به گزارش پردیسان آنلاین از زنجان، در روزهایی که بسیاری خود را به عراق رسانده‌اند تا در بزرگترین راهپیمایی مذهبی جهان شرکت کنند، پویشی نوآورانه و مردمی با نام «نذر سفر» در سراسر کشور در حال اجراست، پویشی که در آن، مردم به نیت کمک به زائران اربعین، خودروی خود را وقف سفر می‌کنند و زائران را به‌صورت رایگان تا مرزهای غربی و جنوبی کشور می‌رسانند؛ این حرکت معنوی که به ابتکار سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای شکل گرفته، امروز دیگر تنها یک طرح اداری نیست، به جنبشی ملی تبدیل شده که همدلی، ایثار، و مهرورزی را در جای‌جای جاده‌های ایران زنده کرده است.
سواره‌هایی که پا به پای پیاده‌ها می‌روند
در یکی از پایانه مسافربری زنجان، حاج علی با خودروی شخصی‌اش در صف خودروهای نذری ایستاده است، روی شیشه عقب ماشینش نوشته: «با تو تا مرز عشق، نذر سفر»؛ او در این ارتباط می‌گوید: «امسال نمی‌تونم خودم برم کربلا، اما تصمیم گرفتم چند زائر رو تا مرز شلمچه برسونم. این هم نذر منه… دل آدم وقتی برای امام حسین کاری می‌کنه، سبک میشه.»
در گوشه دیگر پایانه، جوانی با کوله‌پشتی و ظاهری خسته سوار یکی از همین خودروها می‌شود، از او درباره تجربه‌اش می‌پرسیم. می‌گوید: «هزینه سفر برام زیاد بود. فکر نمی‌کردم کسی پیدا شه منو مجانی برسونه، نذر سفر باعث شد بفهمم هنوز خیلیا دلشون روشنه…»
در مسیرهای منتهی به مرزهای مهران، شلمچه، و چذابه، صدها خودرو با پلاک‌های استان‌های مختلف دیده می‌شوند که با برچسب‌های «نذر سفر» در حال حرکت هستند، بعضی‌ها با وانت، برخی با ون و حتی سواری‌های شخصی دل به جاده سپرده‌اند تا چند تن از دلدادگان حسین (ع) را به مقصود برسانند.
در این میان، عزاداران حسینیه اعظم زنجان نیز به‌طور گسترده به این پویش پیوسته‌اند، آنها که هر سال در ماه محرم با عزاداری باشکوه خود در سطح ملی و بین‌المللی شناخته می‌شوند، امسال جلوه‌ای دیگر از عشق و وفاداری به سیدالشهدا (ع) را نشان داده‌اند.
با اختصاص خودروها، هماهنگی جمعی و نذر همدلی، بسیاری از اعضای این هیئت، زائران اربعین را از شهرهای مختلف استان زنجان تا مرزهای غربی همراهی می‌کنند، این حضور فعال، نمونه‌ای ملموس از فرهنگ نذر، ایثار و عمل به اعتقادات در مکتب عاشوراست.
در همین مسیر، با مرد میان‌سالی هم‌صحبت می‌شوم که خود را برادر دو شهید معرفی می‌کند، او می‌گوید: «دلم طاقت نیاورد. گفتم ماشین رو آماده کنم و تا جایی که بشه زائرها رو برسونم. این کار دل خودمو آروم می‌کنه، انگار برادرام باهام هستن…»
در مسیر زنجان به مهران، آقای نادری، راننده تاکسی بازنشسته در کنار یکی از استراحتگاه‌های بین‌راهی توقف کرده تا زائر تازه‌ای را سوار کند، او از تصمیم خود چنین می‌گوید: «با اینکه درآمدی ندارم، اما دلم پُره. چند روز ماشین رو گذاشتم برای نذر سفر. برام مهم نیست که پولی نمی‌گیرم، همین که زائر به مرز برسه، انگار خودم رسیدم کربلا.»
سفری فراتر از کیلومترها
«نذر سفر» تنها یک ابتکار حمل‌ونقلی نیست، بلکه بازتابی از فرهنگ ایثار، نذر و میهمان‌نوازی ایرانیان است، زائران اربعین، که بسیاری از آنها مسیرهای طولانی و گاه پرهزینه‌ای را برای رسیدن به کربلا طی می‌کنند، حالا با حمایت مردم نذرکننده، راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانند خود را به مرزها برسانند.
در این پویش، مردم بدون هیچ چشم‌داشتی، صندلی‌های خالی خودروهایشان را وقف عشق می‌کنند، عشقی که تنها در مسیر کربلا معنا پیدا می‌کند، نذر سفر؛ بازگشت انسان به خودش در دورانی که فاصله‌ها زیاد شده و بی‌اعتمادی‌ها رنگ غالب جامعه شده، «نذر سفر» جرقه‌ای از امید است؛ اثباتی برای این حقیقت ساده اما عمیق که هنوز هم می‌شود به مهربانی انسان‌ها دل بست.
این پویش، بازگشتی‌ست به ریشه‌های انسانی‌مان؛ جایی که دست در دست هم، هم‌دل و هم‌سفر می‌شویم تا زائران حسین (ع) را به مقصد عشق برسانیم و شاید در همین مسیر، ما نیز خود به مقصد برسیم؛ نه فقط به مرز، که به نقطه‌ای از ایمان، مهربانی و آرامش که در هیچ نقشه‌ای ثبت نشده، اما در دل هر جاده‌ای از این سرزمین جاری‌ست.
