به گزارش سرویس ترجمه پردیسان آنلاین، در دنیای امروز که شهرها و زیرساخت‌های شهری با چالش‌های فرهنگی، زیست‌محیطی و اجتماعی متنوعی روبه‌رو هستند، معماری دیگر فقط هنری برای ساخت‌وساز نیست؛ بلکه ابزاری راهبردی برای بازآفرینی فضاهای عمومی، ارتقای کیفیت زندگی و پاسخ‌گویی به نیازهای آینده است. گزارش جدید پلتفرم معتبر و شناخته‌شده «Architecture Now» مجموعه‌ای از پروژه‌های معماری را گرد هم آورده است که در نقاط مختلف جهان، از جزیره‌ای جنگلی در ژاپن تا پایانه‌های مرزی در اروپا، در حال شکل‌دادن به آینده مهمان‌پذیری، خدمات شهری و حمل‌ونقل بین‌المللی هستند. این پروژه‌ها نشان می‌دهند که چگونه طراحی می‌تواند به‌طور هم‌زمان با طبیعت همزیستی کند، عملکرد زیرساختی را ارتقا دهد و تجربه انسانی را در فضاهای عمومی متحول سازد.
اقامتگاه سنگ و شیشه در جزیره یاکوشیما، ژاپن
جزیره یاکوشیما در جنوب ژاپن که یکی از مناطق ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو است، میزبان پروژه‌ای منحصربه‌فرد از معمار برجسته ژان نوول برای برند «NOT A HOTEL» شده است. این اقامتگاه بوتیک در دل جنگل‌های سدر باستانی و صخره‌های ساحلی قرار گرفته است و با استفاده از سنگ‌های محلی و صفحات شیشه‌ای وسیع، به‌جای آن‌که به‌عنوان یک سازه تحمیل‌شده در چشم‌انداز ظاهر شود، به‌گونه‌ای طراحی شده است که با توپوگرافی طبیعی جزیره یکپارچه باشد.
فرم کلی بنا از خطوط زمین پیروی می‌کند و ارتفاع آن با شیب‌های طبیعی هماهنگ شده است تا هیچ تضاد بصری یا فیزیکی با محیط پیرامون ایجاد نکند. استفاده از سنگ‌های محلی در ترکیب با صفحات شیشه‌ای وسیع، نه‌تنها به حفظ بافت طبیعی جزیره کمک کرده، بلکه موجب شده است ساختمان در میان پوشش گیاهی و صخره‌ها به‌تدریج و به‌صورت ارگانیک نمایان شود.
فضای داخلی اقامتگاه با حذف مرزهای صلب میان داخل و خارج، تجربه‌ای سیال و چندحسی در طبیعت خلق می‌کند. پنجره‌های سرتاسری با ارتفاع کامل دیوارها، منظره دریا را همچون تابلویی زنده قاب می‌گیرند و در عین حال، امکان عبور نور، تهویه طبیعی و اتصال مستقیم با عناصر محیطی را فراهم می‌سازند. طراحی آکوستیک فضا به‌گونه‌ای انجام شده است که صداهای محیطی همچون وزش باد در میان درختان، صدای پرندگان و برخورد امواج با صخره‌ها به‌آرامی در فضای داخلی جریان پیدا کند و به‌عنوان بخشی از تجربه اقامت، حس حضور در طبیعت را تقویت کند.
در طراحی داخلی، از رنگ‌های خنثی، بافت‌های خام و مصالح طبیعی همچون چوب، سنگ و پارچه‌های دست‌بافت استفاده شده است تا آرامش حسی و روانی ساکنان حفظ شود. مبلمان مینیمال با خطوط ساده و ارگونومیک، زمینه‌ای برای تمرکز بر منظره و سکون فراهم می‌کند.
این اقامتگاه علاوه‌بر جنبه‌های زیبایی‌شناختی، از نظر عملکردی نیز با دقت طراحی شده است. سیستم تهویه و نورپردازی به‌صورت غیرفعال و با بهره‌گیری از جریان‌های طبیعی هوا و نور خورشید عمل می‌کند. مصالح به‌کاررفته دارای کمترین ردپای کربنی هستند و فرایند ساخت نیز با حداقل مداخله در اکوسیستم جزیره انجام شده است. مسیرهای دسترسی به اقامتگاه از میان پوشش گیاهی موجود عبور می‌کنند و هیچ‌گونه جاده‌سازی یا خاک‌برداری گسترده صورت نگرفته است. سیستم جمع‌آوری آب باران و تصفیه خاکستری نیز برای استفاده مجدد در آبیاری گیاهان بومی در نظر گرفته شده است تا چرخه منابع طبیعی حفظ شود.
این پروژه که فروش آن از سال ۲۰۲۶ آغاز خواهد شد، بخشی از شبکه در حال گسترش اقامتگاه‌های طراحی‌محور «NOT A HOTEL» در ژاپن است. مدل مالکیت این اقامتگاه‌ها ترکیبی از مالکیت خصوصی و خدمات اقامتی انعطاف‌پذیر است؛ به این معنا که خریداران می‌توانند مالک بخشی از اقامتگاه باشند و در عین حال از خدمات هتلی همچون نظافت، پذیرش، امنیت و برنامه‌ریزی سفر بهره‌مند شوند.
بازسازی استادیوم آرتور اش در نیویورک، ایالات متحده
دو شرکت معماری پس از پایان مسابقات US Open 2025، بازسازی گسترده‌ای را در استادیوم آرتور اش در کویینز نیویورک آغاز خواهند کرد. این استادیوم که در سال ۱۹۹۷ طراحی شده است و عنوان بزرگ‌ترین استادیوم تنیس جهان را دارد، قرار است با حفظ عملکرد در طول فصل‌های مسابقات، دستخوش تغییرات ساختاری و فضایی شود. کنکورس در حوزه معماری و پروژه‌های ساختمانی به فضای وسیع و همراه با راهروهای اصلی در یک بنا اشاره دارد که معمولاً محل تردد و حرکت تماشاگران یا بازدیدکنندگان است.
مهم‌ترین بخش‌های پروژه شامل توسعه سطح کنکورس به‌صورت طره‌ای، بازطراحی جایگاه‌های پایین، ساخت سوئیت‌های جدید در طبقات بالا و دروازه‌های ورودی منحنی به ارتفاع ۳۴ متر با طراحی استودیو دانیل لیبسکیند است. توسعه سطح کنکورس شامل راهروهای اصلی تردد تماشاگران، ورودی به جایگاه‌ها و صندلی‌ها، فروشگاه‌های خوراکی و کالاهای ورزشی و سرویس‌های بهداشتی به‌صورت طره‌ای است؛ به این معنا که بخش جدید بدون ستون‌های عمودی، از بدنه اصلی ساختمان بیرون می‌آید و فضای بیشتری برای گردش تماشاگران، فروشگاه‌ها و خدمات رفاهی فراهم می‌کند. این طراحی نه‌تنها ظرفیت را افزایش می‌دهد، بلکه با حفظ دید و جریان حرکت، تجربه بازدیدکنندگان را ارتقا می‌بخشد.
بازطراحی جایگاه‌های پایین شامل تنظیم مجدد شیب و فاصله صندلی‌هاست تا دید به زمین مسابقه بهینه و دسترسی به صندلی‌ها آسان‌تر شود. این تغییرات با هدف افزایش راحتی، ایمنی و ظرفیت انجام می‌شود. در طبقات بالایی، ساخت سوئیت‌های جدید با امکانات ویژه برای مهمانان ویژه، رسانه‌ها و اسپانسرها در نظر گرفته شده است که شامل فضاهای خصوصی، خدمات اختصاصی و چشم‌انداز وسیع به زمین مسابقه هستند.
دروازه‌های ورودی جدید با ارتفاع ۳۴ متر و طراحی منحنی طراحی شده‌اند. این سازه‌های نمادین با الهام از فرم‌های دینامیک و هندسه پیچیده، به‌عنوان نشانه‌های معماری جدید استادیوم عمل می‌کنند و تجربه ورود به مجموعه را به سطحی نمادین و فرهنگی ارتقا می‌دهند. خطوط منحنی این دروازه‌ها با نورپردازی هوشمند شبانه، جلوه‌ای مجسمه‌وار و پویا به فضای بیرونی استادیوم می‌بخشند. مصالح به‌کاررفته در ساخت آن‌ها از ترکیب فولاد سبک و پانل‌های شیشه‌ای مقاوم تشکیل شده است که هم‌زمان استحکام سازه و شفافیت بصری را تأمین می‌کنند. طراحی دروازه‌ها به‌گونه‌ای است که علاوه‌بر زیبایی، جریان ورود و خروج تماشاگران را تسهیل و به‌عنوان نقطه آغاز تجربه فضایی استادیوم عمل کنند.
در کنار این تغییرات، ساختمان جدیدی با مساحت نزدیک به ۲۸ هزار متر مربع برای تمرینات و نیازهای بازیکنان ساخته خواهد شد. این ساختمان شامل سالن‌های تمرین با کف‌پوش‌های حرفه‌ای، مراکز درمانی و فیزیوتراپی، اتاق‌های ریکاوری، فضاهای تغذیه و استراحت و امکانات رفاهی همچون سالن‌های مطالعه و ارتباطات رسانه‌ای است. طراحی این مجموعه به‌گونه‌ای است که نیازهای جسمی، روانی و حرفه‌ای ورزشکاران را در طول مسابقات و تمرینات پوشش دهد.
اجرای پروژه بازسازی استادیوم آرتور اش به‌صورت مرحله‌ای و در سه چرخه مسابقاتی طراحی شده است تا عملکرد مجموعه در طول فصل‌های مسابقات حفظ شود. این رویکرد فازبندی‌شده به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که هر مرحله از ساخت‌وساز در بازه‌های زمانی بین مسابقات انجام شود تا اختلالی در برگزاری رویدادهای ورزشی ایجاد نشود و امکان نظارت دقیق بر پیشرفت پروژه نیز فراهم باشد. در هر چرخه، بخش‌هایی از استادیوم به‌طور موقت از دسترس خارج و پس از تکمیل، به‌صورت یکپارچه با بخش‌های فعال ادغام می‌شوند. این روش، علاوه‌بر حفظ پیوستگی عملکردی، به تیم‌های اجرایی اجازه می‌دهد تا با دقت بیشتری به اجرای جزئیات معماری و سازه‌ای بپردازند، بدون آن‌که فشار زمانی ناشی از تعطیلی کامل مجموعه بر روند ساخت تأثیر بگذارد.
ایستگاه چندمنظوره خدمات امداد تورنتو، کانادا
عملیات ساخت ایستگاه چندمنظوره خدمات امداد به‌تازگی در تورنتو آغاز شده است. این پروژه با زیربنای ۹۰ هزار فوت مربع، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین زیرساخت‌های امدادی شهری در کانادا شناخته خواهد شد و قرار است تا اوایل سال ۲۰۲۹ به بهره‌برداری برسد. طراحان این مجموعه هدف دستیابی به عملکرد انرژی صفر واقعی را دنبال می‌کنند که در پاسخ به بحران‌های اقلیمی، نیاز به تاب‌آوری شهری و ارتقای کیفیت خدمات اضطراری شکل گرفته است. ساختمان به‌صورت تمام‌چوبی طراحی شده و استفاده از مصالح کم‌کربن مانند چوب مهندسی‌شده به‌جای فولاد، موجب کاهش ۳۴ درصدی کربن نهفته در فرایند ساخت‌وساز نسبت به مدل‌های متداول فولادی شده است.
فرم بام ساختمان به‌صورت شیب‌دار و زاویه‌دار طراحی شده که به آن «بام اره‌ای» یا «سری‌شیب» گفته می‌شود. این نوع بام شامل چند سطح شیب‌دار متوالی است که در معماری صنعتی برای جذب حداکثری نور طبیعی و نصب مؤثر پنل‌های خورشیدی کاربرد دارد. بام ایستگاه با پنل‌های فتوولتائیکی پوشانده می‌شود که می‌توانند با تولید سالانه بیش از یک میلیون کیلووات‌ساعت برق، کل نیاز الکتریکی مجموعه را تأمین کنند. دیوارهایی با مقاومت حرارتی بالا، پنجره‌های سه‌جداره با عایق صوتی و حرارتی و سیستم‌های تمام‌الکتریکی بدون وابستگی به سوخت‌های فسیلی، موجب کاهش چشمگیر مصرف انرژی و افزایش بهره‌وری حرارتی ساختمان خواهند شد. این سیستم‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که امکان اتصال مستقیم به شبکه‌های انرژی تجدیدپذیر شهری را فراهم می‌کنند.
فضای داخلی ساختمان حول یک آتریوم خطی نورگیر سازمان‌دهی شده است که نور طبیعی را به عمق ساختمان هدایت و تهویه طبیعی را تسهیل می‌کند. این آتریوم علاوه‌بر نقش عملکردی، به‌عنوان فضای عمومی برای تعامل نیروهای امدادی، برگزاری جلسات و استراحت طراحی شده است. مجموعه شامل کلاس‌های آموزشی با تجهیزات شبیه‌سازی عملیات اضطراری، دفاتر اداری برای مدیریت عملیات و آموزش، انبارهای لجستیکی برای تجهیزات امدادی و پزشکی و جایگاه‌هایی برای استقرار و نگهداری ۴۰ آمبولانس و ۲۰ خودروی موقعیت اضطراری است. طراحی این ایستگاه با توجه به نیازهای خاص اقلیمی، عملکردی و اجتماعی منطقه انجام شده و موفق به دریافت جایزه شایستگی معماری کانادا برای طراحی نوآورانه و پایدار شده است.
این پروژه بخشی از برنامه بلندمدت شهرداری تورنتو برای نوسازی زیرساخت‌های خدمات اضطراری با رویکردی پایدار، کم‌مصرف و انسان‌محور است. در طراحی آن از مدل‌سازی انرژی، تحلیل چرخه عمر مصالح و شبیه‌سازی رفتار حرارتی استفاده شده است تا عملکرد واقعی ساختمان در شرایط مختلف اقلیمی تضمین شود، همچنین اصول دسترسی فراگیر از جمله مسیرهای بدون مانع برای افراد کم‌توان، آسانسورهای هوشمند و تابلوهای راهنمای چندزبانه در طراحی رعایت شده‌اند. فضای سبز پیرامونی نیز با گونه‌های بومی گیاهان طراحی شده است تا نیاز به آبیاری کاهش پیدا کند و تنوع زیستی شهری تقویت شود. این ایستگاه نه‌تنها یک مرکز امدادی پیشرفته خواهد بود، بلکه الگویی برای آینده زیرساخت‌های شهری در حوزه سلامت، آموزش و تاب‌آوری اجتماعی محسوب می‌شود.
تحول در سفرهای بین‌مرزی؛ بازطراحی پایانه‌های شاتل در بریتانیا و فرانسه
سفرهای بین‌مرزی اروپا وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ پروژه بازطراحی پایانه‌های بریتانیایی و فرانسوی قطار لشاتل که سفرهای زمینی از طریق تونل مانش را تسهیل می‌کند، از سپتامبر ۲۰۲۵ آغاز شده است. این پروژه پنج‌ساله با هدف ارتقای تجربه مسافران، افزایش بهره‌وری انرژی و بهبود عملکرد عملیاتی پایانه‌ها طراحی شده و قرار است تا سال ۲۰۳۰ به‌طور کامل اجرا شود. در فاز نخست، تمرکز بر بازطراحی بخش پذیرش پایانه بریتانیا خواهد بود. ساخت یک سایه‌بان جدید مجهز به پنل‌های خورشیدی در این پایانه نه‌تنها نقش حفاظتی دارد بلکه بخشی از انرژی موردنیاز مجموعه را تأمین خواهد کرد. این بخش تا پایان سال ۲۰۲۶ به بهره‌برداری می‌رسد و به‌عنوان نماد آغاز تحول زیرساختی در سفرهای بین‌مرزی شناخته می‌شود.
در مراحل بعدی، نوسازی ساختمان‌های پایانه مسافری در هر دو کشور با رویکردی کاربرمحور انجام خواهد شد. سامانه‌های بلیت‌فروشی به‌روز می‌شوند تا امکان رزرو سریع‌تر، پرداخت دیجیتال و مدیریت هوشمند ظرفیت فراهم شود، همچنین امکانات رفاهی جدید از جمله فضاهای سبز اختصاصی برای حیوانات خانگی، رستوران‌هایی با منوی متنوع و طراحی داخلی آرام و سازگار با اقلیم محلی به مجموعه اضافه خواهد شد. هدف از این تغییرات، ایجاد محیطی دلپذیر و کم‌تنش برای مسافران است که بتوانند پیش از سفر یا پس از ورود، تجربه‌ای مثبت و آرامش‌بخش داشته باشند.
طراحی معماری پروژه با الهام از لایه‌های زمین‌شناسی منطقه انجام شده است و از مصالح کم‌مصرف، سازه‌های قابل بازاستفاده و فناوری ساخت‌وساز ماژولار بهره می‌برد. این رویکرد سرعت اجرا را افزایش می‌دهد و امکان حفظ عملکرد پایانه‌ها در طول ساخت را فراهم می‌سازد؛ به‌طوری‌که در هیچ‌یک از مراحل پروژه، خدمات مسافری متوقف نخواهد شد. استفاده از پنل‌های خورشیدی، سیستم‌های تهویه طبیعی و مدیریت هوشمند مصرف انرژی، پایانه‌ها را به نمونه‌ای از زیرساخت‌های حمل‌ونقل پایدار در اروپا تبدیل خواهد کرد.
پروژه بازطراحی پایانه‌های شاتل با مشارکت نهادهای حمل‌ونقل بریتانیا و فرانسه، شرکت یوروتانل و مشاوران بین‌المللی در حوزه معماری و انرژی اجرا می‌شود. بودجه اولیه این پروژه بالغ بر ۱.۲ میلیارد یورو برآورد شده است که بخشی از آن از طریق صندوق‌های توسعه پایدار اتحادیه اروپا تأمین خواهد شد. در طراحی و ارزیابی مراحل پروژه، نظرات مسافران، کارکنان پایانه‌ها و گروه‌های زیست‌محیطی نیز لحاظ شده است تا اطمینان حاصل شود که طرح نهایی با نیازهای واقعی کاربران و الزامات اقلیمی هم‌خوانی دارد. انتظار می‌رود پس از تکمیل، پایانه‌های جدید بتوانند سالانه بیش از ۲۰ میلیون مسافر را با کیفیتی بالاتر و ردپای کربنی کمتر پذیرش کنند.
https://www.archdaily.com/۱۰۳۴۲۸۸/from-yakushima-to-toronto-architecture-now-highlights-new-projects-shaping-hospitality-public-life-and-infrastructure
