به گزارش پردیسان آنلاین، برای اختتامیه جشنواره قرآن و عترت دانشجویان کشور، پا در سالن امیرکبیر دانشگاه آزاد خوراسگان می‌گذارم. صندلی‌ها تقریباً پر شده است، عکس شهید طهرانچی هم در جای جای سالن به چشم می‌آید؛ میزبانی این دوره از جشنواره را این شهید بزرگوار پذیرفته است و برکت این میزبانی در جشنواره هویداست.
در میان سالن می‌گردم تا مکان مناسبی برای نشستن پیدا کنم، آن‌چه برایم جالب است حضور کودکان، همراه مادرانشان است؛ جشنواره قرآن دانشجویی با حضور مادران و کودکان رنگ و بوی دیگری پیدا کرده، گاهی سر و صدای کودکی در گوشه‌ای از سالن بلند می‌شود و مادری نگران نظم برنامه می‌شود؛ اما جایی که بچه‌ها حضور دارند، لطافت بیشتری احساس می‌شود.
کودکان حاضر در برنامه محدوده سنی مشخصی ندارند؛ از نوزاد هفت، هشت ماهه تا کودکان هشت، نه ساله. با خود فکر می‌کنم طبیعی است که نگه داشتن یک طفل هفت، هشت ماهه در یک برنامه رسمی سخت باشد؛ سنی که کودک مدام در حال تقلا و شیطنت است و نباید انتظار داشت که بشود او را در چنین برنامه‌ای کنترل کرد.
در میان جمعیت، مادری و پسری توجهم را جلب می‌کنند، مادر گاهی پسر کوچکش را در آغوش می‌گیرد، گاهی راه می‌رود، با او بازی می‌کند و گاهی او را در کالسکه می‌گذارد و به بیرون سالن می‌رود؛ اما کودک پر جنب و جوشش حوصله برنامه را ندارد، می‌خواهد روی زمین بنشیند و کل سالن را چهار دست‌وپا متر کند، از همه صندلی‌ها یک دور بالا برود و پایین بیاید؛ اما مادر با صبوری او را تا پایان مراسم همراهی می‌کند.
اول برایم عجیب بود که چرا این مادر، جلسه را ترک نمی‌کند و چرا باید این همه سختی را تحمل کند؛ اما در پایان پاسخ سوال‌هایم را می‌گیرم؛ فائزه جلالی، مادر این پسربچه، نفر اول حفظ کل قرآن کریم کشور است؛ بانویی که در کنار مادری و درس، حفظ قرآن را نیز پیش برده است.
جلالی نماینده دانشگاه چمران اهواز بود و حضورش در چنین برنامه‌ای با این شرایط نشان از همت بالایش داشت.
اسمش که خوانده شد، با فرزندش روی سن رفت و همراه او لوح موفقیتش را دریافت کرد؛ شاید حفظ کل قرآن برای مادری که کودکی نوپا دارد، کار آسانی نباشد، اما نمی‌توان از برکت کودکان معصوم در زندگی و موفقیت‌های مسیر چشم‌پوشی کرد.
همین که مادر، لوح تقدیر را در دست می‌گیرد، کودک همه تلاشش را می‌کند تا آن را از دست مادر بگیرد؛ شاید خودش را در این موفقیت سهیم می‌داند؛ مادر به هر سختی، لوح، جایزه و شریک جایزه‌اش را از سن پایین می‌آورد؛ به سمتش می‌روم تا گفت‌وگویی داشته باشیم، نفس عمیقی می‌کشد و می‌گوید: بنشینیم، این طور نمی‌توانم.
سه تایی روی صندلی‌ها می‌نشینیم و به سختی دو دقیقه‌ای با هم صحبت می‌کنیم.
فائزه جلالی، نفر اول رشته حفظ کل قرآن کریم و نماینده دانشگاه آزاد اسلامی استان خوزستان از شروع فعالیت قرآنی خود به خبرنگار پردیسان آنلاین می‌گوید: حدود ۱۵ سال است که مشغول حفظ قرآن هستم و برکت قرآن در زندگی‌مان جاری است.
مادر کودکش را کمی آرام می‌کند و ادامه می‌دهد: این نخستین رتبه ملی من در رشته حفظ کل است و برای نخستین تجربه‌ام در این سطح، خدا را شکر می‌کنم که توانستم رتبه اول را کسب کنم.
این حافظ قرآن از مسیر پر چالش حفظ قرآن و شرکت در مسابقه با یک کودک نو پا می‌گوید: مسیر حفظ قرآن با وجود داشتن فرزند کوچک بسیار سخت بود، اما خدا را شکر در این مسیر و در مسابقه، دیگران همکاری بسیار خوبی با من داشتند. در زمان مسابقه بچه را نگه می‌داشتند تا من بتوانم با خیال آسوده در مسابقه شرکت کنم و تلاوت داشته باشم. خداراشکر با همکاری دوستان، سختی‌ها بسیار کمتر شد.
جلالی از سطح مسابقه و شرکت‌کنندگان بیان می‌کند: سطح مسابقات بسیار بالا بود و تمام نفرات اول بین‌المللی در رشته‌های مختلف حضور داشتند، اما به لطف خدا توانستم نفر اول شوم.
این دانشجو با دغدغه‌مندی از برگزاری چنین رویدادهایی می‌گوید: حضور دانشجویان در چنین مسابقاتی نقش مهمی در ترویج فرهنگ قرآنی دارد، زیرا نشان می‌دهد که می‌توان در هر شرایطی از زندگی چه در سختی درس‌ها و چه در مسئولیت‌های خانوادگی در مسیر قرآن ماند.
این مادر از برکت قرآن می‌گوید: همه سختی‌ها با برکت قرآن آسان می‌شود و این مسیر، برکت خاص خود را در زندگی دارد.
گفت‌وگو که تمام می‌شود با خودم فکر می‌کنم درس خواندن، مادر بودن و حفظ قرآن هر کدام به تنهایی مسیر پر چالشی است که برای هر کدام نیاز به وقت و انرژی کافی است، اما این مادر حافظ قرآن نشان داد که این مسیر شدنی است و اگر به برکت قرآن ایمان داشت می‌توان در این مسیر موفق بود.
