین با اشاره به سابقه طرح «شهر دوستدار کودک» در مدیریت شهری اصفهان اظهار کرد: این موضوع نخستین‌بار در دوره پنجم مدیریت شهری با پیگیری‌های معاونت شهرسازی مطرح شد و در همان زمان، واحدی مستقل با عنوان شهر دوستدار کودک شکل گرفت و دبیرخانه‌ای ویژه برای آن در معاونت شهرسازی ایجاد شد، همچنین تعدادی کارشناس نیز در این حوزه فعال شدند و به‌دنبال این فعالیت‌ها، لوگوی شهر دوستدار کودک برای اصفهان اخذ شد.
وی افزود: اقدامات انجام‌شده در آن دوره، طیف وسیعی از موضوعات از جمله ایجاد فضاهای بازی در محیط‌های عمومی، مسائل مرتبط با حمل‌ونقل و تأمین ایمنی کودکان در ترددهای شهری را دربر می‌گرفت.
مدیرکل مطالعات و برنامه‌ریزی معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری اصفهان تاکید کرد: اصل موضوع شهر دوستدار کودک بر پایه ایمنی و امکان تأمین نیازهای روزمره کودکان و نوجوانان به‌صورت مستقل است؛ به‌گونه‌ای که بتوانند رفت‌وآمد به مدرسه، دوچرخه‌سواری و سایر فعالیت‌ها را بدون نیاز به همراهی مداوم والدین انجام دهند.
لقایی با بیان اینکه بخشی از این الزامات در چارچوب آئین‌نامه‌های طراحی معابر شهری از پیش وجود داشته است، ادامه داد: در محدوده مدارس و بیمارستان‌ها، ابزارهای کاهنده سرعت، تابلوها، خط‌کشی‌ها و علائم هشدار نصب شده و این موارد بر اساس دستورالعمل‌های رسمی اجرا شده است.
وی گفت: در حوزه دوچرخه‌سواری نیز مسیرهایی در شهر ایجاد شد که هرچند بعضی از آن‌ها بعدها به‌دلایل مختلف جمع‌آوری شد، اما در زمان اجرا برای کودکان و بزرگسالان فضایی ایمن برای تردد دوچرخه فراهم می‌کرد، البته این مسیرها از پیوستگی لازم برخوردار نبود و موضوع دوچرخه‌سواری در اصفهان همواره با ملاحظات اجتماعی و سیاسی خاصی همراه بوده است.
مدیرکل مطالعات و برنامه‌ریزی معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری اصفهان با اشاره به تجربه کشورهای اروپایی خاطرنشان کرد: در بسیاری از کشورها به‌ویژه در اسکاندیناوی، سطح اعتماد اجتماعی به اندازه‌ای بالا است که خانواده‌ها کودکان خود را بدون نگرانی در فضاهای عمومی رها می‌کنند؛ به‌طور مثال مادران هنگام خرید، نوزادان خود را در کالسکه بیرون مغازه می‌گذارند و مطمئن هستند که هیچ خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند، اما در ایران چنین شرایطی وجود ندارد و خانواده‌ها به‌هیچ‌وجه جرئت نمی‌کنند کودکان خود را بدون نظارت مستقیم رها کنند.
لقایی اظهار داشت: این مسئله نشان می‌دهد تحقق واقعی شهر دوستدار کودک تنها به ایجاد پیاده‌روهای استاندارد و ابزارهای آرام‌سازی ترافیک محدود نمی‌شود، بلکه نیازمند ارتقای سطح اعتماد عمومی در جامعه است.
وی افزود: تا زمانی که خانواده‌ها نگران امنیت اجتماعی فرزندان خود باشند، حتی بهترین زیرساخت‌ها نیز نمی‌تواند موجب شود کودکان به‌طور مستقل در شهر تردد کنند.
مدیرکل مطالعات و برنامه‌ریزی معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری اصفهان تاکید کرد: نگرانی خانواده‌ها موجب شده است بسیاری از دانش‌آموزان حتی حداقل پیاده‌روی روزانه را تجربه نکنند و تمام مسیرهای مدرسه یا کلاس‌های آموزشی را با سرویس یا خودرو طی کنند.
لقایی افزود: این امر در آینده می‌تواند معضلاتی همچون کم‌تحرکی و چاقی را در نسل جدید تشدید کند، بنابراین تحقق کامل شهر دوستدار کودک نیازمند مجموعه‌ای از اصلاحات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که در کنار اقدامات عمرانی و فنی مدیریت شهری، به ارتقای سطح اعتماد عمومی منجر شود.
وی خاطرنشان کرد: اصفهان تاکنون اقدامات متعددی در زمینه ارتقای ایمنی شهری و استانداردسازی معابر انجام داده است و ظرفیت‌های لازم برای توسعه شهر دوستدار کودک را دارد، اما رسیدن به نقطه ایده‌آل، مشروط به بهبود شرایط کلی جامعه و رشد سطح اعتماد میان شهروندان و نهادهای مدیریتی است.
