حمیدرضا نعیمی در گفت وگو با خبرنگار پردیسان نوین با اشاره به کم شدن آرام حمایت های دولت طی ۱۰ سال اخیر از بعضی هنرها و به ویژه تئاتر اظهار داشت: «شورای ساخت»، تیپ قراردادها و «دریافت مبلغ ناچیز گروه ها برای اجرا» حذف شده است در حالی که این حمایت ها و مبالغ تنها اطمینان خاطری را به وجود می آورد تا گروه ها به صرف آمدن تماشاگر به هر قیمتی کار نکنند و بیش از پیش به مبحث تکنیکی اثر و تجربه ایده های نو بر صحنه فکر کنند اما وقتی این بودجه ها از تئاتر دریغ شد و ندانسته و بدون هیچگونه توجه به زیرساخت ها مبحث تئاتر خصوصی مطرح شد مسیر تئاتر نیز تغییر کرد.
وی افزود: همانطور که در اوایل سال های انقلاب تصور می شد تئاتر بی چیز یعنی تئاتری که به هیچ پولی برای آن نیاز نیست، در مورد تئاتر خصوصی هم دولت فکر کرد که هر آب انبار، حمام قدیمی، اتاق کوچک و نمور و زیرپله ای با کمی نور، صدا و صندلی های بی کیفیت هنرمندان را به خود مشغول خواهد کرد و دولت می تواند میلیاردها تومان درآمد سرانه ملی خود را صرف امور دیگری کند که از نظر عموم مردم نه تنها ضروری نیستند بلکه هیچ کارکردی نیز ندارند اما هنرهایی مانند تئاتر، سینما، کنسرت، گالری، نشر و چاپ و دیگر حوزه هایی که اصل و اساس فرهنگ هستند، مغفول ماندند.
وی تاکید کرد: این امر موجب شد روز به روز شاهد تئاتری خالی از فکر و اندیشه شویم دایره تنگ سانسور و کم لطفی به متون ایرانی باعث شد کارگردانان تئاتر به سمت متن های چاپ شده و ترجمه بروند و اینچنین بود که ما شاهد تئاتری صرفا برای جذب عامه شدیم و هر نوخواسته و نوپایی به خود اجازه داد با پرداخت اجرای یک سالن یک تئاتر آماتوری و غیرحرفه ای را به صحنه ببرد و طلب بهای بلیت حرفه ای کند و به همین دلیل تماشاگر ناراضی عطای تئاتر را به لقای آن ببخشد و روز به روز شاهد سالن های خالی تئاتر باشیم در چنین روزگاری سمینارها، نشست ها، گفت وگوهای آسیب شناسانه کارشناسان به خصوص در خانه تئاتر این امید را نوید می داد که مسئولان امر کمی بیش از پیش برای بهبود اوضاع اهتمام ورزند.

نویسنده و کارگردان نمایش سقراط گفت: آمدن ویروس کرونا اتفاق عجیبی برای حوزه فرهنگ نبود اگر چه این پدیده شگرف تمام دنیا را غافگیر کرد اما این ویروس قابل احترام لازم بود که در این لحظه به زندگی بشر خالی از احساس، مضطرب، خشن، هتاک و تا حدودی کم فرهنگ سیلی جانانه ای بزند تا طبیعت و جهان از بین نروند و جهان و جانوران منقرض نشوند و شاید تا حدودی دست از ماجراجویی جنگ و استعمار و استثمار بردارد.
وی خاطرنشان کرد: برای ما اهالی فرهنگ، هنر و ادب که سالهاست در وضعیت کرونا به سر می بریم اتفاق عجیبی رخ نداده است ما طفیلی هایی هستیم که گویا برای دولت یک هنر محبوب نیست و بهتر بود نباشیم؛ اما حالا که هستیم صرفا با ما مدارا می شود پس وقتی تا این لحظه هنرمندان به عنوان صاحبان شغل و حرفه به رسمیت شناخته نمی شوند، حقوق و مزایای بیکاری و بیمه ندارند و از مواهب اولیه مسکن، ماشین و وام برخوردار نیستند پس چرا باید فکر کنیم که مشکلات ما از اسفند تاکنون آغاز شده است؟.
نعیمی تصریح کرد: بدون شک تعدادی نمایش در حال اجرا متوقف شده اند و تعدادی گروه که در حال آماده سازی نمایش های خود بودند کارهایشان تعطیل شد و برنامه ریزی شش ماهه اول و دومی که داشتند را از دست داده اند اما تا به این لحظه دولت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولان به برنامه ای مدون و ضربتی برای جبران این مافات نرسیده اند.
وی با طرح این سوال که آیا دیگر ویروس کرونا قرار نیست مسئولان را از این خواب زدگی برای رسیدگی به فرهنگ و هنر بیدار کند افزود: که مقوله فرهنگ مقوله جدی تمام ممالک دنیا است و کشورهای بزرگی مانند فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا، آمریکا و حتی ترکیه برای تئاترهای دولتی و خصوصی خود از پیش از آغاز قرنطینه شروع به برنامه ریزی و اختصاص بودجه برای هنرمندان تئاتر کردند اما تا به این لحظه هیچ ارگان و نهاد دولتی از خود نمی پرسد که یک هنرمند تئاتر در تمام شاخه های کارگردانی، نویسندگی و بازیگری و هنرمندان سینما که تمام برنامه هایشان منحل شده است در تمام این ماه با اجاره بهای مسکن چگونه کنار آمده اند و برای قوت لایموت خود چه کرده اند.