گروه پژوهش ورزش پردیسان آنلاین؛رشته های ورزشی مهم قم را اگر در سطح شهر از مردم جویا شوید حتما در کنار فوتسال و کشتی نام کاراته را هم خواهید شنید.قهرمانی های کاراته در دهه هفتاد و قبل از استان شدن قم رخ داد، مهدی عموزاده در سال ۱۳۷۴ اولین مدال طلای تاریخ کاراته ایران را از میادین جهانی بدست آورد و مجید عبدالحسینی (سرمربی اسبق تیم ملی کاراته چین و سرمربی فعلی امیدهای ایران) ، مهدی جعفری، سعید آشتیان و علیرضا کتیرایی (مربی فعلی تیم ملی کاراته ایران) کسانی بودند که در ترکیب تیم ملی کاراته با سرمربیگری غلامرضا دباغیان نزدیک به ۱۰ سال پرچم کاراته قمی ها را در میادین مختلف بین المللی برافراشته نگاه داشتند.

پایه گذاری کاراته قم توسط شیهان محسن بیطرفان دارنده اولین کمربند مشکی در قم

کاراته در قم توسط شیهان محسن بیطرفان دارنده اولین کمربند مشکی در قم، در باشگاه نیرومند(شهید میر عبدالباقی) در خیابان دورشهر پایه گذاری شد، استاد بیطرفان موفق شد در دهه ۵۰ کمربند مشکی خود را از بنیانگذار کاراته ایران دکتر وارسته دریافت کند.

شیهان بیطرفان در ابتدا تمرینات خود را بصورت شخصی و زیر نظر مربیان بزرگ کشور در تهران انجام می داد و در قم به تمرین و آموزش می پرداخت.

اساتید بزرگی همچون غلامرضا دباغیان، خلیلی، سلطانی،دهکار و دهپرور در کلاسهای آموزشی استاد بیطرفان به تمرین و آموزش می پرداختند و پس از کسب کمربند مشکی و اجازه مربیگری از اساتید خود، توانستند باشگاه‌های مختلفی را در قم راه اندازی کنند.

از افتتاح اولین باشگاه کاراته قم تا افتخار آفرینی باشگاه های استقلال و انقلاب

خلیلی در میدان امام خمینی باشگاه استقلال را افتتاح کرد و دباغیان در خیابان تولید دارو باشگاه انقلاب را پایه گذاری کرد، دهپرور به زنبیل آباد رفت و سلطانی هم در خیابان ۱۹ دی(باجک) باشگاه شهید زین الدین را مرکز فعالیت های خود قرار داد.

برافراشتن پرچم ایران توسط قمی ها در میادین بین المللی کاراته

سالها با افتخارات دهه ۷۰ و ۸۰ قهرمانان قمیِ کاراته در ایران و جهان شاد بودیم، اما با کناره گیری استاد دباغیان و شاگردانش از تیم ملی مدتها خبری از مدال آوری کاراته برای قم نبود.

کاراته دو بخش اصلی دارد، کاتا(فرم) و کمیته(مبارزه) قهرمانان کاراته قم در بخش مبارزه در حال فعالیت بودند اما برادران سلطانی زیر نظر استاد خود دکتر حسن سلطانی به تمرین پرداختند و توانستند اولین مدال کاتا را در سطح کشور برای قمی ها به ارمغان بیآورند.

سالها بعد علی سلطانی در قامت مربی توانست علیرضا خدری را به عنوان اولین کاتا رو از استان قم در رقابت های آسیایی سال ۲۰۱۷ معرفی و همراهی کند.

امیر مهدیزاده در اوایل دهه ۹۰ کاراته کاری نوظهور بود که به یکباره در رقابت های لیگ جهانی کاراته وان خوش درخشید و توانست در بخش کومیته به مدال طلا دست پیدا کند.

مربی او کسی نبود جز غلامرضا دباغیان، سرمربی اسبق تیم ملی کاراته که دوباره با یک نخبه کاراته کار به میدان های جهانی گام نهاد.

دباغیان در زمان حبیب الله ناظریان ریاست وقت فدراسیون کاراته سرمربی تیم ملی بود و ارتباط نزدیک با وی باعث شده بود که قمی ها از حمایت بالایی برخوردار باشند، حبیب الله ناظریان و غلامرضا دباغیان یک سبک کاراته با نام شوتوکان کاراته دو ایران را مدیریت می کردند و همین باعث شده بود که این سبک بسیار فعال باشد، در قم نیز این حمایت باعث شده تا رؤسای چند سال اخیر از این سبک انتخاب شوند؛ حسن عابدی مدیر کل اسبق ورزش و جوانان قم که سالها دبیرِ رضا ملکیِ فوتبالیست و خبرنگار بود و پس از آن ۲ دوره رئیس هیئت کاراته قم شد.

سکانداری هیات کاراته از ملکی و عابدی تا برخورداری و بیرانوند

پس از عابدی، علیرضا برخورداری نیز بیش از ۸ سال سکان هدایت کاراته قم را در دست داشت و پس از کش و قوس های عجیب و غریب در مجمع انتخاباتی ریاست را بالاجبار به مهدی بیرانوند واگذار کرد. نکته مهم و نقطه مشترک همه این ریاست ها شاگردی همه رؤسا در باشگاه انقلابِ استاد دباغیان بوده است.

مدیریت بحران به سبک آقای خاص کاراته

مهدی بیرانوند رئیس فعلی کاراته قم کارهای عجیب و غریبی کرده است، عزل ها را اگر کنار بگذاریم، نصب های عجیبی داشته است! مربیان خاطی سالهای گذشته در هیئت کاراته به راحتی مسئولیت های مهمی گرفته اند و نکته عجیب تر آنکه بازرسی و حراست اداره کل ورزش نیز آن را پیگیری نکرده اند، همچنین رقابت های کاراته در سطح استان بسیار کم فروغ تر شده است و مربیان فعال و بازیکن ساز دیگر در کنار رئیس هیئت به چشم نمی آیند! و مسابقاتی که روزگاری با تعداد۷۰۰یا۱۲۰۰ شرکت کننده بود اکنون با تعداد بسیار پایین و نزدیک به ۲۰۰ نفر در حال برگزاری است و البته دوره های استعدادیابی که نصفه و نیمه رها شد!

کاراته در قم سالهای نگران کننده ای را سپری می کند، امیر مهدیزاده فقط نام قم را دارد و به همراه خانواده در تهران ساکن است و اگر نیاز به پاسپورت خود داشته باشد شاید به قم بیاید.
برادران نعمتی اما حاصل تلاش استاد خلیلی هستند، سالها تلاش و همت کرده اند تا به قهرمانی های در خور توجهی دست پیدا کنند و مدال‌های خوبی کسب کرده اند اما نکته ای که وجود دارد اینست که مدال‌های نعمتی ها کمی نگران کننده هستند!

بین برادران نعمتی، محمود در وزن ۸۴+ کیلوگرم افتخارات بیشتری دارد اما نوسانات عضویت در تیم های ملی کمی نگران کننده است، در آخرین مرحله انتخابی تیم ملی کاراته نتوانست از سد صالح اباذری عبور کند و در قسمت انفرادی عضو تیم ملی باشد اما در تاکتیک سرمربی تیم ملی باز هم در کنار اباذری در ترکیب ملی پوشان قرار دارد تا در رقابت های آسیایی شاید به مبارزه برسد.

بیرانوند همیشه مدیریت بحران را بخوبی انجام داده است، اخبار خوب را منتشر می کند و اخبار منفی را اصلا قبول ندارد! اعزام ها را اعلام می‌کند اما نتایج را کامل اعلام نمی کند! کلاس و استاژ های فنی برگزار می کند اما از اساتید کاراته در سطح ملی و بین المللی و طلایه داران کاراته قم خبری نیست! و البته جلسات کمیته انضباطی را با سروصدای بسیار برگزار کرد تا کم کارهای هایش به چشم نیاید.

مدیریت بحران بیرانوند آنچنان خاص و دقیق است که در چندسال اخیر همواره در بین هیئت های برتر استان قرار میگیرد، البته به لطف فعالیت برادران نعمتی و مهدیزاده و کتیرایی و پایدار، که از نظر کارشناسی هیچکدام دست پرورده بیرانوند و دوران پر حاشیه او نیست.

کاراته قم نگران کننده است تا جایی که مسابقات آسیایی رده های پایه ۳ روز دیگر در فیلیپین برگزار می شود و ۴۰ نفر از ایران اعزام می شوند، اما خبری از قمی ها نیست!؟ یعنی در آینده نزدیک کاراته کار افتخار آمیزی نداریم که دنباله روی افتخار آفرینانی همچون کتیرایی و عبدالحسینی، مهدیزاده و یا نعمتی باشند‌.

کناره گیری پیشکسوتان و دلسوزان کاراته از همکاری با هیئت کاراته

پیشکسوتان و دلسوزان کاراته و ورزش قم در ابتدا، فعالیت ها و اعتراضاتی داشتند اما اتفاقی که رخ داده ظاهراً کناره گیری آنان از همکاری با هیئت کاراته قم است.

هیئت کاراته مهدی بیرانوند دیگر از مربیان افتخار آفرین و یا از مربیان پُرشاگرد تجلیل نمی کند و با تاکتیک رسانه ای ویژه از مربیان فعال(حضور در مسابقات ۲۰۰ نفره سطح پایین) تجلیل میکند.

برنامه ریزی آینده کاراته قم در ابهام

قهرمانان دهه هفتاد کجای مدیریت ورزش در قم هستند؟ رئیس هیئت کاراته چند مرتبه با این قهرمانان و اساتید جلسه همفکری داشته است؟ عبدالحسینی و کتیرایی که در تیم های ملی هستند چند جلسه با مربیان و قهرمانان رده های پایه داشته اند تا قهرمانان مسیر قهرمانی را یاد بگیرند؟ دباغیان و عموزاده و آشتیانی و جعفری و مهدیزاده چند جلسه و یا چند دوره آموزشی در قم برگزار کرده اند؟

اصلا هیئت کاراته استان قم به جز انتصاب در کهک و جعفریه و چند کمیته داخلی دقیقا چه پایه ای برای آینده کاراته قم برنامه ریزی کرده است؟ البته باید به هیئت کاراته جهت تقویت و حمایت از کیوکوشین کارها تبریک گفت، اما دلیل نمی شود سبک اصلی کاراته را فدای حواشی کرد.

مدیریت ورزش استان قم از مدیرکل فعلی تا مدیریت جدید در ورزش استان مطمئنا باید برای آینده ورزش قهرمانی برنامه ریزی های دقیق و پیگیری های سختگیرانه تری را برای هیئت ها را در نظر داشته باشد و به مدال مهدیزاده، برادران نعمتی و مدال‌های سبکی که ارزش قهرمانی ندارند، دلخوش نباشد.