فرج الله کمالی در سال ۱۳۲۸ خورشیدی در شهر برازجان به دنیا آمد.
وی تا پنجم دبیرستان در رشته طبیعی در برازجان تحصیل کرد و ششم دبیرستان را در دبیرستان سعادت بوشهر ادامه داد و همان جا دیپلم طبیعی گرفت و در سال ۱۳۵۰ در رشته زیست شناسی از دانشگاه اصفهان دانش آموخته شد.
پس از طی دوران سربازی با عنوان کارشناس مواد غذایی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی در شیراز و بوشهر و برازجان در استخدام وزارت بهداری بود.
وی از نام آورترین شاعران محلی سرای دشتستان است که از جمله شعرهای معروف وی می‌توان به «دشتسون (دشتستان)» و غزل زیبا و عاشقانه «قمرو» اشاره کرد.
سلوک دیرپای کمالی در شعر محلی و علاقمندی مفرط او به بازگویی واژه‌ها، اصطلاحات و تمثیلات بومی دشتستان به همراه تسلط کاملش بر زاوایای ادبی و عروض و قافیه، به او در عرصه ی شعر بومی تشخص ویژه‌ای بخشیده بود.
«فرج الله کمالی» را با اطیمنان می توان در شعر بومی، شاعری صاحب سبک و زبان ویژه دانست.
پختگی و استواری زبان او در سروده‌هایش از تجربه دیرپای شاعری حکایت دارد که علاوه بر شعر بومی در عرصه شعر رسمی نیز صاحب تجارب گران‌بهایی است.
هم چنین او از میان نام آوران عرصه شعر محلی استان بوشهر، نخستین شاعری است که مجموعه‌ای از برجسته‌ترین شعرهای محلی خود را در کتابی با عنوان «دشتسونی» به چاپ رسانده است و چاپ این کتاب به خوبی بیان کننده بضاعت این شاعر در عرصه شعر بومی است.
گویش محلی شعرهای کمالی، گویش غلیظ دشتستانی و اختصاصا برازجانی است.
«فرج الله کمالی» در سرودن شعر محلی، صاحب انگیزه های متعددی است.
شعر محلی برای او هم وسیله بیان احساسات و عواطف شخصی و روایت احوال عاشقانه خویش است، هم ابزاری برای ابراز عقاید سیاسی و اجتماعی و انتقادی، اما در همه این احوال، کمالی به یک نکته دیگر نیز نظری خاص دارد و آن حفظ و اشاعه فرهنگ گویشی دشتستان است.
