هندبالیست نوجوان ایران که در صدر برترین گلزنان رقابت‌های جهانی قرار دارد، از عشق خود به هندبال می گوید و معتقد است حضور زنان در این سطح از مسابقات جهانی یک رویا بود.
به گزارش خبرنگار پردیسان آنلاین، نهمین دوره مسابقات هندبال قهرمانی نوجوانان دختر جهان از ۸ الی ۱۹ مردادماه با حضور ۳۲ تیم در شهر اسکوپیه مقدونیه شمالی در حال برگزاری است. تیم هندبال دختران ایران هم برای اولین با کسب عنوان قهرمانی قاره آسیا جواز حضور در این رویداد را کسب کرد.
تیم ایران با ثبت دو برد مقابل ازبکستان و سنگال و یک باخت برابر میزبان این رقابتها برای اولین بار در تاریخ رشته‌های توپی زنان و رشته هندبال در بین ۱۶ تیم برتر جهان قرار گرفت اما شاگردان خانم محمدخانی، در ادامه برابر تیم‌های مقدونیه، ایسلند، سوئد و رومانی شکست خوردند.
در جریان برگزاری این رقابتها تیم هندبال دختران ایران که به عنوان اولین تیم کاملاً محجبه در مسابقات قهرمانی جهان حاضر است، مورد توجه رسانه‌ها عکاسان و تصویربرداران فدراسیون جهانی هندبال و علاقه مندان خود قرار گرفت. اما در کنار آن عملکرد چند نفر از بازیکنان ایران در جدول آنالیزهای فدراسیون جهانی باعث شد تا این بار حتی فدراسیون جهانی تیتر یک اختصاصی خود را به یکی از هندبالیست‌های ایران اختصاص دهد.
فاطمه مریخ، بازیکن ۱۷ ساله تیم هندبال دختران نوجوان کشورمان در مرحله مقدماتی با درخشش خود در صدر برترین گل زنان رقابتها قرار گرفته است.
مریخ متولد سال ۱۳۸۳ در شهر بهبهان است و در میانه مسابقات قهرمانی نوجوانان دختر جهان وارد سن ۱۸ سالگی می‌شود. پردیسان آنلاین به بهانه زادروز این نوجوان ورزشکار کشورمان و درخشش وی در نهمین دوره مسابقات هندبال قهرمانی دختران نوجوان جهان گفتگویی را با وی داشت:
* پردیسان آنلاین – در ابتدا توضیح بده چطور شد با هندبال آشنا شده و وارد این رشته ورزشی شدی؟
– فاطمه مریخ: در دوران مدرسه و تقریباً از ۱۲ سالگی و ۶ سال قبل یکی از مربیان ورزش مدرسه‌ام یک توپ هندبال را به مدرسه آورد. من که به ورزش علاقه داشتم برای اولین بار هندبال بازی کردم. ابتدا خیلی به این رشته علاقه نداشتم و به سراغش نرفتم اما کم کم بازی‌های تیم‌های ملی را دیدیم و عاشق هندبال شدم.
* پس با دیدن بازی‌های تیم ملی مسیر زندگی ورزشی ات تغییر کرد؟
– بله. در ادامه همه چیز طوری پیش رفت که فکرش را نمی‌کردم. کم کم از این رشته لذت بردم. به مرور موفق شدم وارد لیگ دسته دوم و بعد لیگ دسته یک و برتر شده و بازیکنان تیم ملی را ببینم. برای خودم هدف گذاری کردم. هدفم ابتدا لیگ بود که موفق شدم و در تیم‌های باشگاهی بازی کردم. به مرور هدفم بزرگ‌تر شد و وارد تیم ملی نوجوانان و بعد جوانان شدم. به تدریج جلو رفتم و تلاش کردم و همراه با تیم به مسابقات قهرمانی آسیا و جهان هم رفتم. من هر بار به هندبال علاقه مند تر شدم و الان عاشق این رشته ورزشی هستم.
* در طی این مدت و یا حتی قبل از آن به رشته دیگری هم فکر کردی اینکه هندبال بازی نکنی و وارد رشته دیگری شوی؟
– خیر. اولین رشته‌ای که رسماً ورزش را در آن شروع کردم هندبال بود. من امروز عاشق هندبال هستم.
* ورزشکار حرفه‌ای بودن سخت است؟
– قطعاً. برای اینکه بتوانید ورزشکار حرفه‌ای در سطح ملی و باشگاهی بمانید، باید همیشه در اوج باشید و تلاش زیادی کنید. زندگی یک ورزشکار حرفه‌ای قطعاً با یک ورزشکار عادی فرق دارد. ما باید همیشه در زندگی‌مان، رفتارمان، خواب و برنامه ریزی هایمان و حتی اخلاقمان متفاوت از بقیه باشیم چرا که همه اینها می‌تواند در رشد ما موثر باشد. از آن طرف ما الگوی سایر ورزشکاران هستیم و مورد نقد و دید آنها قرار می‌گیریم.
* فاطمه از کودکی فکر می‌کرد روزی بخواهد تا این حد در مسابقات ورزشی پیش برود که در نوجوانی مورد توجه رسانه‌های خارجی قرار گرفته و در صدر برترین‌ها باشد؟
– وقتی کودک بودم، اصلاً به ورزش به این شکل نگاه نمی‌کردم اما از وقتی وارد رشته هندبال شدم واقعاً دوست داشتم پیشرفت کنم. هر روز بیشتر از قبل به این رشته علاقه مند می‌شدم. الان هدفی که دارم و آرزویی که دارم این هست که در این رشته پیشرفت کنم. من به چیزی که دوست داشتم رسیدم و آن عشق به هندبال است و برای موفقیت در آن بیشتر تلاش خواهم کرد.
* در این مسیر پیشرفت، چه کسانی به تو بیشترین کمک را کردند؟
– مطمئناً ابتدا خانواده ام با من بسیار همکاری کردند. آنها مشوق من بودند. من در شهر خودم حامیان زیادی دارم و به واسطه حضورم در این رشته خیلی‌ها به هندبال علاقمند شده‌اند. باید از خانم یوسفی اولین مربی ام تشکر کنم که ایشان بود که من را با این رشته آشنا کرد. بعد از آن خانم فلاحی هم به من کمک زیادی کرد. در تیم ملی لطف خانم محمدخانی و آقای اکبر آبادی مدیرفنی تیم است که الان فاطمه مریخ اینجاست.
* به غیر از موفقیت در هندبال چه هدف دیگری داری؟ با توجه به اینکه در سن تحصیل مدرسه قرار داری شرایط تحصیلت چگونه است؟ با تراکم اردوها و مسابقات فرصت تحصیل هم داری؟
– بعد از ورزش هدف دیگرم درس خواندن است. من برای حضور در تیم ملی مدتهاست که از درس عقب افتاده‌ام و حتی در امتحانات شرکت نکرده‌ام اما برای درس خواندن هنوز وقت دارم و بعد از مسابقات قهرمانی جهان قطعاً می‌خواهم تمرکزم را روی درس خواندن بگذارم.
* پس فاطمه امسال یا سال آینده کنکور خواهد داد. دوست داری در چه رشته‌ای ادامه تحصیل بدهی؟
– یکی از آرزوهایم این است که در یکی از رشته‌های پزشکی یا پیراپزشکی قبول شوم.
* اینکه یک ورزشکار حرفه‌ای باشی، حضور در لیگ، مدرسه و تیم ملی قطعاً نیاز به برنامه ریزی دارد. چطور همه این کارها و برنامه‌ها را پیش می بری؟
– سخت بود. اردوها پشت سر هم بودند و تمام تمرینات تیم ملی و باشگاهی پرفشار بود. من در شهر بهبهان استان خوزستان ساکن هستم و برای رسیدن به اردوها در تهران تقریباً یک روز زودتر باید حرکت می‌کردم در کنار آن درسم هم بود. قطعاً هماهنگ کردن هر سه کار سخت بود تا حدی که می‌شد انجام دادم اما حضور مداوم در اردوهای تیم ملی برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا و جهان باعث تعویق درسم شد.
* دوست داری یک روز به عنوان مربی به کارت در این رشته ادامه دهی؟
– دوست ندارم مربیگری کنم. دوست دارم تا جایی که می‌توانم بازی کنم. به نظرم مربیگری در ورزش کار خیلی سختی است و زحمت زیادی دارد. من بیشتر از مربیگری بازیکن بودن در هندبال را دوست دارم.
* آرزوی دختر هندبالیست نوجوان ما در آینده ورزشی اش چیست؟
– من الان در نوجوانی به سطح ملی رسیده‌ام. دوست دارم در ادامه در بخش باشگاهی هم موفق باشم و حتی روزی لژیونر شوم. این سطح حضورم در بخش باشگاهی بزرگترین آرزوی من است.
* دوست داری در بخش ملی به چه موفقیت‌هایی برسی؟
– به نظرم من هنوز تا موفقیت فاصله دارم. من هنوز در رده نوجوانان هستم و مطمئناً کار در رده سنی بزرگسالان سخت‌تر از این است. من الان در اولین حضورم در مسابقات جهانی در یکی دو بازی بهترین ورزشکار شدم. خیلی راه دارم تا موفقیت‌های بیشتر. باید تلاش کنم همیشه در اوج باشم و این مسئله اتفاقی نخواهد بود قطعاً برای آن باید تلاشم را مضاعف کنم.
* کسب مدال طلای قهرمانی آسیا برای تو بهترین اتفاق بود یا صعود تیم ایران به جمع ۱۶ تیم برتر جهان؟
– اگر در مسابقات قهرمانی آسیا طلا نمی‌گرفتیم سهمیه جهانی نمی‌گرفتیم و الان به اینجا نمی‌رسیدیم قطعاً این مدال طلا و قهرمانی در دیدارهای قزاقستان برای من دلچسب تر بود. ما از ته دل خوشحال بودیم. بازی به بازی می‌بردیم و می‌دانستیم که با هر پیروزی به قهرمانی نزدیک تر شده و جواز حضور در مسابقات جهانی را می‌گیریم. به نظرم این اتفاق برای من شیرین‌تر و دلچسب تر از این بود که ما به جمع ۱۶ تیم برتر جهان راه یافتیم. البته حضورمان در جمع ۱۶ تیم برتر جهان هم برای ما موفقیت بزرگی بود و برای اولین بار در تاریخ هندبال و رشته‌های گروهی زنان این اتفاق می‌افتاد. از الان کار ما سخت‌تر شده و ما باید با تیم‌هایی با سبک متفاوت از آسیا روبرو شویم.
* به نظرت حضور تیم در این بخش مسابقات می‌تواند در آینده تیم ملی تاثیر داشته باشد؟
– قطعاً. ما برای اولین بار داریم با تیم‌های قدرتمند اروپایی بازی می‌کنیم. در آسیا همه تیم‌ها را بردیم و حالا در مسابقات جهانی تلاش می‌کنیم تا یک بازی خوب به نمایش بگذاریم. تیم‌های اروپایی بسیار قدرتمند، سریع و با تکنیک هستند و فاصله آنها با آسیا زیاد است. سبک بازی آنها متفاوت است. ما بازی به بازی بهتر می‌شویم و بازی به بازی تجربه کسب می‌کنیم. هر بازی برای ما کلی تجربه دارد که در آینده به ما کمک زیادی خواهد کرد.
* ما بازی‌های خود را برابر تیم‌های قدرتمند اروپایی واگذار کردیم. ابتدا مقدونیه. بعد ایسلند و سوئدی که دارنده یک طلای جهان و عنوان چهارمی دوره قبل بود. به نظرت این باخت‌ها هم برای ما یک تجربه و درس خواهند بود؟
– قطعاً. روزی که باخت داریم کسب تجربه می‌کنیم. معتقدم همیشه که ما نباید برنده مسابقه باشیم! در هر مسابقه ورزشی برد و باخت هست. با پیروزی‌ها خوشحال می‌شویم اما با باخت‌ها باید نگاهمان این باشد که یک درس گرفته و تجربه جدیدی بیاموزیم تا در آینده بازی‌هایمان بهتر شود.
* بعد از مسابقات قهرمانی آسیای نوجوانان و جوانان جهان به عنوان اولین هندبالیست دختر ایران هم تجربه همراهی تیم در بخش جوانان در رقابت‌های قهرمانی جهان و هم در بخش نوجوانان در دیدارهای جهانی را داشته‌ای. پیش بینی می‌کردی که بتوانی در زمره بهترین‌های جهان قرار بگیری؟
– اصلاً. من در هر بازی فقط به این فکر می‌کنم بهترین بازی خودم را انجام بدهم. قطعاً به این مسئله هم فکر می‌کنم که بتوانم بهترین بازیکن زمین بشوم. برای من مهم‌تر از همه چیز این است که تیم ایران بهترین نتیجه را بگیرد.
* حضورت در مسابقات قهرمانی جوانان دختر جهان به بازی در دیدارهای نوجوانان کمک کرده است؟
– قطعاً بله. حضور در اسلوونی برای من یک تجربه عالی بود. با اینکه تیم ما در مسابقات قهرمانی جهان اسلوونی نتیجه خوبی نگرفت اما در کسب تجربه به من کمک زیادی کرد و از این تجربه‌ها در مسابقات قهرمانی جهان مقدونیه استفاده می‌کنم. قطعاً شرکت کردن در مسابقاتی در سطح جهانی کمک زیادی به پیشرفت من کرده. من همراه تیم برابر رقبای مهمی قرار گرفتم در بازی مقابل تونس بهترین بازیکن زمین شدم. در اینجا هم در بازی سنگال برترین بازیکن زمین معرفی شدم و این مسئله برای من بسیار خوشحال کننده بود که بتوانم ضمن اینکه بهترین بازی خودم را انجام می‌دهم بهترین بازیکن زمین هم باشم.
* دو تجربه حضور در مسابقات جهانی را داری. آیا سطح هندبال آسیا و ایران با اروپا را متفاوت است؟ به نظرت ما چقدر با هندبال دنیا فاصله داریم؟
– ما همه می‌دانستیم که سطح هندبال قاره آسیا با اروپا متفاوت است و از این تیم‌ها عقب تر هستیم. اما نباید نگاهمان این باشد. باید به بازی خوب فکر کنیم و بهترین خودمان باشیم. قطعاً هیچکس فکر نمی‌کرد ما دو برد در مسابقات جهانی داشته باشیم آن هم با اختلاف و به عنوان تیم دوم به مرحله اصلی راه یافته و در جمع ۱۶ تیم برتر جهان قرار بگیریم.
* پس کسب این دو پیروزی به نوعی یک موفقیت برای تیم محسوب می‌شود؟
– قطعاً در مسابقات جهانی کسب پیروزی با ارزش است. ازبکستان آمده بود که انتقام شکست خود در آسیا را بگیرد اما با اختلاف این تیم را بردیم. برابر سنگال آفریقا پیروز شدیم. مقابل میزبان با امتیاز میزبانی بهترین عملکرد را داشتیم. برابر تیم ایسلند قدرتمند تلاش کردیم بهترین خودمان باشیم. حضور ما در این سطح از مسابقات جهانی برای هندبال زنان کشورمان یک رویا بود که تیم نوجوانان و جوانان و بزرگسالان زن امسال این آرزو را محقق کردند.
* ما در آینده باید چه برنامه ریزی داشته باشیم تا موفق تر شویم و از تجربیات حضورمان در دیدارهای جهانی استفاده کنیم؟
– اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم باید سرمایه گذاری بیشتری کرده و اردوها و تدارکات ما مداوم و مستمر باشد. ما در ابتدای راه هستیم و می‌توانیم در آینده بهتر از این باشیم.
Wednesday, 27 November , 2024