به گزارش خبرنگار پردیسان آنلاین، رسانه‌های آزاد، روزنامه‌ها و مطبوعات در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی به‌شمار می‌آید، بر این اساس خبرگزاری پردیسان آنلاین مرور عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.

روزنامه خراسان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «نگرانی‌های ذهنی دیپلمات ۱۰۰ ساله» نوشت: «هنری کیسینجر» وزیر خارجه سابق آمریکا و استراتژیست معروف و کهنه‌کار حوزه سیاست خارجی این کشور به تازگی در سفری غیرمنتظره به چین، با مقامات این کشور دیدار کرده است.

این دیدار در حالی انجام شد که کیسینجر بارها نگرانی خود را از وقوع جنگ جهانی سوم به واسطه تنش‌های مزمنی که میان واشنگتن و پکن رخ داده اعلام کرده است. علاوه بر او، «فرانسیس فوکویاما» و بسیاری از نظریه‌پردازان مشهور حوزه سیاست خارجی آمریکا نیز معتقدند که واشنگتن قدرت هدایت و مدیریت بحران‌های خودساخته در آن سوی مرزها را از دست داده است.

«لی شانگ‌فو» وزیر دفاع چین در دیدار با هنری کیسینجر تاکید کرده است که ارتباطات بین چین و ایالات متحده از بین رفته است زیرا برخی از مردم آمریکا به چین به عنوان یک شریک برابر نگاه نکردند.

نورنیوز نوشت: همزمان با سفر غیرمنتظره کیسینجرِ ۱۰۰ ساله به چین، «جان کری» نیز به عنوان نماینده آب و هوایی ایالات متحده برای دیدار با مقامات چینی و گفت‌وگو درباره چگونگی همکاری دو کشور برای مقابله با بحران آب و هوا به پکن رفته است. پس از سفر ماه ژوئن آنتونی بلینکن، وزیر خارجه ایالات متحده به چین، کری آخرین نفر از مقامات ارشد آمریکایی است که تابستان امسال به چین سفر کرده‌اند.

گرچه دیدار کیسینجر با مقامات چینی، خارج از سفرهای رسمی اعضای دولت بایدن به پکن محسوب می‌شود، اما به‌طور قطع در شکل‌گیری نوع خاصی از الگوهای بازدارندگی میان طرف‌ها تأثیرگذار خواهد بود. فراتر از آن؛ چینی‌ها در سفر قبلی بلینکن به پکن، گفت‌وگوهای صریحی با او در باره توسعه‌طلبی خطرناک واشنگتن در شرق آسیا انجام دادند.

این هشدار مقامات چینی نشان داد که پکن قصد ندارد به واشنگتن در فضای تنش‌آلود کنونی امتیازی بدهد. تمرکز آمریکا بر حیاط خلوت چین، به‌خصوص مناطقی مانند تایوان، هنگ‌کنگ، تبت، دریای چین جنوبی و تنش‌آفرینی‌هایی که کاخ سفید در شبه‌جزیره کره و حتی به تازگی مناطقی مانند استرالیا و فیلیپین صورت می‌دهد، همه با هدف محاصره راهبردی چین قابل تفسیر است. به‌طور قطع پکن نیز با این موضوع ساده‌انگارانه برخورد نخواهد کرد و این همان صحنه تقابلی است که کیسینجر به عنوان یک استراتژیست کارکشته با توجه به اشراف کاملی که بر نقاط قوت و ضعف ساختار آمریکا در نظام بین‌الملل دارد، نمی‌تواند نگرانی خود را از آن کتمان کند.

به عبارت دقیق‌تر، باقی‌مانده‌های دوران ابرقدرتی آمریکا، امروز پیش و بیش از دیگران به این برآورد رسیده‌اند که دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان آمریکا در حال هدایت بازی خطرناکی در شرق آسیا هستند که به‌طور قطع عواقب و تبعات سختی برای ایالات متحده خواهد داشت. چینی‌ها نه در دوران ترامپ و نه در دوران بایدن، حاضر نشده‌اند در مواجهه با راهبردهای توسعه‌طلبانه و تهدیدآمیز آمریکا علیه خود امتیازی به واشنگتن بدهند، اما در عین حال این احتمال وجود دارد که صبر راهبردی چینی‌ها در نهایت لبریز شده و جنگ ترکیبی واشنگتن و پکن ابعاد پیچیده‌تری به خود بگیرد.

از این روسفر اخیر کیسینجر به پکن را باید بازتابی از نگرانی شدید صاحبان فن در حوزه سیاست خارجی آمریکا نسبت به بازی نامتوازن، پرهزینه و خطرناک کاخ سفید در شرق آسیا قلمداد کرد.

روزنامه همشهری در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پول کثیف مستطیل سبز» نوشت: اگر از دریچه اقتصاد به فوتبال ایران نگاه کنیم، قاعدتاً باید با مجموعه‌های ورشکسته‌ای روبه‌رو باشیم که کشش اقتصادی لازم را برای زنده‌ماندن در موقعیت فعلی ندارند. در متن اخبار این فوتبال اما ماجرای کاملاً متفاوتی در جریان است؛ اینجا باشگاه‌ها هزینه‌ای نجومی برای جذب بازیکن انجام می‌دهند. اینجا صحبت از پرداخت رضایت‌نامه ۲۰ میلیاردی سامان فلاح توسط گل‌گهر یا رضایت‌نامه ۱۵ میلیاردی سپاهان برای جذب رضا شکاری است.

شاید باشگاهی مثل سپاهان هیچ‌وقت در مجاری رسمی تأیید نکند که برای به‌خدمت‌گرفتن رضا اسدی به‌مدت ۲ فصل، ۱۱۵ میلیارد تومان هزینه کرده است اما این اعداد و ارقام، در رسانه‌های مختلفی مطرح شده‌اند و ظاهراً به حقیقت هم نزدیک هستند. مهم نیست که باشگاه چه چیزی را اعلام می‌کند. هیچ‌کس باور نخواهد کرد که دروازه‌بان ملی‌پوشی مثل بیرانوند با پیشنهاد دست به نقد ۱۰۰ میلیارد تومانی، برای ماندن در تیمش به همان ۱۵ میلیارد اکتفا کند. پس زیر پوست فوتبال ایران، داستان‌های کاملاً متفاوتی جریان دارد.

در فوتبالی که سرمایه‌گذاری در آن، تحت هیچ شرایطی توجیه اقتصادی ندارد، این پول‌ها از کجا و با چه هدفی به‌حساب باشگاه‌ها یا بازیکنان سرازیر می‌شود؟ چرا عده‌ای به‌صورت آشکار یا پنهان، در حال پمپاژکردن پول به فضای فوتبال ایران هستند؟ آیا اختصاص یافتن چنین رقم‌های سنگینی به برخی از افراد فعال در این فوتبال، مشکوک به‌نظر نمی‌رسد؟ تفاوت بزرگ فصل نقل‌وانتقالات با سایر مقاطع فصل فوتبالی در ایران، هزارتوی سردرگم‌کننده‌ای است که ورودی‌اش، پول‌های بحث‌برانگیز و خروجی‌اش، فساد خواهد بود.

دور می‌زدیم، دور می‌زنیم!
همین چند هفته قبل، مهدی رحمتی که به‌تازگی سرمربی باشگاه نساجی قائم‌شهر شده، از ماجرایی در دوران فوتبالش پرده برداشت که البته برای افراد پیگیرتر فوتبال ایران، شبیه یک راز مگو به‌نظر نمی‌رسید. مهدی رحمتی فاش کرد که زمانی قراردادش با باشگاه استقلال روی کاغذ، ۳۵۰ میلیون تومان بوده، اما در واقعیت یک میلیارد تومان برای آن فصل از استقلال گرفته است.

شنیدن چنین صحبت‌هایی در فوتبالی با سازوکار درست و اصولی، توفان به پا خواهد کرد اما هواداران فوتبال ایران حتی از شنیدن این جملات متعجب هم نشدند؛ چراکه همه می‌دانستند چه اتفاقی برای قانون «سقف قرارداد» رخ داده و رحمتی هم تنها کسی نبوده که این قانون، به خاطرش زیر پا گذاشته شده است. آن‌وقت‌ها کسانی که قرار بود عقلای فوتبال ایران باشند، فکرشان را روی هم گذاشتند و به این نتیجه رسیدند که قانون سقف قرارداد را برای جلوگیری از رشد بی‌وقفه دستمزدها در این فوتبال به اجرا دربیاورند.

به سرعت هرچه تمام‌تر اما سقف قرارداد، به کف قرارداد تبدیل شد؛ یعنی هر بازیکنی که به یک باشگاه می‌رفت، حداقل ۳۵۰ میلیون را طلب می‌کرد و ستاره‌ها هم که به روش‌های دیگری، اضافه این رقم را از باشگاه می‌گرفتند. از کارت سوخت تا میلگرد، راهکارهای تازه‌ای برای دور زدن قانون از راه رسید.

در فوتبال ایران هم هر وقت صحبت کنارگذاشتن قانون باشد، خلاقیت قابل‌توجهی خودنمایی می‌کند. مدیرعامل وقت پرسپولیس که آن روزها حسابی در فضای این فوتبال ریخت‌وپاش می‌کرد، برای جذب بازیکنان به آنها حواله خودرو داده بود؛ خودروهایی که چون سند نداشتند، از پارکینگ خانه بیرون نمی‌آمدند! قانون سقف قرارداد، به تاریخ پیوست و برای همیشه لگدمال شد. هرچند که سال‌ها بعد قانونی به نام سقف بودجه از راه رسید که همه می‌دانیم چه سرنوشتی خواهد داشت.

روزنامه رسالت در صفحه اول امروز خود با تیتر «برنامه هفتم دور از واقعیت‌های آموزش‌وپرورش» نوشت: تهیه برنامه‌های توسعه، سابقه بیش از هفتادساله دارد که بررسی و تحلیل توفیق یا ناکامی هریک از برنامه‌ها، بحث درازدامنی است که از حوصله مخاطب خارج است.

گرچه مطالعات و بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد «طی شش دوره گذشته از برنامه‌های توسعه، به‌طور میانگین تنها ۳۰ تا ۳۵ درصد از آن‌ها به منصه ظهور یا اجرا رسیده است» که قطع به‌یقین، عواملی مانند تمرکزگرایی، آمرانگی، تدوین برنامه در فضایی بلندپروازانه و رویایی، دوری جستن از مدل چندبعدی مأموریت‌گرا در برنامه‌ریزی یا توجه به اولویت‌های اصلی کشور، نبود ثبات اقتصادی و سیاسی، فقدان زیرساخت‌ها و پیش‌نیاز لازم، تعارض منافع، تعیین تکلیف نشدن برخی از تضادها و دوگانگی‌ها، دیوان‌سالاری و ناکارآمدی دولت‌ها در این ناکامی‌ها بی‌تأثیر نبوده است.

اما در این میان، آموزش‌وپرورش به‌رغم برخورداری از جایگاه به‌ظاهر پرآوازه و بی‌بدیل در اسناد فرادستی مانند سیاست‌های کلی تحول در آموزش‌وپرورش و حمایت‌های همیشگی رهبر انقلاب از شأن و جایگاه تعلیم و تربیت، تاکنون نتوانسته است در هیچ‌یک از برنامه‌های توسعه، در زمره اولویت‌های اصلی کشور قرار گیرد. این گزاره نه یک ادعا، که به گواه داده‌ها و اطلاعات موجود، یک واقعیت است.

بر این اساس سه کارشناس و صاحب‌نظر، نگرش و تحلیل خود را درباره جایگاه آموزش‌وپرورش در برنامه هفتم توسعه و جهت‌گیری فعالیت‌های حوزه تعلیم و تربیت کشور تا ۵ سال آینده مطرح کرده‌اند که در ادامه می‌خوانید.

وزن و جایگاه آموزش‌وپرورش در برنامه‌های توسعه

ابراهیم سحرخیز، معاون اسبق آموزش متوسطه وزارت آموزش‌وپرورش: به نظر می‌رسد با پشت سر گذاشتن شش برنامه توسعه، هنوز هم محض خالی نماندن عریضه، فصل مربوط به آموزش‌وپرورش صرفاً با همان عبارات کپی پیست شده از سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش به مثال وعده سر خرمن، پرشده است. همان بلایی که در برنامه پنجم و ششم توسعه بر سر آموزش‌وپرورش آمد.

با مروری در فصل نوزدهم لایحه پیشنهادی دولت برای برنامه هفتم توسعه می‌توان به این واقعیت پی برد که آموزش‌وپرورش و معلمان هنوز هم با اولویت‌های اصلی کشور فرسنگ‌ها فاصله‌دارند.

تنها عقب‌نشینی آشکار دولت رئیسی نسبت به حرف‌های پیشین خود در سند تحول دولت یا سند انتظار از وزیر آموزش‌وپرورش، ظاهراً عدول از اسم رمز «مردمی‌سازی مدارس» یا همان واگذاری آن‌ها به بخش خصوصی است که امید است در عمل نیز این‌گونه باشد.

روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «ارتقای فرهنگ مهدوی با سالک‌الی‌الله» نوشت: حدود یک سال از فقدان آیت‌الله ناصری به عنوان یکی از بزرگان مروج فرهنگ مهدویت و از علمای اخلاق می‌گذرد و در این مدت شاگردان و ارادتمندان این عالم بزرگ به دنبال آن بوده‌اند با تجمیع آثار، حلقه وصل شیفتگان آیت‌الله ناصری با ایشان باشند.

در همین رابطه قرار است همایشی با عنوان «سالک‌الی‌الله» با هدف تبیین سیره و اندیشه اخلاقی، تربیتی و مهدوی آیت‌الله ناصری برگزار شود که کم‌وکیف برگزاری این همایش را در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام سیدمحمدمسعود معصومی، دبیر همایش «سالک‌الی‌الله» جویا شده‌ایم.

ایده برگزاری همایش سالک‌الی‌الله از کجا شکل گرفت و متولیان آنچه کسانی هستند؟

سالک‌الی‌الله همایشی است که از سال‌های خیلی دور ایده برگزاری آن وجود داشت، اما آیت‌الله ناصری مایل به انجام چنین کاری نبودند ولی بعد از رحلت ایشان به نوعی این مسئله مطرح شد و برنامه‌ریزی برای برگزاری همایش صورت گرفت.

البته جمعی از مراکز مختلف، نهادهای پژوهشی و علمی با همدیگر این همایش را برگزار می‌کنند و اگرچه در قدم اول بنیاد علمی فرهنگی «هاد» این کار را آغاز کرد، اما حوزه علمیه قم، حوزه علمیه اصفهان و دیگر مراکز حوزوی و دانشگاهی که قریب ۳۰ مرکز هستند، در کنار هم دست به دست هم داده‌اند ان‌شاءالله این همایش برگزار شود.

هدف از برگزاری این همایش چیست؟

هدف اولیه این همایش بزرگداشت و نکوداشت آیت‌الله ناصری است، ولی هدف غایی ما ارتقای فرهنگ مهدوی و رفع مشکلات و حل مسائل تربیتی و علمی در حوزه‌های علمیه و برای مردم است. با توجه به اینکه اندیشه‌های آیت‌الله ناصری بر بنیان تفکر ولایی و اهل‌بیتی است و تکیه ایشان بر منابع کاملاً علمی بود، راهکار حل بسیاری از مشکلات اخلاقی و تربیتی را ایشان داشتند، بنابراین ما احساس کردیم برگزاری این همایش می‌تواند پاسخ خوبی به بسیاری از مسائل در این حوزه‌ها باشد.

در عین حال معرفی ایشان به عنوان اسوه‌ای انقلابی و از خواص شیعه مفاهیم الهی و بهره‌مندی از اهل‌بیت (ع) را نیز به همراه داشت که نقش خیلی زیادی در گسترش مباحث اخلاقی و تربیتی در حوزه‌ها و بین مردم داشته باشد. از طرف دیگر سیره و عملکرد حاج‌آقا ناصری بسیار می‌تواند در خصوص استخراج راه‌حل مشکلات امروز راهگشا باشد و این همایش به آن پرداخته است.

برنامه‌های شاخص این همایش چیست؟

این همایش یک همایش تبلیغی و ترویجی نیست بلکه یک همایش کاملاً علمی و پژوهشی است و اینگونه طراحی شده است که در گام اول یک کار علمی جهت استخراج مبانی و آموزه‌های دینی در این زمینه انجام دهیم که دستمایه‌ای برای رسیدن به فضای ترویجی شود.

به هر حال این کار در درجه اول یک کار علمی است و به همین جهت هم هدف‌گذاری همایش کاملاً پژوهشی تعریف شده است، مخاطبان آن نیز روحانیونی از حوزه‌های علمیه و نخبگان دانشگاهی هستند. پژوهش‌های علمی، انتشار مقالات، برگزاری پیش‌نشست‌های علمی، تبیین آثار حضرت آیت‌الله ناصری و مرور و منتشر کردن آن‌ها بخش‌های مختلفی است که در این همایش انجام خواهد شد.

روزنامه وطن امروز در صفحه اول امروز خود با تیتر «عملیات استحاله» نوشت: بررسی اقدامات بنی‌امیه و اثرات مهلک آنها بر جامعه اسلامی درس‌های بزرگی برای مسلمانان در همه عصرها و مصرها دارد.

بنی‌امیه در زمان پیامبر اکرم همه تلاش خود را برای نابودی اسلام از طریق کشتن رسول خدا و یاران او کردند ولی وقتی از نابودی اسلام از طریق جنگ مسلحانه کاملاً نومید شده بودند، تصمیم گرفتند با نفوذ در ارکان جامعه اسلامی و اشغال مَفْصَل‌های حساس دستگاه‌های تصمیم‌گیری جامعه، بار دیگر بر مسلمانان سیطره یابند.

آنان پس از نفوذ در دستگاه‌های اجرایی، اقتصادی و سیاسی جهان اسلام، عملیات استحاله را آغاز کردند. یکی از مهم‌ترین روش‌های استحاله آنها، شکستن حرمت احکام اسلام از طریق رواج فساد اخلاقی، اقتصادی و اداری و تحریک احساسات مسلمانان بود.

آنان از این طریق در جامعه اسلامی التهاب ایجاد می‌کردند و با ناراضی کردن مردم از حکومت، اندیشه ناکارآمدی حکومت دینی را در باورها می‌نشاندند. بعد از قتل عثمان و بیعت مردم با جانشین برحق پیامبر اسلام، بنی‌امیه استحاله درونی جامعه اسلامی را از طریق ایجاد اختلاف بین گروه‌ها و دسته‌های بیعت‌کننده با امیرمؤمنان (ع) پی گرفتند و به‌طور همزمان مبارزه علنی بیرونی را مانند صدر اسلام آغاز کردند.

به گواهی تاریخ، بنی‌امیه از همان ابتدا سعی در نابودی دین خدا داشتند اما به دلیل اینکه نتوانستند آن را از طریق سخت و نظامی از بین ببرند، راهبرد نفوذ و استحاله را پیش گرفتند. ائمه شیعه نیز در تقابل با این راهبرد خطرناک اقداماتی را انجام دادند تا بتوانند جامعه اسلامی را از این توطئه بزرگ آگاه کنند که قیام و شهادت سیدالشهدا (ع) و اسارت اهل‌بیت پیامبر (ص) نقطه اوج و عطف این اقدامات است.

روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «پهپادهای ایران در کانون توجه خریداران» نوشت: روز گذشته، اعضای دولت در پایان جلسه هیئت وزیران میان خبرنگاران حضور یافتند و به پرسش‌های متعددی در حوزه‌های مسئولیت خود پاسخ گفتند. گفت‌وگوی اعضای دولت با خبرنگاران را در ادامه می‌خوانید؛

امیر آشتیانی: از مرحله بازدارندگی عبور کرده‌ایم

وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در واکنش به اعزام جنگنده‌ها و ناوهای امریکایی به تنگه هرمز، تأکید کرد: آمریکا کارهای خودش را دنبال می‌کند اما جمهوری اسلامی ایران اساساً در مرحله‌ای از اقتدار و توانمندی است که کسی نمی‌تواند جمهوری اسلامی را تهدید کند.

امیر محمدرضا آشتیانی با اشاره به اینکه ما از مرحله بازدارندگی گذر کرده‌ایم، افزود: اکنون ما یک نقش‌آفرینی منطقه‌ای و بین‌المللی داریم که به نوبه خود، نشان‌دهنده روند رو به توسعه و پیشرفت جمهوری اسلامی ایران است.

وی با بیان اینکه بزودی ناوشکن دماوند به آب انداخته می‌شود، درباره همکاری دفاعی با کشورهای آمریکای لاتین، از جمله بولیوی اظهار کرد: کشورهای آمریکای لاتین از اهمیت ویژه برخوردار هستند، دلیل آن هم این است، کشورهایی که در محور مقاومت و مستقل هستند و در مسیر مبارزه با سلطه‌طلبی و یکجانبه‌گرایی آمریکا قرار دارند همواره مورد توجه خواهند بود. امیر آشتیانی بیان کرد: ما تلاش می‌کنیم در ابعاد مختلف این کشورها و به‌ویژه کشورهای آمریکای لاتین را حمایت کنیم.

وی درباره پیشنهاد خرید پهپاد از عربستان نیز گفت: این‌گونه نیست که بخواهیم کشور خاصی را مورد توجه قرار دهیم، چرا که ما قدرت پهپادی در دنیا هستیم. وزیر دفاع در پاسخ به اینکه کدامیک از پهپادهای جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار گرفته است، گفت: همه پهپادهای ما مورد توجه هستند.

خزعلی: تکذیب دستور رئیس‌جمهور برای گشت ارشاد

معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده در واکنش به برخی شایعه‌ها مبنی بر استقرار گشت‌های اخلاقی فراجا با دستور رئیس‌جمهور گفت: استقرار گشت‌های خودرویی به دستور رئیس‌جمهور صحت ندارد و این موضوع را باید از مسئولان وزارت کشور پیگیری کنید. انسیه خزعلی از تصویب آیین‌نامه اختصاص یک درصد از بودجه دستگاه‌های اجرایی به زنان و خانواده خبر داد و گفت: برای نخستین بار است که چنین مصوبه‌ای در دولت تصویب می‌شود، ضمن اینکه برای این موضوع برنامه‌های عملیاتی از دستگاه‌های مختلف اخذ شده و برنامه‌هایی که در محور زنان و امور خانواده باشد مورد تأیید و اجرا قرار خواهد گرفت.

روزنامه قدس در صفحه اول امروز خود با تیتر «طرح ساماندهی اجاره مسکن مشکل‌گشاست؟» نوشت: در حالی که همچنان توان پرداخت اجاره مستأجران در برابر آنچه مالکان انتظار دارند اندک است، مجلس در تکاپوی این است با طرح ساماندهی بازار اجاره یک سپر دفاعی مناسب برای نجات مستأجران از گرداب گرانی و حفاظت از آن‌ها در برابر طمع‌کاری برخی موجران تدارک ببیند.

نقل شده بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی گفته است: «نه به عنوان یک دستور سازمانی، بلکه صرفاً با قصد قربت و با نیت کمک به مستأجران از هیچ تلاشی تا تبدیل این مصوبه به قانون دریغ نکنید». پایه‌های اجرای این طرح بر دوش سامانه ملی املاک و اسکان سوار است و قانون، موجر و مستأجر را مکلف کرده تمامی اطلاعات خویش و معامله خرید و فروش و اجاره مسکن را در این سامانه ثبت کنند.

برای دانستن جزئیات بیشتر از این طرح با محمدابراهیم احمدی و محمد علیزاده کارشناسان مسکن، محورهای اصلی این قانون را بررسی‌کردیم و از آن‌ها پرسیدیم این قانون چطور می‌تواند به مستأجران کمک کند؟ آیا تدابیر اندیشیده شده در این طرح ازجمله ضابطه‌مند کردن نرخ اجاره‌بها و نحوه تعیین تعرفه خدمات مشاوران املاک و یا ثبت رسمی قراردادهای اجاره قابلیت تحقق دارد؟ آیا مجازات‌ها و مشوق‌های مالیاتی که برای موجران دیده شده مؤثر خواهد افتاد یا کماکان با نرخ‌گذاری دولتی در حوزه اجاره‌بها، شاهد دور زدن قانون به روش‌های مختلف خواهیم بود.

ترغیب موجران به ثبت قراردادهای بلندمدت

محمدابراهیم احمدی، کارشناس بازار مسکن در گفت‌وگو با قدس با اشاره به اینکه صاحبخانه‌ها به منازل مسکونی خود به چشم منبع درآمد نگاه می‌کنند، می‌گوید: ما نمی‌توانیم از آن‌ها توقع داشته باشیم در شرایط اقتصاد تورمی، متحمل هزینه‌های سنگین شوند و از افزایش نامتناسب اجاره‌بها چشم‌پوشی کنند. اما نمی‌توان از قشر آسیب‌پذیر جامعه که عمدتاً مستأجرند نیز حمایت نکرد و باید توجه داشت این کار در کشورهای توسعه‌یافته هم متداول است.

در کشورهای پیشرفته تلاش می‌شود قراردادهای بین مالک و مستأجر طولانی‌مدت نوشته شود تا التهاب فضای تقاضای مسکن فزونی نیابد. خوشبختانه این موضوع در طرح مجلس نیز از طریق مشوق‌های مالیاتی برای موجران دیده شده، به طوری که اگر یک اجاره‌نامه سه ساله بین طرفین بسته شود، درآمد سالانه موجر شامل ۱۰۰ درصد معافیت مالیاتی می‌شود.

روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «بدهی خارجی کشور ۲۷ درصد کاهش یافت» نوشت: در سال گذشته دو میلیارد و ۳۹۳ میلیون دلار از بدهی‌های خارجی کشور تسویه شده که حاکی از کاهش ۲۷ و نیم درصدی بدهی‌های خارجی است.

بانک مرکزی گزارش گزیده آمارهای اقتصادی مربوط به اسفند ماه سال ۱۴۰۱ را منتشر کرد که حاوی جدیدترین اطلاعات و آمارهای اقتصادی در بخش‌های پولی و بانکی، تراز پرداخت‌ها و بازار سرمایه است.

گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد که بدهی خارجی کشور در پایان سال ۱۴۰۱ به شش میلیارد و ۲۸۲ میلیون دلار رسیده که نشان‌دهنده تسویه ۲ میلیارد و ۳۹۳ میلیون دلار از بدهی‌های خارجی کشور در طول سال ۱۴۰۱ و کاهش ۲۷ و نیم درصدی آن است.

در همین رابطه صندوق بین‌المللی پول هم اردیبهشت ماه در گزارشی اعلام کرد ایران در میان ۲۸ کشور غرب آسیا و آسیای مرکزی، کمترین میزان نسبت بدهی ناخالص خارجی به تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۲ را داشته است.

افزایش ۳۰ درصدی تراز پرداخت‌ها

همچنین بر اساس جداول گزیده آمارهای اقتصادی مربوط به اسفندماه سال گذشته، بر اساس برآوردهای مقدماتی در سال ۱۴۰۱، حساب جاری تراز پرداخت‌های خارجی کشور از مازاد چهار میلیارد و ۱۴۰ میلیون دلار برخوردار بود که در مقایسه با سال قبل از آن ۲۹ و نیم درصد افزایش را نشان می‌دهد.

در همین دوره مازاد حساب کالا با افزایش ۴۱.۸ درصدی به ۲۲.۵ میلیارد دلار و کسری حساب خدمات با افزایش ۲۴ و ۰.۸ درصدی به شش میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار رسید.

گفتنی است کشوری که دارای مازاد حساب‌جاری است، به‌طور طبیعی دارای تراز «حساب مالی و سرمایه» منفی خواهد بود. عدد منفی در تراز «حساب مالی و سرمایه» صرفاً یک طبقه‌بندی حسابداری بوده و به معنای افزایش مطالبات اقتصاد کشور از دنیای خارج است، نه به معنای خروج ارز.

روزنامه فرهیختگان در صفحه اول امروز خود با تیتر «شور عقل و دریای عاطفه، همین!» نوشت: امسال یکی از کسانی که با شروع محرم می‌گوییم جایش خالی است، مسعود دیانی است؛ کسی که همه توانش را برای برنامه سوره گذاشت و اگر در میان ما حضور داشت، از چند ماه پیش از محرم سعی می‌کرد برنامه تلویزیونی‌اش را پربار کند و از زوایای مختلف به قیام امام حسین (ع) بپردازد. او نمونه جذابی از فرم و محتوا را برای یک برنامه مذهبی ساخت که تا قبل از این شاید خیلی کم داشتیم. به مواردی در ساخت برنامه‌هایش توجه می‌کرد که شاید خیلی‌ها آن را نمی‌بینند.

یکی از اقدامات مهم دیانی این بود که نشان داد می‌توان یک برنامه جذاب تاریخی ساخت، به خطوط قرمز نزدیک شد، حرف روز زد و همزمان روضه خواند و با مخاطب همراه شد. حالا که مسعود دیانی به آن شکل از پیش ما رفت نوشتن از او سخت‌تر است و ممکن است طعم و عطر مرثیه و مداحی بگیرد. اما واقعیت این است که آنچه دیانی در برنامه سوره از خودش به نمایش گذاشت شمایل یک مجری آگاه و مسلط بود که می‌دانست چقدر به سکوت نیاز دارد و چقدر به خوب شنیدن حرف‌های میهمانش.

او به‌واسطه لباسی که بر تنش بود خودش را بالاتر و متخصص‌تر از میهمان‌هایش نمی‌دید و برایش آنچه برای مخاطب مطلوب بود ارجحیت داشت. شکل اجرای او در سوره، شاید در دسته‌بندی‌های کلاس‌های اجرا قرار نگیرد اما حتماً خوب شنیدن، فروتنی و به‌موقع ورود کردن در بحث، از ویژگی‌های او بود.

مرحوم دیانی حدود چهار سال پیش با اجرای برنامه «شب روایت» از مجموعه برنامه‌های شب‌های هنر شبکه چهار دیده شد. برنامه‌ای که او اجرا می‌کرد تا حدودی به نقد برخی جریان‌های فکری در حوزه ادبیات داستانی و کتاب اختصاص داشت و همین مدل نقدها باعث دیده شدن او شد. بعد از این برنامه به سراغ برنامه سوره رفت که با موضوع دین و به شکل مصاحبه‌محور (تاک‌شو) از آنتن شبکه چهار پخش می‌شد.

مسعود دیانی هم به موضوع تسلط داشت و هم گفت‌وگو کردن را بلد بود. نمی‌خواست خودش و اطلاعاتش را به رخ بکشد. پس از ابتلایش به سرطان و طی دوره‌های درمانی، با چهره‌ای تازه روبه‌روی دوربین نشست و با وجود بیماری و درد، اجرایی با همان توان قبلی و گاهی بیشتر را جلوی دوربین به نمایش گذاشت. برنامه‌ای که توانست با مخاطب عام هم ارتباط برقرار کند و او را پای یک برنامه تخصصی نگه دارد و در موردش کنجکاو باشد. سال گذشته، شبی که رضا امیرخانی به برنامه سوره آمد جز برنامه‌های پرمخاطب سوره شد.