به گزارش پردیسان آنلاین، در سال‌های اخیر، روابط ایران و ویتنام در حوزه‌های کشاورزی و صنعتی با توجه به تحریم‌های گسترده علیه ایران و نیاز به تقویت همکاری‌های چندجانبه، گام‌های قابل‌توجهی را در جهت گسترش تجارت کشاورزی برداشته است. ویتنام با داشتن ظرفیت‌های بالای تولیدی در بخش کشاورزی، به‌ویژه در صنعت قهوه، می‌تواند نقش کلیدی در تأمین تقاضای داخلی ایران و ورود به بازارهای منطقه‌ای ایفا کند. در مقابل، ایران با نیاز به دسترسی به فناوری‌های پیشرفته کشاورزی و تنوع‌بخشی صادرات غیرنفتی، فرصت‌هایی برای همکاری با ویتنام دارد.
ویتنام در سال ۲۰۲۴ با وجود کاهش نسبی در حجم صادرات، جایگاه خود را به‌عنوان دومین صادرکننده بزرگ قهوه جهان حفظ کرده است. این کشور با تولید قهوه‌های عربیکا و روبوستا با کیفیت بالا، توانسته است ارزش صادراتی خود را به بیش از ۵.۴ میلیارد دلار برساند. این ظرفیت برجسته ویتنام در صادرات قهوه، زمینه را برای همکاری‌های استراتژیک با ایران فراهم کرده است، زیرا ایران در سال‌های اخیر، بیشترین واردات قهوه خود را از ویتنام، هند، اندونزی و اوگاندا انجام داده است.
بر اساس گزارش‌های اخیر، واردات قهوه از ویتنام در سال‌های اخیر چشمگیر بوده است. این کشور نه‌تنها تأمین‌کننده اصلی قهوه برای ایران است، بلکه در حوزه‌های دیگری مانند حبوبات، برنج و صادرات فناوری‌های کشاورزی نیز می‌تواند شریک استراتژیکی برای ایران باشد. همچنین، ایران با صادرات کود شیمیایی و تجهیزات پزشکی به ویتنام، زمینه‌ای برای تبادل منصفانه‌تر فراهم کرده است.
قهوه به‌عنوان یکی از کالاهای استراتژیک در بازار ایران، نقش مهمی در رضایت مشتریان و صادرات غیرنفتی دارد. ایران با افزایش تقاضای داخلی برای قهوه، نیازمند واردات قهوه با کیفیت بالا است، در حالی که ویتنام با تولید بیش از ۳۰ میلیون کیسه قهوه در سال، می‌تواند عرضه‌کننده مطمئن برای ایران باشد. همکاری‌های دو کشور در این حوزه، نه‌تنها به تأمین نیازهای ایران کمک می‌کند، بلکه درآمدهای ارزی ویتنام را نیز افزایش می‌دهد.
بهبود کیفیت و قیمت قهوه با همکاری ویتنام
با توجه به نیاز ایران به واردات قهوه (حدود ۹۵ درصد از واردات قهوه ایران در سال ۱۴۰۲ از ویتنام، هند، اندونزی و اوگاندا بوده است)، همکاری با ویتنام می‌تواند کیفیت و قیمت قهوه در بازار ایران را بهبود ببخشد.
بازدیدهای اخیر مقامات ایرانی از ویتنام، گامی در جهت جذب سرمایه‌گذاری‌های مشترک در حوزه‌های کشاورزی و صنایع وابسته است. این همکاری‌ها می‌توانند زیرساخت‌های تولید قهوه در ایران را تقویت کنند. همچنین با توجه به تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، همکاری با ویتنام فرصتی برای دور زدن موانع تحریمی و تقویت روابط با کشورهای دوست مانند ویتنام فراهم کرده است.
رئیس اتاق مشترک ایران و ویتنام به تازگی پیشنهاد داد سازمان توسعه تجارت ایران با رویکردی راهبردی اقدام به تدوین سازوکار «سبد کالایی ویژه ویتنام» کند. این طرح می‌تواند شامل کالاهایی همچون قهوه، چای و سایر محصولات کشاورزی با پتانسیل بالا باشد که به تسهیل واردات هدفمند، ارتقا امنیت زنجیره تأمین و ایجاد فرصت‌های صادرات مجدد کمک خواهد کرد.
وی تصریح کرد: بازار داخلی ایران به سمت مصرف قهوه فوری، فراوری‌شده و تنوع برندها در حال پیشرفت است و همکاری با کشورهایی مانند ویتنام که زیرساخت و تجربه لازم در این حوزه را دارند می‌تواند مزیت رقابتی ایران در بازار منطقه را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
موسوی بر ضرورت تدوین سیاست‌های حمایتی، تسهیل روابط تجاری و ایجاد بسترهای مناسب برای حضور فعال بخش خصوصی در این عرصه تأکید کرد و گفت: این اقدامات می‌تواند آینده‌ای پایدار و هوشمندانه برای تجارت قهوه ایران رقم بزند.
باید اشاره کرد که با توجه به جایگاه ویتنام در جنوب شرق آسیا و ایران در غرب آسیا، همکاری‌های دو کشور می‌تواند پل ارتباطی بین آسیا و خاورمیانه باشد. با توجه به افزایش تولید محصولات صنعتی ایران، این مسیرها می‌توانند صادرات کالاهای ایرانی به آسیای مرکزی و جنوب شرقی را تسهیل کنند.
به گزارش پردیسان آنلاین، همکاری‌های تجاری کشاورزی ایران و ویتنام گواهی بر تعهد دو کشور در مقابله با تحریم‌های اقتصادی و سیاسی است. با این حال، موفقیت این پروژه‌ها به تطبیق با واقعیت‌های اقتصادی و سیاسی بستگی دارد. افزایش هزینه‌های حمل و نقل و محدودیت‌های تحریمی می‌توانند با واکنش‌های عمومی همراه شوند. بنابراین، نیاز است تا حمایت‌های هدفمند از گروه‌های آسیب‌پذیر و توسعه زیرساخت‌های فنی تقویت شود. در نهایت، کشاورزی نه‌تنها یک نیاز اقتصادی، بلکه یک حق انسانی است که دسترسی به آن باید از طریق سیاست‌های عادلانه تضمین شود.
