به گزارش پردیسان نوین، علیرضا جباری زادگان؛ خلبان، در یادداشتی نوشت: درهای هواپیما بسته می‌شود و هواپیما، چین را به مقصد ایران ترک می‌کند. مسافری ناخوانده و بدون ویزا پا به کشور می‌گذارد و زنگ بحرانی جدید برای کشور به صدا در می‌آید. آری! این مسافر، کوچک‌ترین و البته بیمناک ترین سرنشین این پرواز است، مسافری که قصد سکون و سکوت ندارد و با تور دور دنیای خود، بسیاری از کشورها را در نوردیده و امنیت و آرامش آنها را مختل کرده است.
پس از نواخته شدن آژیر خطر شیوع ویروس کرونا در سطح جهان، لزوم انجام اقدامات دفاعی در مقابل عوامل بیماری‌زا، بیش از پیش حس می‌شود. با توجه به جابه‌جایی و انتقال سریع و وسیع، حمل و نقل هوایی یکی از مهم‌ترین بسترهایی است که باعث همه‌گیری ویروس‌ها و عوامل بیماری‌زا در سطح بین‌المللی و جامعه جهانی می‌شود. لحظه‌ای که صدها نفر از مسافران پس از گذشت زمانی اندک از خروج مسافران پرواز قبل، در صفوف به هم فشرده سوار یک کابین بسته و متراکم می‌شوند، جرقه‌های ابتدایی برای وقوع یک فاجعه میکروبی در حال زده شدن است. فضاهایی نظیر دسته‌های صندلی که در معرض تماس فیزیکی چندین باره از سوی افراد هستند، عاملی برای شیوع بیماری و سفر آن به دیگر نقاط کره زمین می‌باشند. پس چه بهتر است که ما قبل از درمان، به فکر پیشگیری از شیوع عوامل بیماری‌زا باشیم.
در محیط پیرامون ما، شمار زیادی از میکرو ارگانیسم‌ها زندگی می‌کنند که در صورت بر هم خوردن تعادل این موجودات در طبیعت، آنها می‌توانند سلامت بسیاری از انسان‌ها را تهدید کنند و از آن جایی که یکی از مؤثرترین عوامل ایجاد بیماری، انتقال آلودگی از سطوحی مانند صندلی‌ها و دستگیره‌ها است، استفاده از نانو مواد می‌تواند در کاهش انتشار باکتری‌ها و ویروس‌های بیماری‌زا بسیار مؤثر باشد؛ موادی که به صورت ذاتی، توانایی کنترل و مقابله با عوامل مخرب و بیماری‌زا را دارند. پیشوند نانو، بیانگر مقیاس بسیار کوچک در ابعاد ماده است. مواد در این ابعاد، ویژگی‌های منحصر به فرد و جدیدی از خود نشان می‌دهند که می‌توانند به منظور بهبود بخشیدن به خواص یا ایجاد ویژگی‌های جدید در صنایع از جمله صنعت هوانوردی مورد استفاده قرار گیرند.
بهره‌گیری از نانو مواد در مقایسه با شیوه‌های سنتی مبارزه با عوامل بیماری‌زا نظیر استفاده از مواد ضد عفونی کننده بر روی سطوح مختلف، دارای اثر درازمدت است، چرا که تأثیر مواد ضد عفونی کننده، کوتاه‌مدت بوده و نیازمند استفاده مکرر و مداوم است و همچنین از جهت محیط زیستی، اثرات مخرب مواد شیمیایی را ندارند در صورتی‌که فنآوری نانو به دور از آثار مخرب محیط زیستی بوده و توان مقابله درازمدت با عوامل بیماری‌زا را به سطوح می‌دهد.
اکنون و بعد از صدور بلیت‌های تک سفره بی‌شمار به مقصد کشورمان برای انبوه ویروس‌های کرونا و محک سخت صنعت حمل و نقل هوایی، باید بیش از پیش در پی ایجاد ساختاری مقاوم و منسجم در برابر عوامل مخرب و بیماری‌زا در خطوط هوایی باشیم، ساختاری که نه تنها قدرت دفاعی ما را در برابر خطرات بیولوژیکی و مخاطرات محیط زیستی قوی‌تر می‌کند، بلکه با داشتن رویکردی پایدار نسبت به صنعت هوایی، می‌تواند به بهبود عملکرد ساختار آن کمک کرده و از احتمال به وجود آمدن چالشهای احتمالی و مسائل و مشکلات آتی به اندازه قابل توجهی بکاهد.
استفاده از نانو مواد یکی از همین راهکارهاست که علاوه بر داشتن عملکردهای بالا و چندمنظوره نظیر افزایش کیفیت و بازدهی قطعات و همچنین داشتن نگاهی سبز به محیط زیست و حفظ منابع طبیعی، در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند نقش بیشتری را در پیشگیری از وقوع عوامل بیماری‌زا در صنعت هوایی ایفا کند و به سدی مستحکم در مقابل هجوم میکرو ارگانیزم‌های مخرب مبدل شود.
