به گزارش سرویس ترجمه پردیسان آنلاین، طراحی هتل در معماری معاصر دیگر فقط به تأمین محل اقامت یا تأکید بر جنبه‌های لوکس محدود نمی‌شود؛ امروزه هتل‌ها به فضایی برای بازاندیشی در باب هویت، بوم‌شناسی و مفاهیم فرهنگی تبدیل شده‌اند و تجربه اقامت، فراتر از خواب و امکانات رفاهی، به تجربه‌ای عمیق و همه‌جانبه از سنت‌ها، مناظر طبیعی و تعامل با جوامع محلی ارتقا یافته است.
در مجموعه‌ای از پروژه‌های در حال ساخت در حوزه هتلداری، رویکردی آینده‌نگر به چشم می‌خورد که در آن پایداری زیست‌محیطی، روایت‌گری معماری و پیوندهای فرهنگی به اندازه راحتی، زیبایی‌شناسی و عملکرد اهمیت پیدا کرده‌اند. این پروژه‌ها که از ژاپن تا عربستان سعودی، ویتنام و آلبانی را در بر می‌گیرند، تعریفی نوین از مفهوم «هتل» به‌عنوان نقطه تلاقی میان انسان و مکان ارائه می‌دهند.
بعضی از این طرح‌ها بر انعطاف‌پذیری و قابلیت تطبیق کاربری تمرکز دارند از جمله برج‌های چندمنظوره در مونیخ که امکان تبدیل از فضای هتلی به دفاتر اداری را فراهم می‌کنند. بعضی دیگر همچون پروژه اکوتوریسم کشاورزی در ویتنام، با تمرکز بر تاب‌آوری بوم‌شناختی، در پی ایجاد هم‌زیستی پایدار با محیط‌زیست هستند. در سوی دیگر، پروژه‌هایی قرار دارند که با بهره‌گیری از موتیف‌های (نقش و نگار) اسلامی و عربی در قالب‌های معاصر، به استمرار و بازنمایی فرهنگی می‌پردازند یا از طریق استفاده از مصالح بومی همچون سنگ محلی، آجرهای بازیافتی و چوب، پیوندی ملموس با طبیعت برقرار می‌کنند. در ادامه چند پروژه شاخص و نوآورانه معرفی می‌شود که مسیر آینده هتلداری را ترسیم می‌کنند.
برج بلند هوفلندمارک، مونیخ |آلمان
پروژه برج بلند هوفلندمارک (Hufelandmark) نتیجه پیروزی در یک رقابت طراحی چندمنظوره است و در میدان هوفلندپلاتز واقع در شمال شهر مونیخ قرار دارد. دو طبقه نخست این برج خود به‌گونه‌ای طراحی شده است که به‌طور یکپارچه با فضاهای عمومی اطراف یکپارچه شود و ارتباطی پویا میان ساختمان و محیط شهری برقرار کند. ساختمان شامل ۱۵ هزار متر مربع فضای اختصاصی برای هتل و ۱۰ هزار متر مربع فضای اداری است. در بخش‌های بالایی، کافه‌ای با چشم‌انداز پانورامیک و تراس‌های سبز طراحی شده است که تجربه‌ای دل‌نشین برای کاربران فراهم می‌کنند.
یکی از ویژگی‌های برجسته این پروژه، انعطاف‌پذیری سازه‌ای آن است به‌طوری‌که امکان تغییر کاربری در آینده را فراهم می‌سازد. برای مثال فضاهای هتلی می‌توانند بدون نیاز به تغییرات اساسی در ساختار بنا به دفاتر کاری تبدیل شوند. این قابلیت همراه با طراحی سقف‌هایی با ارتفاع متغیر، موجب شده است پروژه بدون وابستگی به نوع خاصی از کاربری، به الگویی پایدار و منعطف در بهره‌برداری از فضا تبدیل شود.
هتل ایندیگو، ریاض | عربستان سعودی
عربستان در دهه گذشته بستری برای شاهکارهای معماری شده است. یکی از پروژه‌های شاخص آن، هتل ایندیگو است که با ترکیب میراث فرهنگی غنی منطقه و نوآوری مدرن، تجربه‌ای بی‌مانند خلق کرده است. این پروژه ۱۸۰۰ متر مربعی با ارتفاع ۳۴ متر در ۶ طبقه ساخته می‌شود و توازن زیبایی بین سنت و مدرنیته را به نمایش می‌گذارد. طراحی هتل ایندیگو با الهام از معماری اسلامی، دارای قوس‌های نوک‌تیز و چندگانه است که جلوه تاریخی منطقه را بازتاب می‌دهند.
اکوتوریسم کشاورزی هوی‌آن د ار، هانوی | ویتنام
اقامتگاه کشاورزی «هوی‌آن د ار (Hoian d’Or)» در جزیره کان باپ با الهام از داستان معروف «ماجراهای یک جیرجیرک» با رویکردی اکولوژیک طراحی شده است. استراتژی‌های اصلی در این منطقه گردشگری شامل کاشت نخل نیپا و بامبو، بازیافت مواد، تقسیم زمین به مناطق با ارتفاع مختلف برای مقابله با سیلاب و شوری آب و ارائه تجربیات گردشگری بر اساس ارزش‌های بومی است. این طرح با مساحت بیش از ۶ هکتار، با استفاده از منابع محلی، ارگانیک و بازیافتی، الگویی پیشرو در اکوتوریسم کشاورزی پایدار ویتنام به‌شمار می‌رود.
هتل و اقامتگاه آرمانی، الدرعیه | عربستان سعودی
پروژه فرهنگی اقامتگاه آرمانی که در یک رقابت معماری برگزیده شده، با الهام از تاریخ غنی الدرعیه و امضای طراحی مینیمالیستی برند آرمانی، میراث عربی را در قالبی معاصر بازآفرینی کرده است. طرح برنده موسوم به «برج نور» با خطوط ساده و بازی نور و سایه، در بستر طبیعی منطقه جای گرفته است و پیوندی عمیق بین تاریخ و معماری معاصر ایجاد می‌کند. این پروژه بخشی از توسعه فرهنگی و تاریخی منطقه الدرعیه است و زمان بهره‌برداری از آن نیز بخشی از چشم‌انداز توسعه تا سال ۲۰۳۰ است. ۱۵ اقامتگاه با طراحی اختصاصی در این مجموعه قرار دارد که متراژ هر کدام بین ۱۲۰۰ تا ۱۹۰۰ متر مربع است.
هتل هنر، گدنیا | لهستان
پروژه دانشجویی «هتل هنر» با نام مفهومی «آباکاردیا»، ادای احترامی نوآورانه به آثار ماندگار هنرمند برجسته لهستانی، مگدالنا آباکانوویچ است که با مجسمه‌های فیگوراتیو و بافت‌های درشت خود، مرز میان هنر و فضا را درهم شکست. مصالح بومی و بازیافتی همچون آجرهای دست‌دوم، بتن خام و طناب‌های قرمز ماهیگیری از ساحل بالتیک، به‌عنوان عناصر اصلی این طراحی به کار گرفته شده‌اند که نه‌تنها به پایداری محیطی پروژه کمک می‌کند، بلکه به‌صورت نمادین، تاریخ و فرهنگ منطقه را در کالبد معماری بازتاب می‌دهد. هتل هنر با استفاده از فرم‌های مجسمه‌واری که یادآور آثار آباکانوویچ هستند، به‌جای بازسازی مستقیم گذشته، آن را به‌صورت حسی و فضایی بازآفرینی می‌کنند. طراحی داخلی و خارجی این هتل به‌گونه‌ای است که مرز میان هنر، معماری و مهمان‌نوازی را از میان بر می‌دارد و مهمانان نه‌تنها در یک فضای اقامتی، بلکه در یک اثر هنری زندگی می‌کنند. بهره‌گیری از اصول طراحی بیوفیلیک با استفاده از نور طبیعی، مصالح ارگانیک و ارتباط با محیط اطراف، تجربه‌ای آرامش‌بخش را رقم می‌زند.
هتل زیگزاگ، هیماره | آلبانی
پروژه زیگزاگ در خط ساحلی زیبا و بکر هیماره، به‌گونه‌ای طراحی شده است که با زمین طبیعی همگام باشد. فرم زیگزاگ آن، ضمن حفظ چشم‌انداز طبیعی، مناظر بکر را به حداکثر می‌رساند. استفاده از مصالح محلی نظیر سنگ «برات»، مدیریت آب باران و جهت‌گیری بهینه نسبت به خورشید، این اقامتگاه را به الگویی از پایداری تبدیل کرده است. استخر بی‌نهایت با آب دریا، دسترسی خصوصی به ساحل و گردش عمودی از دیگر ویژگی‌های منحصربه‌فرد این پروژه است.
طبیعت درون، کیتاکارویزاوا | ژاپن
پروژه «طبیعت درون (Nature Within)» برنده جایزه نخست در یک رقابت بین‌المللی معماری است و در سال ۲۰۲۶ وارد مرحله ساخت شود. این هتل مفهومی در منطقه کوهستانی کیتاکارویزاوا با طبیعت بکر و جنگل‌های انبوه، به‌گونه‌ای طراحی شده که مرز میان سازه و محیط طبیعی را از میان برداشته است. ساختمان هتل میان صخره‌های طبیعی قرار گرفته و سقف بیضی‌شکل آن با خطوط نرم و منحنی، به‌گونه‌ای طراحی شده است که با توپوگرافی اطراف هم‌خوانی کامل داشته باشد. این فرم ارگانیک، نه‌تنها از منظر زیبایی‌شناسی، بلکه از نظر آیرودینامیک و پایداری در برابر بادهای کوهستانی نیز عملکردی بهینه دارد. سطوح وسیع شیشه‌ای، دید پانورامیک از جنگل‌های اطراف را برای اقامت‌کنندگان فراهم و حس حضور در دل طبیعت را تقویت می‌کنند.
هتل دبی ادیشن، دبی، امارات متحده عربی
پروژه هتل ادیشن در شهری که مرزهای معماری را پیوسته گسترش می‌دهد، تلاش می‌کند تا از نمایش‌گرایی صرف فاصله بگیرد و معماری را به تجربه‌ای انسانی تبدیل کند. پرسش محوری تیم طراحی این بوده است که «چگونه می‌توان در دبی یک آسمان‌خراش طراحی کرد که ارزش آن نه به نمای بیرونی، بلکه به تجربه درونی آن باشد؟» این پروژه، با تمرکز بر انسان‌محوری و تجربه فضا، خود را از هتل‌های متداول دبی متمایز می‌کند.
