به گزارش پردیسان آنلاین/ مریم دهقانی؛ استان قم با ۹۶ درصد شهرنشینی، بالاترین نرخ شهرنشینی در ایران را دارد. این رقم نشان می‌دهد تقریباً تمام جمعیت قم در مناطق شهری زندگی می‌کنند و زندگی روستایی در این استان به سرعت در حال ناپدید شدن است. اما این شهرنشینی شدید چه پیامدهایی برای قم دارد؟
قم به عنوان دومین شهر مذهبی ایران، سالانه هزاران زائر و طلبه را جذب می‌کند که بسیاری از آنها برای سکونت دائمی می‌مانند.
همچنین برخلاف استان‌هایی مانند گیلان یا کردستان که روستاهای پررونق دارند، روستاهای اطراف قم عمدتاً کم‌جمعیت و فاقد جذابیت اقتصادی هستند.
از طرفی تقریباً تمام امکانات آموزشی، درمانی و اقتصادی در خود شهر قم متمرکز شده و روستاها از این نظر محروم هستند.
این درصد بالای شهرنشینی باعث افزایش فشار بر منابع آبی، گرانی مسکن ، تراکم جمعیت،کاهش کشاورزی و وابستگی به واردات محصولات غذایی ،افزایش‌حاشیه‌نشینی در اطراف شهر شده است.
اگر این روند ادامه یابد، قم ممکن است به اولین استان کاملاً شهری ایران تبدیل شود.
نبود توازن بین شهر و روستا باعث می‌شود اقتصاد قم بیش از حد به خدمات وابسته شود و از بخش‌های تولیدی مثل کشاورزی فاصله بگیرد.
سیاست‌های بازآفرینی روستایی می‌تواند به احیای روستاهای اطراف قم کمک کند، اما تاکنون برنامه‌ریزی مشخصی در این زمینه دیده نشده است.
قم نمونه اعلای شهرنشینی شتابان ایران است؛ الگویی که هم فرصت‌ها و هم تهدیدهای خود را دارد. اگر مدیریت شهری و استانی نتواند مسئله آب، اشتغال و حاشیه‌نشینی را حل کند، قم با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهد شد.
