به گزارش خبرنگار پردیسان نوین، زهرا نژاد بهرام در جلسه نخست شورای اسلامی شهر تهران در سال ۹۹ با انتقاد از عملکرد ستاد مبارزه با کرونا در شهر تهران گفت: مرتب توصیه می‌کنیم که کسی از خانه اش بیرون نیاید و به اصناف توصیه می‌کنیم که مغازه‌هایشان را ببندند و توصیه و الزام و جریمه را برایشان تدارک دیده ایم، چگونه است که به یکباره در روز شانزدهم فروردین ترافیکی در شهر تهران دیده می‌شود که تا پیش از آن حداقل در طول بیست روز گذشته قابل مشاهده نبوده است.
وی ادامه داد: قرار است ستاد ملی کرونا سیاست یک بام و دو هوا را به اجرا در بیاورد بهتر است که به اصناف و بخش‌های مختلف جامعه بیندیشد که آنها هم اگر مجبور هستند نیازهای اقتصادی را برطرف کنند. حداقل کارکنان دولت و بخش‌های متصل به حوزه‌های شرکت‌ها و سازمان‌های نیمه دولتی مبنایی برای پرداخت دیون دارند اما اصناف نیازمند تأمین منابع از محل‌های داخلی خودشان هستند، پس اگر قرار است که برگردیم سرکار و دوباره روند گذشته را در پیش بگیریم ظاهراً کرونا عقب کشیده و از بین رفته و ما خبر نداریم، این رفتاری که در رابطه با دستگاه‌های اداری در روز گذشته و امروز شاهدش بودیم قابل توجیه نیست.
این عضو شورای شهر تهران اضافه کرد: هم اکنون ترافیک تهران به شدت نگران کننده است و چیزی که بر خلاف سیاستگذاری استراتژیک بوده برای جلوگیری از شیوع کرونا است.
نژاد بهرام تاکید کرد: چگونه می‌شود در شهری که پایتخت فرهنگی-اجتماعی و سیاسی و اقتصادی یک کشور است و مرکز بزرگترین تجمع جمعیتی است و بالغ بر هشت و نیم میلیون نفر بر اساس آمارهای سال ۹۸ جمعیت دارد و در روز بالغ بر ۱۲ میلیون نفر جمعیت را در درون خودش دارد، نماینده پارلمان در ستاد پیشگیری از کرونا برای جلوگیری از یک بحران جدی حضور نداشته باشد. این چطور ستاد تصمیم گیری است که نماینده مردم در آن حضور ندارد؟
این عضو شورای شهر تهران گفت: این چگونه ستاد تصمیم گیری است که نسبت به هر اقدامی که می‌خواهد در شهر تهران صورت بگیرد واکنش درستی ندارد. از شورای شهر تهران انتظار می‌رود که تصمیم گیری وقانون گذاری کند و مصوبه تهیه کند، اما در قانون تصمیم گیری حضور نداشته باشد و از دیدگاه‌ها و رویکردهای اعضای شورا که نمایندگان مردم هستند دفاع صورت نگیرد. چگونه است که ما باید مثل همه بخش‌ها و دستگاه‌های اداری در حاشیه باشیم و پیشنهاداتمان را مطرح کنیم شاید مورد پذیرش قرار بکیرد، شاید هم مورد پذیرش قرار نگیرد.
