به گزارش خبرگزاری پردیسان آنلاین، هفتم تیرماه سال جاری بود که محمد ربیعی به عنوان سرمربی جدید تیم فوتبال ذوب‌آهن در باشگاه قایقرانی کارخانه مقابل خبرنگاران و جمعی از هواداران قرار گرفت و در بیان آرزوهایش سعی کرد با شعار «رویش باورها» به همه امید دهد که سبزهای فوتبال اصفهان با انگیزه‌ای چند برابر این فصل لیگ برتر را آغاز خواهند کرد؛ امروز که شش ماه از وعده ربیعی گذشته است ذوب‌آهنی‌ها جایگاهی آبرومند در پایان نیم‌فصل اول لیگ برتر را به خود اختصاص داده‌اند.

شاید در گرمای تابستان کمتر هواداری این تصور را داشت که فوتبال ذوب‌آهن پس از چند سال پرفرازونشیب و البته نگران‌کننده بتواند دوباره به ثباتی نسبی در لیگ برتر دست پیدا کند، اما امروز ذوب‌آهن با فاصله‌ای نه‌چندان زیاد نسبت به مدعیانی همچون استقلال، سپاهان، پرسپولیس و حتی تراکتور در تعقیب آن‌هاست و تا همین‌جا هم باید به عملکرد این تیم نمره قبولی داد، اما کار نیمه‌تمام ربیعی در نیم‌فصل دوم لیگ هم ادامه خواهد داشت و وی برای رویش مجدد باورها حتی می‌تواند به یکی از سکوهای سه‌گانه لیگ هم چشم داشته باشد.

ذوب‌آهنی‌ها در شرایطی به این جایگاه رسیده‌اند که در نقل و انتقالات پیش‌فصل بیش از ۱۰ بازیکن را از لیست خارج کردند و در مقابل بیش از ۱۰ بازیکن جدید را هم جذب کردند که همه آن‌ها به‌جز یکی دو نفر، در لیست بازیکنان نه‌چندان مطرح و معمولی فوتبال ایران بودند و همین موضوع نگرانی‌هایی را ایجاد کرده بود که ذوب‌آهن نتواند در کوران سخت رقابت‌های لیگ از پس رقبا بربیاید، اما با این حال ربیعی و تیمش با وجود اینکه درگیر مصدومیت طولانی‌مدت آرش قادری و سبحان خاقانی هم شدند، در نیم‌فصل تیمی شایسته و قابل احترام بودند که رقبای مدعی را آزار دادند. اگر مشکلات داوری برای این تیم تکرار نشده بود، شاید ذوب‌آهن امروز بالاتر از تراکتور و پرسپولیس قرار گرفته بود، اما با این وجود هنوز امیدواری‌ها به دور برگشت وجود دارد و می‌توان شاهد کارهای بزرگ‌تر از جانب این تیم هم بود، البته به شرطی که امکانات و شرایط لازم فراهم شود.

آن‌هایی که سرمربی تیم فوتبال ذوب‌آهن را از نزدیک می‌شناسند، حتماً تأیید خواهند کرد که وی با وجود چهره خندان و خوش‌اخلاقی که در فضای رسانه‌ها دارد، در تمرینات با هیچ‌کس شوخی ندارد و برای رسیدن به اهداف مورد نظرش سخت‌گیری زیادی با بازیکنان دارد و همه می‌دانند که ربیعی در این زمینه کوتاه نمی‌آید و شاید همین موضوع موجب شده است که بازیکنان نه‌چندان سرشناس ذوب‌آهن امروز در قالب تیمی ربیعی و همکارانش، به‌خوبی وظایف خودشان را بشناسند.

باید در نظر داشت که تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران پر از تیم‌هایی همچون برق شیراز، پدیده، صبای قم و پیکان و چند تیم دیگر است که در باد نتایج نیم‌فصل اول خوابیدند و در نیم‌فصل دوم با کابوس سقوط از خواب بیدار شدند، اما این ذوب‌آهن با این ظرفیت فنی از آن تیم‌هایی است که در دور برگشت لیگ می‌تواند فوتبال اصفهان را به بیداری دوباره گاندوهایش امیدوار کند.