به گزارش سرویس ترجمه پردیسان آنلاین، سیستم‌های انرژی پاک در جهان به‌طور عمده بر منابع تجدیدپذیر مانند هیدروالکتریک، خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی و زیست‌توده استوار هستند. این سیستم‌ها برای کاهش انتشار کربن و کاهش تغییرات آب‌وهوایی بسیار مهم هستند. کشورهای همچون پاراگوئه، بوتان و نروژ به‌شدت به هیدروالکتریک وابسته هستند. این منبع انرژی بسیار کارآمد و قابل اعتماد است و به‌طور قابل‌توجهی به تولید انرژی پاک جهانی کمک می‌کند.
مراکش نیز در زمینه انرژی خورشیدی پیشگام است و بزرگترین نیروگاه خورشیدی متمرکز جهان در وارزازات (Ouarzazate) را در اختیار دارد. انرژی خورشیدی پاک و تجدیدپذیر است و بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای برق تولید می‌کند. کشورهایی همچون چین نیز به‌طور چشمگیری در زمینه انرژی بادی سرمایه‌گذاری کرده‌اند و حدود نیمی از ظرفیت عملیاتی توربین‌های بادی جهان را در اختیار دارند.
ایسلند و شرکت‌هایی همچون اورمات تکنولوژی در زمینه انرژی زمین‌گرمایی پیشگام هستند. این منبع انرژی یک منبع پایدار با انتشار بسیار کم دارد؛ زیست‌توده شامل سوزاندن مواد آلی برای تولید انرژی است.
سیستم‌های انرژی پاک برای کمک به حفظ افزایش دمای جهانی زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بسیار مهم هستند. تنوع‌بخشی به منابع انرژی از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند امنیت انرژی را با کاهش وابستگی به سوخت‌های وارداتی افزایش دهد. گذار به انرژی پاک می‌تواند با ایجاد شغل و تحریک اقتصادهای محلی از طریق سرمایه‌گذاری در فناوری‌های تجدیدپذیر، مزایای اقتصادی ایجاد کند.
آمار کلی جهانی
تا سال ۲۰۲۳، انرژی‌های تجدیدپذیر حدود ۳۰ درصد از ترکیب برق جهانی را تشکیل دادند که نشان‌دهنده افزایش قابل توجهی نسبت به سال‌های گذشته است. در سال ۲۰۲۲، منابع انرژی تجدیدپذیر ۸۴۴۰ تراوات ساعت برق تولید کردند، در حالی که منابع غیرتجدیدپذیر ۲۰۵۹۱ تراوات ساعت برق تولید کردند.
آسیا با تولید ۳۷۴۹ تراوات‌ساعت برق تجدیدپذیر در سال ۲۰۲۲، در رأس تولید برق تجدیدپذیر در جهان قرار داشت که به‌طور عمده به‌دلیل انرژی خورشیدی و هیدروالکتریک بود. آمریکای شمالی نیز ۱۴۹۳ تراوات ساعت برق تجدیدپذیر تولید کرد که نشان‌دهنده افزایش ۸.۶ درصد بود.
پیش‌بینی می‌شود که انرژی‌های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ به ۴۶ درصد از تولید برق جهانی برسند که در این میان انرژی خورشیدی و بادی ۳۰ درصد را تشکیل می‌دهند. جهان باید ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر را حداقل ۱۶.۱ درصد در سال افزایش دهد تا به اهداف سال ۲۰۳۰ برسد.
کشورهایی که دارای پاک‌ترین سیستم‌های انرژی هستند الگوهایی برای انتقال به سیستم‌های انرژی پاک‌تر، استفاده از منابع طبیعی و اجرای سیاست‌هایی برای کاهش انتشار کربن و ارتقای پایداری به‌شمار می‌روند. در ادامه با تعدادی از آن‌ها آشنا می‌شویم.
پاراگوئه
پاراگوئه برای دستیابی ۱۰۰ درصدی به انرژی پاک از طریق نیروگاه‌های آبی قابل توجه و نخستین کشوری است که به این اقدام روی آورد. سد ایتایپو (Itaipu) سهم عمده‌ای در این گذار دارد و نیروی مازادی تولید می‌کند که پاراگوئه آن را به کشورهای همسایه همچون برزیل صادر می‌کند.
ایسلند
ایسلند در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر پیشتاز است و حدود صددرصد برق آن از انرژی آبی (حدود ۷۳ درصد) و نیروی زمین گرمایی (حدود ۲۷ درصد) تأمین می‌شود. منبع گرمایش اکثر خانه‌های این کشور انرژی زمین گرمایی است.
بوتان
بوتان ۹۹.۸ درصد برق خود را از انرژی برق‌آبی تولید می‌کند. این کشور به‌لطف جنگل‌های وسیع و پتانسیل انرژی آبی خود یکی از معدود کشورهای کربن‌منفی در سطح جهان است.
کاستاریکا
کاستاریکا ۹۸ درصد برق خود را از منابع تجدیدپذیر از جمله انرژی آبی، زمین گرمایی، بادی، زیست‌توده و انرژی خورشیدی تأمین می‌کند. این کشور رکوردهایی را برای روزهای متوالی استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر ثبت کرده است.
نروژ
نروژ ۹۸ درصد برق خود را از منابع تجدیدپذیر و به‌طور عمده برق‌آبی تولید می‌کند و یک صادرکننده مهم انرژی‌های تجدیدپذیر است.
سوئیس
سوئیس دارای ترکیب انرژی پاک متنوعی است و ۹۷.۴ درصد از برق آن از منابع پاک تأمین می‌شود. انرژی آبی دوسوم این ترکیب را تشکیل می‌دهد و انرژی‌های هسته‌ای و خورشیدی سهم قابل‌توجهی در آن دارند.
سایر کشورهای موفق
دانمارک تا سال ۲۰۵۰ قصد دارد صددرصد بدون سوخت فسیلی شود و انرژی بادی سهم قابل‌توجهی در ترکیب تجدیدپذیر آن داشته باشد.
آلمان ۸۰ درصد انرژی تجدیدپذیر را تا سال ۲۰۳۰ و حدود صددرصد آن را تا سال ۲۰۳۵ هدف قرار داده است، در حال حاضر نیز انرژی‌های تجدیدپذیر بخش قابل‌توجهی از مصرف برق آن را تشکیل می‌دهند.
سوئد به‌واسطه اهداف بلندپروازانه خود از جمله رسیدن به صددرصد تولید برق تجدیدپذیر تا سال ۲۰۴۰ با انرژی آبی و بیوانرژی منابع کلیدی شناخته شده است.
