به گزارش پردیسان آنلاین، پیش‌نویس قطعنامه کره جنوبی به عنوان رئیس دوره‌ای شورای امنیت در ماه جاری میلادی (سپتامبر) طبق بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) صبح امروز به وقت محلی (نیویورک) ۱۹ سپتامبر برابر با ۲۸ شهریور ماه جاری به رأی گذاشته شد.
این قطعنامه صرفاً ۴ رأی موافق از ۱۵ رأی اعضای شورای امنیت کسب کرد و ۹ کشور رأی مخالف و دو کشور رأی ممتنع دادند.
هر قطعنامه برای تصویب در شورای امنیت سازمان ملل نیازمند ۹ رای این شورای ۱۵ عضوی است که قطعنامه فوق همانطور که پیش بینی می‌شد، نتوانست آرای لازم را بدست اورد اما با فشار آمریکا و سه کشور اروپایی برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران پیش از پایان مهلت ۳۰ روزه به رای گذاشته شد.
در واقع، شورای امنیت سازمان ملل نتوانست پیش نویس قطعنامه‌ای را که با هدف جلوگیری از بازگشت سریع تحریم‌ها علیه ایران را که در توافق هسته‌ای ایران موسوم به برجام در سال ۲۰۱۵ لغو شده بودند، تصویب کند. این قطعنامه به دنبال حفظ لغو تحریم‌ها علیه ایران بود که ۹ رای لازم را کسب نکرد.
در پیش نویس نویس قطعنامه کره جنوبی به عنوان رئیس دوره‌ای شورای امنیت آمده بود:
پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت بر اساس ماده ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل
با یادآوری بیانیه رئیس شورای امنیت به شماره (S/PRST/۲۰۰۶/۱۵) و قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۶)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (۲۰۰۸)، ۱۹۲۹ (۲۰۱۰)، ۲۲۲۴ (۲۰۱۵) و ۲۲۳۱ (۲۰۱۵)،
با توجه به نامه ارسال شده مورخ ۲۸ اوت ۲۰۲۵ و به شماره (S/۲۰۲۵/۵۳۸) توسط فرانسه، آلمان و انگلیس مطابق با بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) و هر یک از این کشورها معتقدند که نقض قابل توجه تعهدات در چارچوب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) رخ داده است،
با یادآوری تصمیم شورای امنیت در بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) مبنی بر اینکه اگر ظرف ۱۰ روز از دریافت چنین اطلاعیه‌ای، هیچ یک از اعضای شورای امنیت پیش‌نویس قطعنامه‌ای برای ادامه اجرای مفاد مندرج در بند ۷( الف) قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) جهت رأی‌گیری ارائه ندهند، رئیس شورای امنیت موظف است چنین پیش‌نویسی را ارائه داده و ظرف ۳۰ روز از دریافت اطلاعیه، آن را به رأی بگذارد،
با در نظر گرفتن دیدگاه‌های کشورهای درگیر در موضوع مندرج در اطلاعیه‌های فوق‌الذکر و با توجه به تلاش‌های صورت‌گرفته مطابق با بند ۱۳ قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) برای حل‌وفصل موضوع،
۱. تصمیم می‌گیرد، با استناد به ماده ۴۱ منشور سازمان ملل متحد که مفاد قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (۲۰۰۸)، ۱۹۲۹ (۲۰۱۰) و ۲۲۲۴ (۲۰۱۵) همچنان در حالت لغو باقی بمانند.
سه کشور اروپایی انگلیس، آلمان و فرانسه عضو توافق هسته‌ای با ایران موسوم به برجام تاکنون به تعهدات خود عمل نکرده‌اند، ۶ شهریور ماه ۱۴۰۴ (۲۸ اوت ۲۰۲۵) روند ۳۰ روزه موسوم به «مکانیسم ماشه» را برای بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل متحد آغاز کردند که چنانچه ظرف ۱۰ روز پس از اعلان فعال سازی مکانیسم ماشه، هیچ کشوری، پیش‌نویس چنین قطعنامه‌ای را ارائه ندهد، مسئولیت ارائه آن بر عهده رئیس شورای امنیت است که قطعنامه‌ای ارائه کند و این روند ۳۰ روزه در ۲۶ سپتامبر (۴ مهر ماه) پایان می‌یابد.
«اسنپ‌بک» به معنای بازگرداندن سریع و خودکار قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت سازمان ملل است و مکانیسم ماشه نیز روندی است که امکان بازگشت این تحریم‌ها را فراهم می‌کند. این روند از زمانی که آغاز می‌شود تا بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، ۳۰ روز طول می‌کشد، مگر آنکه با تصویب قطعنامه‌ای در شورای امنیت، جلوی اجرای آن گرفته شود.
با رای نیاوردن قطعنامه کره جنوبی، مکانیسم ماشه (پس گشت) بلافاصله آغاز نخواهد شد. بلکه این اقدام برای فشار بیشتر به جمهوری اسلامی ایران به منظور پذیرش مطالبات و خواسته‌های آمریکا و سه کشور اروپایی در مهلت باقیمانده ۳۰ روزه تا پایان روز ۲۶ سپتامبر خواهد بود.
