به گزارش سرویس ترجمه پردیسان آنلاین، جدیدترین خبرهای جهان را در این بسته خبری بخوانید.
عجیب‌ترین کشورهای جهان
هر کشوری ویژگی‌های خاص خود را دارد که هرچند هیچ مقیاسی برای اندازه‌گیری میزان و چرایی عجیب و غریب بودن در جهان وجود ندارد، به‌واسطه آن در لیست عجیب‌ترین کشورهای جهان قرار می‌گیرد. در ادامه با پنج مورد از این کشورها و شاخصه‌های عجیب آنها آشنا می‌شویم.
بوتان
بوتان واقع در هیمالیا بین هند و چین، به‌واسطه ترکیبی از سنت‌های عجیب و غریب، سیاست‌های سخت‌گیرانه زیست‌محیطی و انزوای تاریخی نمایه‌ای جذاب ایجاد کرده است که آن را از سایر ملل متمایز می‌کند. تعهد آن به شادی و پایداری این کشور را به یک مورد جذاب در تعادل مدرنیته و سنت تبدیل می‌کند و به‌دلیل اعمال منحصربه‌فرد فرهنگی، سیاست‌های زیست محیطی و بافت تاریخی اغلب به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان توصیف می‌شود.
قزاقستان
قزاقستان به‌دلیل ترکیب منحصربه‌فردی از ویژگی‌های فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی به‌عنوان یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان شناخته می‌شود، نهمین کشور بزرگ جهان است و بیش از ۱۳۰ گروه قومی را در خود جای داده که آن را به کشوری پرجنب‌وجوش از فرهنگ‌های گوناگون تبدیل کرده است. این تنوع بر همه بخش‌های کشور از زبان گرفته تا آشپزی تأثیر گذاشته و منظره فرهنگی غنی ایجاد می‌کند که می‌تواند در مقایسه با کشورهای همگن‌تر غیرعادی به نظر برسد.
کره‌شمالی
کره‌شمالی کشوری منحصربه‌فرد با انزوای شدید و هنجارهای اجتماعی عجیب است که اغلب به‌عنوان «پادشاهی گوشه‌نشین» شناخته می‌شود و دولت آن به‌ویژه از دوران کووید -۱۹ قوانین انزوای خود را تشدید کرده است. دولت کره‌شمالی همه اشکال ارتباطات را در این کشور کنترل و دسترسی به رسانه‌های بیگانه را محدود می‌کند. تمام جنبه‌های زندگی شهروندان این کشور از جمله نگهداری حیوانات خانگی یا پوشیدن انواع خاصی از لباس‌ها، به اجازه دولت نیاز دارد و کره‌شمالی مجموعه‌ای از قوانین عجیب را اجرا می‌کند که بر زندگی روزمره حاکم است.
بلاروس
بلاروس واقع بین روسیه و لهستان، با ترکیب منحصربه‌فردی از تاریخ، فرهنگ و چشم‌انداز سیاسی مشخص می‌شود و کشوری تاریخی با پیچیدگی‌های مدرن است. این کشور دارای تاریخ پرفراز و نشیبی است، زیرا بخشی از امپراتوری‌های مختلف از جمله دوک‌نشین بزرگ لیتوانی، مشترک‌المنافع لهستان-لیتوانی، امپراتوری روسیه و اتحاد جماهیر شوروی بوده است. این گذشته پیچیده، هویت کنونی آن را شکل داده و بر رویه‌های فرهنگی آن تأثیر گذاشته است.
ارمنستان
ارمنستان غنی از شاخص‌های فرهنگی منحصربه‌فرد، اهمیت تاریخی و ویژگی‌های جغرافیایی متمایزکننده است. در این کشور معمول است که جوانان تا بزرگسالی با والدین خود زندگی کنند و زوج‌های تازه ازدواج‌کرده اغلب نزد والدین داماد زندگی می‌کنند که برای خارجی‌ها غیرعادی، اما یک سنت ریشه‌دار در جامعه ارمنی است. شطرنج جایگاه قابل‌توجهی در فرهنگ ارمنی دارد و به اندازه ریاضیات و تاریخ مهم است.
کشورهای پیشتاز در قطع شبکه‌های مسی
توسعه زیرساخت‌های مخابراتی بر پایه فناوری فیبر نوری، یکی از اولویت‌های مهم توسعه دیجیتالی در اتحادیه اروپا است. این زیرساخت‌های پرسرعت، ظرفیت لازم را برای پاسخگویی به رشد فزاینده تقاضای اینترنت پرسرعت، سرویس‌های ویدئویی، کار از راه دور و سایر کاربردهای نوین فناوری اطلاعات و ارتباطات فراهم می‌کنند و جایگزینی تدریجی شبکه‌های مسی قدیمی با زیرساخت‌های فیبر نوری تا درِ منزل (FTTH)، نقش کلیدی در تحقق اهداف دیجیتال اتحادیه اروپا ایفا خواهد کرد.
شورای توسعه شبکه فیبر نوری اروپا (FTTH Council Europe) یک انجمن صنعتی است که هدف آن گسترش دسترسی سراسری به زیرساخت‌های فیبر نوری در کل اروپا است. این انجمن به‌تازگی گزارشی از میزان توسعه شبکه‌های فیبر نوری در کشورهای عضو اتحادیه اروپا و بریتانیا ارائه داده است. بر اساس این گزارش، پرتغال، اسپانیا و سوئد پیشگام در قطع تدریجی شبکه‌های مخابراتی مسی قدیمی در اروپا هستند.
بر اساس گزارش شورای توسعه شبکه فیبر نوری اروپا، در حالی که اپراتورهای مخابراتی در پرتغال، اسپانیا و سوئد اکثر شبکه‌های مسی خود را متوقف کرده‌اند، سایر کشورهای عضو همچون آلمان، یونان و جمهوری چک همچنان به زیرساخت‌های مسی قدیمی وابسته هستند، همچنین تنها در ۱۲ کشور، اپراتورهای بزرگ برای قطع کامل شبکه‌های مسی برنامه دارند؛ در هشت کشور از این ۱۲ کشور، برنامه‌ها به‌صورت عمومی در دسترس هستند، در حالی که در سایر کشورها همچون پرتغال، برنامه‌ها محرمانه هستند.
ردیاب قطع شبکه‌های مسی با ارائه به‌روزرسانی‌های مرتب، به‌دنبال ارائه تصویری به‌روز از پیشرفت کشورها در گذار از مس به فیبر است. شورای توسعه شبکه فیبر نوری اروپا این روند را برای ایجاد یک بازار رقابتی در آینده پایش خواهد کرد.
مشارکت عمومی؛ کلید دستیابی به برنامه‌ریزی شهری پایدار
صمیماتی که از طریق فرایندهای مبتنی بر جامعه و با مشارکت واقعی شهروندان اتخاذ می‌شوند، پایدارتر هستند، چراکه مشارکت اعضای جامعه در شناخت مسئله، ارائه راه‌حل و اجرای راهکارها، منجر به شکوفا شدن خلاقیت مسئولان و افراد با توانایی‌های مختلف می‌شود که نتیجه آن اتخاذ تصمیمات بهتر و مؤثرتر برای موضوعات مختلف جامعه است.
هنگامی که مسئولان یک شهر، سازمان‌ها و گروه‌های مردمی را در فرایند تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی مشارکت می‌دهند، می‌توانند از اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری بهره ببرند و با راه‌حل‌هایی روبه‌رو شوند که نگرانی‌های اساسی جامعه را مدنظر قرار می‌دهد. مشارکت عمومی موجب می‌شود تا تصمیم‌گیرندگان از دانش، تجربه و دیدگاه‌های متنوع بهره‌مند شوند.
برای توصیف مشارکت عمومی از نام‌های مختلفی همچون مشارکت شهروندان، تعامل با شهروندان، تصمیم‌گیری مشارکتی، حکمرانی شهروندان، اداره مبتنی بر جامعه و تصمیم‌گیری محلهای استفاده می‌شود. با هر عنوانی که از این فرایند نام برده شود، منظور مشارکت دادن اعضای یک جامعه در فرایندهای حل مسئله و تصمیم‌گیری است که می‌تواند منجر به ساده‌سازی امور مربوط شود و افراد را به موضوعات اساسی شهر علاقه‌مند کند و تحت تأثیر قرار دهد.
مشارکت عمومی نقش قابل‌توجهی در رعایت مقررات و الزامات در جامعه دارد. این فرایند با اصول دموکراتیک همسو است و اجازه می‌دهد مردم بر آنچه بر زندگی آنها تأثیر می‌گذارد، نفوذ داشته باشند. توجه به ایده‌ها، ارزش‌ها و مسائل عمومی منجر به حکمرانی پاسخ‌گوتر و دموکراتیک می‌شود.
مشارکت شهروندی شهردار پلازا | اسپانیا
«شهردار پلازا» یک پروژه نوآورانه مشارکت شهروندی در بخش آستوریاس اسپانیا است که توسط مدیریت عمومی برای جمع‌آوری پیشنهادات شهروندان اجرا شد. این پروژه از رسانه‌های مختلف استفاده کرد تا امکان صحبت کردن و اظهار نظر را در اختیار تمام جمعیت آستوریا قرار دهد. روش تحلیل داده‌های استفاده‌شده در این پروژه امکان اجرای فوری نتایج به دست آمده و همچنین استفاده مجدد از اطلاعات در آینده را فراهم کرده است.
نوآوری اصلی پروژه شهردار پلازا توانایی آن در ارائه فرصت مشارکت به تمام شهروندانی بود که تمایل به مشارکت داشتند و این کار را با برطرف کردن نابرابری‌ها و موانع موجود بر سر راه مشارکت کامل شهروندان انجام داد. استفاده همزمان از کانال‌های مختلف حضوری و مجازی به تمام افراد فرصت مشارکت می‌داد و همزمان آموزش و ترویج مشارکت شهروندی را انجام داد.
براگا برای دموکراسی | پرتغال
شهر پرتغالی براگا زمان زیادی است که برای مشارکت دادن ساکنان در تصمیمات محلی از توسعه اقتصادی و سیاست‌های جوانان گرفته تا پایداری، مسائل سالمندان و امور اجتماعی تلاش می‌کند. بودجه‌های مشارکتی براگا (از جمله بودجه ویژه برای جوانان) به‌عنوان تلاش‌های پیشگام در پرتغال شناخته می‌شوند که به شهروندان امکان می‌دهد به‌طور مستقیم در تخصیص منابع عمومی نقش داشته باشند. این شهر با تکیه بر موفقیت‌های گذشته و ایجاد نوآوری‌های جدید برای برقراری ارتباط با شهروندان، به دنبال افق‌های جدید در برنامه‌های مشارکتی است.
شوراهای مختلف براگا از جمله شورای حمل‌ونقل، شورای گردشگری یا شورای راهبردی فرهنگ، در اطمینان از شنیده شدن صدای همه گروه‌های جامعه و پاسخ به نیازهای آنها نقش مهمی دارند. این شوراها پلتفرم‌های ساختارمندی برای بیان نظرات، ارائه ایده‌ها و تأثیرگذاری بر فرایندهای تصمیم‌گیری گروه‌های مختلف جمعیتی و ذی‌نفعان فراهم می‌کنند.
مسئولان براگا معتقدند که ایجاد فرهنگ مشارکت مداوم برای پایداری مشارکت شهروندان در بلندمدت ضروری است، به همین دلیل برنامه‌های جامع آموزش شهروندی را در مدارس معرفی کرده‌اند تا به ایجاد فرهنگ شهروندی فعال از سنین پایین کمک کنند. این برنامه‌ها باید به موضوعاتی همچون اهمیت مشارکت شهروندی، چگونگی عملکرد حکومت محلی و انواع مختلف مشارکت شهروندان گسترش پیدا کند و انگیزه بیشتری برای مشارکت شهروندان فراهم کند.
مدیریت پسماند به روش موفق روستایی
بهترین سیستم‌های مدیریت پسماند در جهان اغلب در شهرها دیده می‌شود، اما روستاهایی همچون کامی‌کاتسو در ژاپن، جزیره بورنهولم در دانمارک و منطقه کاپانوری ایتالیا به‌دلیل رویکردهای استثناییشان در مدیریت پسماند بسیار جلوتر از شهرهای دیگر حرکت کرده‌اند.
کامی‌کاتسو، ژاپن
کامی‌کاتسو در سال ۲۰۰۳ به عنوان نخستین شهرداری در ژاپن شناخته شد که به هدف صفر پسماند متعهد شده است. این شهر یک سیستم جامع مدیریت پسماند را پیاده‌سازی کرده است که بر کاهش پسماند از طریق شیوه‌های جداسازی و بازیافت دقیق تمرکز دارد. ساکنان ملزم به جداسازی پسماند خود به ۴۵ دسته مختلف هستند که شامل انواع کاغذ، پلاستیک و مواد آلی می‌شود. این فرآیند جداسازی دقیق برای حداکثر کردن بازیافت و حداقل کردن استفاده از محلهای دفن ضروری است.
کامی‌کاتسو با تبدیل مواد غذایی اضافی به کمپوست و بازگرداندن آن به کشاورزان محلی، اقتصاد مدور را ترویج می‌کند. این کار نه‌تنها پسماند را کاهش می‌دهد بلکه از کشاورزی محلی نیز حمایت می‌کند. این شهر به‌طور فعال ساکنان خود را در مورد شیوه‌های پایدار آموزش می‌دهد و فرهنگ مسئولیت‌پذیری محیطی را ترویج می‌کند. این روستا گزارش داده است که به بیش از ۸۰ درصد هدف خود برای رسیدن به پسماند صفر تا سال ۲۰۳۰ نزدیک شده است.
جزیره بورنهولم، دانمارک
جزیره بورنهولم در حال تلاش برای تبدیل شدن به یک جزیره بدون پسماند تا سال ۲۰۳۲ است. با جمعیتی حدود ۴۰ هزار نفر، این جزیره اهداف بلندی برای کاهش پسماند و مدیریت منابع تعیین کرده است. تمام پسماندهای موجود در بورنهولم به عنوان یک منبع تلقی می‌شوند نه زباله. این جزیره سیستم‌های جداسازی پیشرفتهای را پیاده‌سازی کرده است که استفاده از محلهای دفن و سوزاندن را حذف می‌کند. این جزیره در حال بررسی فناوری‌های جدید برای افزایش قابلیت‌های بازیافت خود و اطمینان از این است که تمام مواد به‌طور مؤثر دوباره استفاده شوند.
کاپانوری، ایتالیا
کاپانوری به‌عنوان نخستین شهر در اروپا هدف صفر پسماند را اعلام کرد. این ابتکار از سال ۲۰۰۰ آغاز شد، زمانی که معلم محلی با نام روسانو ارکولینی، جنبشی علیه ساخت یک سایت زباله‌سوزی را رهبری کرد. این تلاش‌های مردمی منجر به ایجاد یک سیستم جامع مدیریت پسماند شد. تا سال ۲۰۱۰، کاپانوری موفق شد ۸۲ درصد از پسماندهای شهری را از دفن زباله دور کند که این رقم با استفاده از میکروچیپ‌های قابل اسکن روی کیسه‌های زباله و ساختار سیستم هزینه «پرداخت بر اساس مقدار زباله» به ۹۰ درصد افزایش پیدا کرد.
محبوب‌ترین مقصد سفر جهان در سال ۲۰۲۴
آمار نشان می‌دهد که ژاپن سال گذشته میزبان تعداد بی‌سابقه‌ای از گردشگران بود و قیمت پایین ین، جذابیت این مقصد را با وجود شکایاتی درباره ازدحام در مناطقی همچون کیوتو تقویت کرد. این کشور توسط نسخه ۲۰۲۴ جوایز سالانه انتخاب خوانندگان مرجع جهانی سفرهای لوکس، Condé Nast Traveler، با ثبت ورود بیش از ۳۶.۸ میلیون گردشگر به‌عنوان محبوب‌ترین مقصد سفر جهان انتخاب شد. این رقم از رکورد ۳۲ میلیون نفری سال ۲۰۱۹ بالاتر بود و نشان‌دهنده بازگشت به رونقی است که بیش از یک دهه پیش و قبل از قطع شدن آن توسط همه‌گیری کووید -۱۹ آغاز شد. این تعداد نسبت به سال ۲۰۱۲ بیش از چهار برابر شده است که دلیل آن تا حدودی سیاست‌های دولت برای ارتقای جاذبه‌های گردشگری کشور، از دامنه‌های باشکوه کوه فوجی تا زیارتگاه‌ها و سوشی‌بارها در بخش‌های دوردست‌تر مجمع‌الجزایر است. عامل دیگر ارزان بودن ین است که طی سه سال گذشته نسبت به سایر ارزها افت داشته و هر خریدی را در ژاپن مقرون‌به‌صرفه‌تر کرده است.
دولت ژاپن هدف بلندپروازانه‌ای برای دو برابر کردن تعداد گردشگران و رسیدن آن به ۶۰ میلیون نفر در سال تا ۲۰۳۰ تعیین کرده است. مقامات این کشور قصد دارند گردشگران را به‌طور یکنواخت در سراسر ژاپن پخش و از مشکلات ناشی از هجوم بازدیدکنندگان مشتاق به تماشای شکوفه‌های گیلاس بهاری یا رنگ‌های زنده پاییزی جلوگیری کنند، با این حال همچون سایر جاذبه‌های گردشگری جهانی از جمله ونیز در ایتالیا، مخالفت‌های فزاینده‌ای از سوی ساکنان مقاصدی همچون پایتخت باستانی کیوتو وجود داشته است.
کشورهای پیشگام در ابتکارات حمل‌ونقل سبز
حمل‌ونقل عمومی سبز با سرعت چشمگیری به‌عنوان یک راه‌حل حیاتی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی و بهبود زیست‌پذیری شهری در حال ظهور است. در حالی که شهرهای سراسر جهان با افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای و ترافیک دست‌وپنجه نرم می‌کنند، نقش سیاست‌گذاران در ترویج گزینه‌های حمل‌ونقل پایدار به عنوان یک ابزار قدرتمند برای کاهش تأثیرات زیست‌محیطی و ارتقای جابه‌جایی ثابت شده است.
فوری بودن این انتقال جهانی آشکار است؛ چراکه بخش حمل‌ونقل در حال حاضر حدود ۲۵ درصد از کل انتشار دی‌اکسیدکربن جهانی را به خود اختصاص داده است و جابه‌جایی شهری بخش قابل‌توجهی از این رقم را تشکیل می‌دهد و به همین دلیل گذار به سمت حمل‌ونقل عمومی سبز در سراسر جهان در حال شتاب گرفتن است. تا سال ۲۰۲۳، بیش از ۴۲ درصد از اتوبوس‌های جدید شهری ثبت‌شده در اروپا خودروهای بدون انتشار بودند که افزایش قابل‌توجهی از ۱۵ درصد در سال ۲۰۲۰ را نشان می‌دهد.این روند در سطح جهانی نیز منعکس شده است و تعداد اتوبوس‌های برقی در جهان بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۳ بیش از صددرصد افزایش پیدا کرده است.
مطالعات نشان می‌دهد که اتوبوس‌ها و قطارها می‌توانند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا دوسوم به‌ازای هر مسافر و به‌ازای هر کیلومتر در مقایسه با وسایل نقلیه خصوصی کاهش دهند. علاوه بر این، سازمان ملل متحد اعلام کرده است که انتقال بیشتر سفرها به حمل‌ونقل عمومی برای مهار تغییرات آب‌وهوایی ضروری است. در ادامه چشم‌انداز حمل‌ونقل عمومی سبز و کشورهای پیشگام در این انقلاب و ابتکارات نوآورانه آنها بررسی می‌شود.
چندین کشور تاکنون پیشرفتهای قابل‌توجهی در اتخاذ و پیشرفت سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی سبز و پیشرفتهای فناوری داشته‌اند. این انتقال در حال تغییر شکل‌دهی به جابه‌جایی شهری و کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان است.
کشورهای پیشتاز در ابتکارات حمل‌ونقل سبز
هلند سرمایه‌گذاری سنگینی در زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی انجام داده که منجر به کاهش قابل‌توجه استفاده از خودرو و بهبود کیفیت هوا شده است. این کشور پیشگام در زمینه حمل‌ونقل عمومی سبز است و رویکردی جامع دارد که شامل برقی‌سازی، گسترش زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و راه‌حل‌های نوآورانه حمل‌ونقل عمومی می‌شود. از سال ۲۰۱۷، همه قطارهای مسافری برقی در هلند با انرژی سبز کار می‌کنند، همچنین این کشور متعهد شده است که از سال ۲۰۲۵، همه اتوبوس‌های جدید صددرصد از انرژی تجدیدپذیر یا سوخت پاک استفاده کنند و در نظر دارد همه اتوبوس‌ها تا سال ۲۰۳۰ کاملاً بدون انتشار باشند.
هلند به مسیرهای دوچرخه‌سواری گسترده مشهور است و دوچرخه‌سواری را به عنوان یک روش اصلی حمل‌ونقل ترویج می‌کند. این کشور پیش از سایر کشورها در پذیرش قابل‌توجه اتوبوس‌های برقی پیشتاز بوده است و در مناطقی همچون گرونینگن-درنته بیش از ۱۶۰ اتوبوس برقی را مستقر کرده است.
سوئد بر افزایش سهم کاربران حمل‌ونقل عمومی و اجرای سوخت‌های پایدار و برقی‌سازی تمرکز دارد. از سال ۲۰۱۷، همه قطارها و اتوبوس‌های استکهلم به صورت صددرصد از انرژی تجدیدپذیر استفاده می‌کنند. پروژه موسوم به شهربرقی در گوتنبورگ، راه‌حل‌های جدیدی را برای حمل‌ونقل عمومی پایدار از جمله اتوبوس‌های برقی آزمایش می‌کند. سوئد هدف دارد با پروژه‌های در حال انجام برای کاهش انتشار کربن از حمل‌ونقل عمومی تا در سال ۲۰۴۵ به انتشار خالص صفر برسد.
بلژیک یکی دیگر از کشورهای پیشگام در حمل‌ونقل سبز، در حال اجرایی کردن پیشرفتهای قابل‌توجهی در مدرن‌سازی حمل‌ونقل عمومی خود است تا آن را پایدارتر کند. منطقه بروکسل بودجه قابل‌توجهی دریافت کرده است تا اتوبوس‌های برقی جدید، تراموا و قطارهای مترو را خریداری کند و همچنین خطوط تراموا و مترو را نوسازی کند. این کشور سابقه طولانی در نوآوری‌های حمل‌ونقل از جمله اختراع تراموای برقی و یک شبکه ریلی کاملاً الکتریکی دارد.
نروژ به عنوان یک الگوی جهانی در پذیرش خودروهای برقی شناخته شده است و راهکارهای مختلفی را برای ترویج حمل‌ونقل سبز اجرا کرده است. این کشور مشوق‌های گسترده‌ای برای مالکیت خودروهای برقی، از جمله معافیت‌های مالیاتی و مزایایی همچون دسترسی رایگان به جاده‌های عوارضی و ایستگاه‌های شارژ عمومی ارائه می‌دهد. نروژ بالاترین پذیرش خودروهای برقی به ازای هر نفر را دارد، با اینکه تا ژوئن ۲۰۱۸ حدود ۴۷ درصد از خودروهای ثبت‌شده جدید برقی بود، اما در سال ۲۰۲۳ این میزان به ۸۰ درصد رسید. دولت نروژ اهداف بلندپروازانه‌ای برای کاهش اثرگذاری اقلیمی بخش حمل‌ونقل خود تعیین کرده است.
لوکزامبورگ با ارائه حمل‌ونقل عمومی رایگان از سال ۲۰۲۰، رویکردی منحصربه‌فرد اتخاذ کرده است تا تعداد خودروهای شخصی را هر چه بیشتر کاهش دهد. اندازه کوچک لوکزامبورگ موجب می‌شود که اجرا و مدیریت چنین ابتکاراتی به‌راحتی امکان‌پذیر باشد. این کشور در حال تلاش برای توسعه زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری، استقرار نقطه‌های شارژ برای خودروهای برقی و بهبود حمل‌ونقل عمومی از نظر دسترسی و جدول زمانی است.
دانمارک به زیرساخت‌های سبز و تعهد به حمل‌ونقل پایدار در جهان شناخته شده است. در سال ۲۰۲۲ نزدیک به ۴۳ درصد از اتوبوس‌های کپنهاگ با برق کار می‌کردند و انتظار می‌رود این رقم در سال جاری افزایش پیدا کند. این کشور دارای شبکه گسترده‌ای از مسیرهای دوچرخه‌سواری است و شهرهایی همچون کپنهاگ به دلیل دوچرخه‌دوستی شناخته شده‌اند. دانمارک در حال سرمایه‌گذاری در برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل عمومی خود و ترویج استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر است.
فرانسه شبکه ریلی با سرعت بالا را توسعه داده و سیاست‌هایی را برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی در حمل‌ونقل اجرا کرده است؛ این شبکه مناطق شهری و روستایی را به هم متصل می‌کند و نیاز به سفر با خودرو را کاهش می‌دهد. دولت فرانسه مالیات سوخت را برای جلوگیری از استفاده از سوخت‌های فسیلی اعمال کرده است و مشوق‌های مالی برای خرید خودروهای برقی ارائه می‌دهد.
سنگاپور به طور مداوم در حال کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از شبکه حمل‌ونقل عمومی خود است. این کشور همواره در حال پیشرفت در استفاده از اتوبوس‌ها و قطارهای برقی بیشتر است و از راه‌حل‌های نوآورانه شارژ سریع استفاده می‌کند. دولت سنگاپور هدف حذف تمام اتوبوس‌های دیزلی تا سال ۲۰۴۰ را تعیین کرده و ابتکار اتوبوس‌های برقی خود را در چندین مسیر حمل‌ونقل آغاز کرده است.
تحول انرژی‌های تجدیدپذیر با باتری خورشیدی جدید چین
باتری‌های سدیم‌سولفور (سدیم‌گوگرد) کارایی بالاتری نسبت به باتری‌های لیتیوم یونی دارند، اما در حال حاضر برای ذخیره انرژی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. محققان دانشگاه عادی فوجیان در چین یک الکترولیت پلیمری شبه‌جامد بر پایه نمک دوگانه (DS-QSPE) تولید کرده‌اند که می‌تواند باتری‌های سدیم‌سولفور (Na-S) را به یک راه‌حل عملی برای نیازهای ذخیره‌سازی انرژی در مقیاس بزرگ تبدیل کند.
باتری سدیم‌سولفور، آینده ذخایر خورشیدی جهان
باتری‌های سرب و لیتیوم نام‌هایی آشنا در دنیای حفظ و ذخیره انرژی محسوب می‌شود، اما سدیم‌گوگرد، آینده فناوری باتری است. لیتیوم تنها ۰.۰۰۲ درصد، اما سدیم بیش از ۲.۵ درصد از پوسته زمین را تشکیل می‌دهد و در مقایسه با لیتیوم فراوان‌تر و با محیط زیست سازگارتر است. مطالعات پیشین نشان می‌دهد که باتری‌های سدیم‌سولفور می‌توانند هزینه کمتری داشته باشند، چگالی انرژی بالایی ارائه دهند، سبک‌وزن باشند، در طول تولید به آب کمتری نیاز داشته باشند، در شرایط دمای بالا مقاومت کنند و به‌طور بالقوه طول عمر بیشتری نسبت به باتری‌های معمولی داشته باشند، بااین‌حال برای ساخت و استفاده از این باتری‌ها در مقیاس بزرگ محدودیت‌هایی وجود دارد.
محدودیت‌های باتری‌های سدیم‌سولفور و راهکارهای امیدوارکننده
طرح‌های کنونی باتری‌های سدیم‌سولفور ضعیف و دارای راندمان پایین، همچنین روبه‌رو با مسائل ایمنی پایین هستند. علت اصلی این مشکلات رابط‌های ناپایدار الکترود-الکترولیت است، به‌عنوان مثال الکترولیت معمولی مورد استفاده در باتری‌های سدیم‌سولفور، الکترولیت جامد سدیم بتا آلومینا مذاب (BASE) است. این الکترولیت توانایی جلوگیری از تشکیل دندریت‌های سدیم (ساختارهای میکروسکوپی نوک‌تیزی که موجب اتصال کوتاه می‌شوند) را ندارد، علاوه‌بر این، نمی‌تواند فعالیت پلی‌سولفیدسدیم را محدود کند که محصول جانبی واکنش بین سدیم و گوگرد است، بین دو الکترود به جلو و عقب حرکت می‌کند و عملکرد و ظرفیت باتری را کاهش می‌دهد. (به آن اثر شاتل پلی سولفید نیز گفته می‌شود.)
برای غلبه بر این محدودیت‌ها، تیم دانشگاه عادی فوجیان چین الکترولیتی تولید کرده است (DS-QSPE) که ادعا می‌کند به‌طور مؤثر رابط‌های الکترود / الکترولیت را تثبیت و اثر شاتل پلی سولفید را در باتری‌های سدیم‌سولفور با دمای اتاق سرکوب خواهد کرد؛ یک الکترولیت پلیمری شبه‌جامد که خواص الکترولیت‌های جامد و مایع را با هم ترکیب می‌کند؛ چنین الکترولیت‌هایی به‌طور معمول با ترکیب یک الکترولیت مایع در یک ماتریس پلیمری ساخته می‌شود که در نتیجه یک ماده ژل‌مانند یا نیمه‌جامد ایجاد می‌شود. بررسی نمونه‌های آزمایشگاهی منجر به رسانایی بالا و رابط‌های پایدار شد و عملکرد فوق‌العاده‌ای را نشان داد. طبق بررسی‌ها این الکترولیت ۸۱.۴ درصد از ظرفیت اولیه خود را حفظ می‌کند که این عملکرد به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از باتری‌هایی است که از الکترولیت‌های مایع استفاده می‌کنند.
تقویت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر
باتری‌های لیتیوم‌یونی برای وسایل‌نقلیه الکتریکی و سایر راه‌حل‌های انرژی کوچک و متوسط مقیاس عالی هستند، بااین‌حال دسترسی محدود به لیتیوم، عواقب ناگوار استخراج لیتیوم و استفاده از فلزات سنگین همچون نیکل و کبالت در باتری‌های لیتیوم یونی، دانشمندان را مجبور می‌کند به‌دنبال جایگزین‌هایی باشند. جهان به باتری‌هایی با پتانسیل تقویت پذیرش منابع انرژی تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ و ارائه ابزاری پایدار، کارآمد و کم‌هزینه برای ذخیره انرژی نیاز دارد و باتری‌های سدیم‌سولفور یکی از گزینه‌های عالی به‌شمار می‌رود، زیرا الکترونیک جدید راه‌حل قابل اعتماد و مقیاس‌پذیری را ارائه می‌دهد که عملکرد و پایداری این باتری‌ها را در دمای اتاق افزایش می‌دهد.
نیاز روزافزون شهرها به توسعه عمودی
جمعیت کره زمین با سرعت نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است. جمعیت جهانی هر سال حدود ۸۹ میلیون نفر افزایش پیدا می‌کند که به معنای نیاز روزافزون به ساخت خانه‌ها و تأسیسات بیشتر در سراسر جهان است، اما زمین برای ساخت آنها محدود است. شهرنشینی به‌طور سنتی همراه با شهرسازی افقی بوده است و شهرها به‌صورت گسترده در سطح زمین توسعه پیدا می‌کردند تا مساحت کلی شهر افزایش پیدا کند، اما فشار فزاینده بر مسکن، انرژی و زیرساخت‌ها، دولت‌های سراسر جهان را به راه‌هایی برای بهبود شهرسازی و استفاده بهینه از زمین واداشته است.
شهرسازی عمودی راهکاری مؤثر در مدیریت رشد شهری است که به‌جای گسترش افقی شهر، به‌دنبال ساخت ساختمان‌های بلندمرتبه است. این رویکرد امکان ساخت بیشتر در مساحت زمین کمتری را فراهم می‌کند. برای دانستن مساحت کل در دسترس برای ساخت‌وساز، پیمانکاران از شاخص تراکم ساختمانی استفاده می‌کنند. تراکم ساختمانی نسبت زیربنای سرپوشیده کل طبقات یک ساختمان به مساحت قطعه زمین است که با تقسیم مساحت کل طبقات بر مساحت قابل ساخت زمین محاسبه می‌شود. بنابراین ساختمان‌هایی که از شهرسازی عمودی استفاده می‌کنند، تراکم ساخت بسیار بالاتری نسبت به ساختمان‌های افقی خواهند داشت.
شهرهایی که به‌طور فیزیکی با محدودیت بیشتری درباره زمین برای توسعه روبه‌رو هستند، همچون شهرهای ساحلی یا مرزی، نخستین مناطقی خواهند بود که شهرسازی عمودی در آنها به‌صورت کامل اجرایی خواهد شد. این شهرها به‌دلیل محدودیت در گسترش افقی، به سمت ساخت بناهای بلندتر و چندمنظوره حرکت خواهند کرد تا کارایی استفاده از زمین را بهبود دهند.
شهرهای پیشگام در توسعه عمودی
شهرهایی از آسیا تا آمریکای شمالی که بیشترین تعداد آسمان‌خراش‌ها را در سال ۲۰۲۴ داشتند به ترتیب هنگ‌کنگ، شنژن، نیویورک، دبی، شانگهای، گوانژو، توکیو و کوالالامپور هستند. این شهرها مراکز مهم اقتصادی، تجاری و نوآوری هستند و محرکی برای رشد کشورهای خود به شمار می‌روند. هنگ کنگ با ۵۵۸ آسمان‌خراش در صدر این شهرها قرار دارد که به‌عنوان یک مرکز مالی جهانی شناخته می‌شود و محدودیت زمین دلیل اصلی توسعه آسمان‌خراش‌های آن است.
شهرهای چین به‌سرعت در حال گسترش عمودی هستند؛ شنژن شهری با ۴۱۴ آسمان‌خراش که توانسته است به‌سرعت از یک روستای ماهیگیری به یک کلان‌شهر بزرگ تبدیل شود و نمادی از رشد سریع شهری و اقتصادی چین باشد. شانگهای با ۱۹۴ آسمان‌خراش، نماینده رشد اقتصادی چین و تأثیر جهانی آن است. آسمان‌خراش‌های این شهر طراحی مدرن را با عناصر فرهنگی ترکیب کرده و شانگهای را به بازیگر کلیدی در دنیای تجارت تبدیل کرده است. ووهان، گوانژو و چونگ‌کینگ نیز از جمله دیگر شهرهای چین هستند که با شهرسازی عمودی سازگار شده‌اند.
نیویورک با ۳۱۸ آسمان‌خراش، خانه نمادین‌ترین ساختمان‌های مرتفع از جمله ساختمان امپایر استیت و مرکز تجارت جهانی وان است. این شهر زادگاه آسمان‌خراش‌ها است که نمادی از اهمیت تاریخی و مالی آن هستند.
دبی که به چشم‌انداز آینده‌نگرانه‌اش در جهان شناخته می‌شود، دارای ۲۶۳ آسمان‌خراش از جمله بلندترین ساختمان جهان، برج خلیفه است. توسعه سریع و نوآوری معماری شهری دبی، آن را به نمادی از تجمل و جاه‌طلبی مدرن تبدیل کرده است و گردشگران و مشاغل بسیاری را از سراسر جهان به خود جذب می‌کند.
وجود ۱۷۶ آسمان‌خراش در توکیو گواهی بر انعطاف‌پذیری و نوآوری ژاپن به‌ویژه در مناطق زلزله‌خیز است. چشم‌انداز شهری توکیو، جلوه‌های زیبایی‌شناسی سنتی را با ساختمان‌های بلند مدرن ترکیب می‌کند تا نقش این شهر را به‌عنوان یک الگوی جهانی در شهرسازی منعکس کند.
کوالالامپور به برج‌های دوقلوی پتروناس خود مشهور است که زمانی بلندترین ساختمان‌های جهان بودند و در حال حاضر با ۱۷۴ آسمان‌خراش در فهرست شهرهایی با بیشترین تعداد آسمان‌خراش قرار گرفته و به نمادی از رشد اقتصادی مالزی تبدیل شده است.
