به گزارش خبرگزاری پردیسان آنلاین، چند هفته قبل و در میان یکی از آن جلسات خودمانی چهارشنبه‌ها خبری به گوش رسید و فهمیدیم که راهی دیار دردانه خواهر ولی‌نعمت و قدمگاه صاحب عصرمان هستیم.
روزها در پی یکدیگر شب شده و برگ‌های تقویم یک به یک ورق می‌خورد تا به یازدهمین روز از آبان برسیم؛ حسی شبیه به اردوی روزهای دانش‌آموزی است، شب‌ها به ذوق رسیدن روز یازدهم خواب را بر چشمانم حرام می‌دانم و روزها به ذوق رسیدن روز موعود در انتظار گذر ساعت‌ها هستم.
روز موعود می‌رسد و در یازدهمین روز آبان راهی نقطه‌ای می‌شویم که به نام دوازدهمین ستاره آسمان امامت‌مان متبرک است؛ در محل قرار شور و شوقی متفاوت از هربار برپاست، بغض فراق از خانواده و شوق وصال به موعود، صحنه‌های متفاوت از ترکیب اشک و لبخندها را در قاب دوربین‌ها به ثبت می‌رساند.
ساعت از ۱۵:۰۰ می‌گذرد و به سمت دیار اخت‌الرضا (ع) به راه می‌افتیم؛ حرکت ۱۸ اتوبوس با حضور حدود ۹۰۰ نفر از دختران دیار نصف جهان، باشکوه‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردم؛ به محض رسیدن به قم، وارد حرم حضرت معصومه (س) می‌شویم، هرچند شب زیارتی ارباب است و از قافله کرب‌وبلا جا مانده‌ایم، اما اینجا ایشان واسطه قرار می‌دهیم و می‌خواهیم که زیارت جدشان را با همین جمع دوست‌داشتنی نصیب‌مان کنند.
پس از زیارت فردی به محل از پیش تعیین شده می‌رویم و جمع دختران فانوسی دور هم جمع شده و به رسم چهارشنبه‌ها به پای صحبت استاد می‌نشینند.
و حالا پس از چند ساعت زیارت دلچسب در میان این صحن و سرای طلایی، نوبت به آن مسجد باصفا و تماشای گنبد فیروزه‌ایش می‌رسد؛ سحرگاه جمعه، مسجد جمکران و نوای ادرکنی یا صاحب‌الزمان و چه چیزی زیباتر از این؟
پیش از ورود به مسجد جمکران و حین شوق و ذوقی که برای رسیدن به قرار داشتیم، خادمان فانوسی نقش پرچم ایران و فلسطین را با هشتگ #قرار_دست‌ها بر دستان زائران فانوسی ترسیم می‌کنند و همگی همراه باهم ذکر «یا فارِسَ الْحِجازِ أَدْرِکْنی، یا أَبا صالِحِ الْمَهْدِیَّ أَدْرِکْنی، یا أَبَا الْقاسِمِ أَدْرِکْنی أَدْرِکْنی وَلاتَدَعْنی، فَإِنّی عاجِزٌ ذَلیل» را سر داده و ظهور مولایمان را از خدا می‌خواهیم.
این روزها در گوشه گوشه جهان نام منجی عالم پیچیده و حالا ما کنار جایی که متبرک به نام او است ایستاده‌ایم و قرار است در «قرار دست‌ها»، دست در دست هم او را صدا بزنیم؛ اویی که اگر بیاید دیگر تصویر بغض‌آلود کودک فلسطینی را نمی‌بینیم؛ سحرگاه و صبح جمعه ما در جمع دوست‌داشتنی فانوس به یاد کودکان و نوجوانانی می‌گذرد که این روزها در میان آتش خشم صهیونیست‌ها به شهادت می‌رسند.
حالا و با اتمام این برنامه در انتظار آن زیارت‌های دسته‌جمعی دلچسب هستیم؛ همگی قرآن به‌دست در گوشه و کنار شبستانی که به نام پدر صاحب عصرمان منقوش شده نشسته و منتظر حضور حجت‌الاسلام داستانپور هستیم تا به رسم دیگر زیارت‌ها در جمع‌مان حضور پیدا کند و با یکدیگر بارها و بارها قرآن را ختم کنیم؛ حسن ختام برنامه نیز نماز جماعتی دلچسب در گوشه‌ای از مسجد جمکران است و دلخوش به این هستیم که مولایمان گوشه چشمی به این جمع ۹۰۰ نفره داشته باشند و سفر بعدی ما با سرگروهی صاحب‌الزمان (عج) در میان بین‌الحرمین باشد.
