به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی پردیسان آنلاین، نشست نقد و بررسی فیلم سینمای شماره ۱۰ به همراه بررسی فیلم‌های دفاع مقدس با حضور کارشناسان رسانه و سینما در راستای تجلیل از آثار هنری تولید شده در زمینه دفاع مقدس سه‌شنبه ۴ مهرماه ۱۴۰۲ در سالن شهید دهقانی پردیسان آنلاین برگزار شد.

در این نشست محمدحسین بنی‌احمدی نویسنده و کارگردان و منتقد سینما با بیان اینکه فیلم «شماره ده» فیلمی باشرافت است و شرافت نویسنده و کارگردان در این فیلم کاملاً مشهود است، اظهار داشت: با دیدن فیلم «شماره ده» مخاطب متوجه می‌شوند که سازندگان این فیلم دنبال خودنمایی نیستند.

این نویسنده و کارگردان هنری با اشاره به اینکه فیلم «اتاقک گلی» یکی از فیلم‌های خوب جشنواره فیلم فجر امسال در حوزه دفاع مقدس بود، ابراز کرد: از طراحی لباس و صحنه‌های این فیلم حس اختناق و اسارت به تماشاگران منتقل می‌شد که نشان‌دهنده خوش‌ساخت بودن این فیلم است.

«شماره ده» فیلمی با نجابت و حیا

منتقد سینما ضمن تأکید بر اینکه نورپردازی و بازیگری فیلم شماره ده قابل‌قبول بود، تصریح کرد: مخاطب به‌خوبی می‌توانست با این فیلم ارتباط برقرار کند و کارگردانی شریف این فیلم باعث شد که صحنه‌های دارای نجابت و حیا در این فیلم موج بزند البته کارگردان می‌توانست به‌گونه‌ای دیگر این صحنه‌ها را نمایش بدهد.

بنی‌احمدی با اشاره به اینکه در فیلم شماره ده داستان اصلی روایت می‌شود و به سمت حاشیه حرکت نمی‌کند، گفت: یکی از صحنه‌ها بد فیلم که برای تماشاگر مشمئزکننده بود، عبور قهرمان فیلم هنگام فرار از بین فاضلاب بود؛ ولی صحنه‌های درخشان آخر فیلم این نقیصه را جبران کرد.

این نویسنده و کارگردان هنری با بیان اینکه یکی از معایب این فیلم بازی‌های ضعیف منافقین بود، اظهار داشت: خشونت‌های بدون علت افسر عراقی با اسرای ایرانی نیز از نقاط ضعف فیلم بود که لازم بود کارگردان علت خشونت افسر عراقی را در فیلم نشان می‌داد تا فیلم باورپذیرتر می‌شد.

منتقد سینما با بیان اینکه علت بعضی کارهای بازیگران در فیلم شماره ده برای مخاطب روشن نیست، ابراز کرد: مجید صالحی در ابتدای این فیلم با سایر اسرا همراهی نمی‌کند؛ ولی در پایان فیلم با آنها همراهی می‌کند و علت این دو عمل مجید صالحی برای تماشاگر روشن و واضح نیست.

تماشاگران دچار ابهام‌اند

بنی‌احمدی با بیان اینکه از نکات منفی کارگردانی فیلم این است که نمای معرف فضا و مکان وجود ندارد، گفت: در نمونه‌های خارجی این فیلم مانند «بازداشتگاه شماره ۱۷» که صهیونیست‌ها ساخته‌اند، صحنه‌های فرار را به‌صورت مشخص نشان می‌دهد و بیننده دیگر دچار ابهام نیست.

این نویسنده و کارگردان هنری با اشاره به اینکه یکی از ابهامات فیلم شماره ده این است که برای مخاطب مشخص نیست که چگونه بهرنگ علوی، مجید صالحی را به‌خوبی می‌شناسد، ابراز کرد: احتمالاً این ابهامات در نسخه اصلی فیلم وجود ندارد؛ ولی کارگردان فیلم برای رساندن فیلم به جشنواره مجبور می‌شود که زمان فیلم را کوتاه کرده و صحنه‌های از فیلم را حذف کند که منجر به ابهام برای تماشاگر می‌شود.