به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فاطمه فرشی جلالی افزود: با توجه به تصمیم شرکت آب منطقه‌ای استان زنجان مبنی بر ساخت سد مخزنی بلوبین در محدوده شهرستان ایجرود این استان، در سال ۱۳۹۴ محدوده سد مورد بررسی باستان‌شناسی قرار گرفت که در نتیجه مشخص شد ۱۳ محوطه در اثر ساخت سد از بین خواهند رفت. در این میان  محوطه روستای بلوبین نیز جز محوطه‌های در خطر و نیازمند کاوش نجاتبخشی قرار گرفت.

این محوطه در ضلع شمالی روستا واقع شده به این صورت که دو ضلع شرقی و شمالی و با شیب زیادی به باغات اطراف منتهی می‌شود و بر روی دو ضلع غربی و جنوبی، خانه‌های روستا قرار دارد.

این باستان شناس با بیان اینکه نخستین فصل کاوش این محوطه با تمرکز به لایه‌نگاری و شناخت توالی فرهنگی انجام شد اظهار داشت: با توجه به اهداف فوق، دو ترانشه پلکانی در سمت شرق محوطه ایجاد و حدود ۲۰ متر نهشته فرهنگی کاوش شد و در نهایت ترانشه دو به بستر صخره‌ای رسید.
وی نهشته‌های کاوش شده در این دو ترانشه را شامل انباشت خاک، خاکستر، معماری با دیوارهای سنگی و کف‌های حرارت دیده با جوش‌کوره اعلام کرد و گفت: وجود حرارت دیدگی‌ها و جوش‌کوره، نشان می‌دهد که در این محل کوره‌های پخت سفال وجود داشته است.
فرشی جلالی ادامه داد: سفال‌های به‌دست‌آمده را می‌توان به دوره اسلامی متعلق دانست، عموم سفال‌های به‌دست‌آمده از دارای خمیره قرمز و نخودی ساده بوده که به‌ندرت به شیوه مرصع با قطعات سفال لعاب‌دار تزیین شده‌اند.
او تصریح کرد: مجوز کاوش نجات بخشی محوطه روستای بلوبین در محدوده سد بلوبین شهرستان ایجرود زنجان  از طرف پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است، درنتیجه کاوش می‌توان محوطه بلوبین را یکی از مراکز تولید سفال منطقه‌ای محسوب کرد.