به گزارش خبرنگار فرهنگی پردیسان نوین، سعید انورینژاد، فارغالتحصیل دانشگاه صنعتی شریف در رشته برق مهمان ۲۸ اردیبهشت ماه برنامه تلویزیونی اتفاق بود که در رابطه با دریانوردی گفت: قرنها باد نیروی محرک دریانوردی بود و ایرانیهای حرفهای در این رشته به دنبال تجارت با این کشتیها، تا سواحل چین و شرق آمریکا سفر میکردند.
وی ادامه داد: زمانی که موتور باب شد به تدریج دردسرهای بادبان کم و کلا منسوخ شد البته در سالهای آغازین موتور و بادبان هر دو مورد استفاده قرار میگرفت اما امروز نزدیک به ۶۰ الی ۵۰ سال است که از بادبان به عنوان محرک کشتی در ایران استفاده نمیشود.
احیاگر کشتیهای بادبانی ایران در پاسخ به سوال رشیدپور در رابطه با احیاء کشتیهای بادبانی افزود: علی پارسا، فارغ التحصیل دانشگاه شریف و نویسنده کتاب «بادبانان جنوب» یکی از دوستان بنده در این زمینه است که جملهای در رابطه با یکی از آرزوهایش در این کتاب تحریری نوشته بود: ( که کاش دوباره بادبانها را در خلیج فارس میدیدیم) و همین امر باعث شد که با دانشجویان دیگر دانشگاه شریف به فکر احیای این کشتیها باشیم.
وی تصریح کرد: کشتیهای بادبانی در کشورهای اطراف بسیار پر رونقاند و حتی مسابقات گوناگونی در این زمینه برگزار میکنند اما در ایران این اتفاق نیفتاد لذا از اسفندماه سال ۹۷ با یک و ۶۰۰ میلیارد تومان سرمایه وارد کار شدیم و در سال ۲۰۱۱ دانش لنج سازی ایرانیان در خلیج فارس و میراث دریانوردی به همت مجله همشهری به عنوان میراث معنوی ثبت یونسکو شد و همین امر سبب شده خلیج فارس رونق بیشتری پیدا کند.
انورینژاد گفت: کشتی در زبان عربی به معنای جهاز است و کشتیها در اوایل به نام جهاز معروف بودند که بعد از موتوری شدن کشتیهای بادبانی به علت مارک موتور مورد استفاده که« لنج» بود این که کشتی به لنج معروف شد و نام معروف لنج امروزه برگرفته از همان اولین موتور استفاده شده در این کشتیهای بادبانی است.
وی با بیان اینکه پروژه احیای بادبانها بر روی یک کشتی چوبی آغاز و مدت ۷ ماه زمان برد، افزود: نوع کشتی برای این پروژه بسیار مهم است لذا به دنبال کشتی«بوم» بودیم که نشانه دریانوردی ایرانیان در آن به چشم میخورد.
احیاگر کشتیهای بادبانی ایران اظهار کرد: وجود ساتور در جلوی کشتی و تیزی در پشت کشتی نشانههای بارز کشتی بوم است که باعث تمایز این کشتی نسبت به کشتیهای دیگر شده و همین ویژگیها سبب پایداری بیشتر ، عدم غرق شدن در اقیانوسها و معروف شدن به عروس دریا شد.
وی گفت: کشتی چوبی خریداری شده برای اجرای پروژه به دریای کنگ که دارای میراث دریانوردی است و تاریخ دریانوردی در این بندر به خوبی مشخص است و حتی آیین و قوانین خاص برای مراسم دریانوردی از جمله رقص « رزی» انجام میدهند.
انوری زاده تصریح کرد: تنها راه حفظ و احیای این صنعت حرکت به سمت گردشگری است که البته مشکلات زیادی دارد و سازمان بنادر که متولی آبها در ایران است استفاده از کشتی چوبی در گردشگری را به دلیل امنیت ممنوع کرده است.
احیاگر کشتیهای بادبانی افزود: نگرانی امنیتی درست است اما راهکارهایی از جمله تست سالیانه وجود دارد که این نگرانی را میتواند رفع کند.
انورینژاد افزود: متأسفانه امروز ناخدای جوانی که بتواند با کشتی بادبانی کار کند وجود ندارد زیراکه این کار تنها به علم نیاز ندارد بلکه تجربه در مدیریت ناوها مهمترین امر است.
این مهندس جوان، گفت: امیدواریم روزی برسد که جوانان منطقه برای استفاده توریستی از دریانوردان تربیت شوند که لازمه این امر تبدیل این سرگرمی به کار تجاری است تا سر و صدای تاریخ و فرهنگ از خلیج فارس شنیده شود و روزی افراد با این ناوها به اطراف سفر کنند و تجربههای خوبی در ماجراجویی به دست آورند.
وی خاطرنشان کرد: تبدیل فرصت پیش آمده به بستر اقتصادی مهمترین آرزوی این تیم است تا روزی افراد با این ناوها در خلیج فارس حرکت کنند و ۱۰ ها کشتی بادبانی در خلیج فارس به حرکت درآیند.