به گزارش گروه دیگر رسانههای پردیسان آنلاین، البرز پارسینژاد نوشت: نمیدانم تابهحال در صحنه یک درگیری و اغتشاش حضور داشتید یا نه؟ مثلاً در دی۹۶ یا آبان۹۸ در خیابان قدم زدید و دیدید که چه اتفاقاتی میافتد؟ البته قطعاً ویدئوهای زیادی از آن وقایع را در شبکههای اجتماعی دیدید اما مشکل اینجاست که ویدئو نمیتواند واقعیت صحنه را منتقل کند.
وقتی یک جمع عصبانی در مقابل پلیس ایستادهاند و با کوچکترین تحریکی غلیان میکنند و خشن میشوند؛ وقتی اولین سنگ به سمت مقابل پرتاب میشود و جمعیت هیجانزده همان را تکرار میکند؛ وقتی پلیس مقابله میکند و نتیجه، می شود زدوخورد واقعی و… .
مثالش فرانسه است؛ ویدئوهای درگیری پلیس با جلیقهزردها را دیدهاید؟ آنجا هم خشونت به همین شکل است. خلاصه در اینجور صحنهها نمیشود حلوا پخش کرد. گرچه آموزش و توانمندی شخصی پلیس در این زمینه حیاتی است اما وقتی عدهی در طرف مقابل آموزش دیدهاند تا از هیجان جمعیت، سوءاستفاده کنند، چه میتوان کرد؟ وقتی عدهی یک خیابان را با سطل زباله آتشزده بستهاند باید دقیقاً چه کار کرد؟ بله؛ وقتی عدهای شعار تند میدهند و به رهبر کشور توهین میکنند میتوان آرام بود و کاری نداشت اما فکر میکنید در چنین صحنه هیجانی، موضوع به چند شعار تمام میشود و بعد از دو ساعت سردادن شعارهای تند، همه به خانه برمیگردند و میگویند خب! چقدر خوب شد که ما چهارتا فحش هم دادیم و حالا به خانه برگشتیم؟ خیر! صحنه هیجانی، لحظهبهلحظه هیجانیتر میشود و حجم جمیعت بیشتر میشود تا جایی که ناگهان حمله کنند و نقاط بحرانی را بیشتر کنند و هرچقدر این وضعیت طولانیتر شود، هیجان منفی بیشتر میشود و سوءاستفاده عمیقتر میشود. در این میان مردم عادی که حتماً از موضوعاتی مانند اقتصاد و کمآبی و مدیریت و… عصبانیاند، میشوند هیزم آتش آن آموزشدیدهها.
این همان اتفاقی است که در فرانسه ۲۰۱۹ در منچستر انگلیس ۲۰۱۷ و آمریکای ۲۰۲۱ هم رخ داده و هیجان منفی، مسئله را بغرنج کرده است؛ گرچه فرق ایران و آنها در این است که در ایران، یک عده پیادهنظام آموزشدیده حضور دارند و اتفاقاً اسلحه گرم هم دارند. همان سلاحهایی که در ویدئوهای خوزستان هم دیده شد. با چنین صحنه هیجانی که با اسلحه همراه است، باید چه کرد؟ ویدئو صحبت پلیس اصفهان قبل از برخورد را دیدهاید؟ رئیس یگان ویژه پلیس، خواهش میکند، و در جواب، فحش ناموسی تحویل میگیرد اما بازهم صبر میکند و فقط چند دقیقه بعد، سنگهاست که به سمت خودش و نیروهایش روانه میشود.
بگذارید به آبان ۹۸ برویم، جایی که حداقل ۲۰۰ نفر کشته شدند. ویدئو پویا بختیاری را دیدهاید؟ چند ساعت قبل از کشتهشدنش؛ خطاب به جوانان همسن خودش میگوید به خیابان بیایید تا این نظام را ساقط کنیم! کدام حاکمیتی در مقابل چنین دعوتی، دست دوستی دراز میکند؟ کجای دنیا، یک حاکمیت برای آنان که رسماً حرف از سقوطش میزنند و برای آن، دعوت عمومی صادر میکنند و به خیابان میآیند تا علیهش اقدام عملی کنند، فرش قرمز پهن میکند؟ انگلیس یا فرانسه؟
یا ویدئو مربوط به کرمانشاه را دیدهاید؟ وقتی که عدهای دنبال یک پلیس مسلح میدوند و پلیس پس از زمینخوردن، بلند میشود و شلیک میکند. این اقدام را نشانه کشتار جمهوری اسلامی معرفی کردهاند. آیا اینکه یک نظامی، وظیفه دارد از سلاح گرم خودش به هر قیمتی محافظت کند یک قاعده جهانی نیست؟ اینکه اگر سلاحش به دست اغتشاشگران بیفتد چه سرنوشتی خواهد داشت معلوم نیست؟ یعنی نمیفهمند که این قاعده اساسی، باید توسط آن فرد نظامی رعایت شود؟ نمیفهمند که در فرانسه و آمریکا هم همین قاعده پابرجاست؟ یا حمله به دادستانی در یکی از شهرها که فیلم تیراندازی گرم از بالای ساختمان آن منتشر شده؛ واقعاً حمله به جایی که اسناد مردم و حاکمیت در آن است چه توجیهی دارد که مقابله با آن توجیه نداشته باشد!؟ مگر حمله به کپیتالهیل آمریکا در پایان دوره ریاستجمهوری دونالد ترامپ کشته نداد؟ همان ویدئو معروفی که با یک کلت، زن حملهکننده را میکشند.
خلاصه اینکه به دوستان انقلابی و همه بزرگواران منصف عرض میکنیم که خشونت، آن هم از طرف حکومت، امری نامطلوب است اما واقعیت یک صحنه درگیری خیابانی با آنچه در یک ویدئو احساسی میبینید خیلی متفاوت است و اقتضائاتش متفاوت. هیجان در آن، اصل است و نه عقل و منطق؛ باور کنید نمیتوان در صحنه اغتشاش حلوا پخش کرد؛ آن هم در ایرانی که تعدادی از لیدرهای آموزشدیده تروریستها هنوز در خیابانهایش حضور دارند. بله باید مدیریت کرد اما واقعگرایی میگوید وقتی کار بیخ پیدا کند و امنیت عمومی و آرامش مردم و عبور و مرور ضروری در خیابانها مسدود شود و همه راهکارهای مسالمتآمیز برای مقابله با این افراد آزموده شود و جواب نگیرد، چارهای جز روشهای دیگر باقی نمیماند.
انتهای پیام/
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید