به گزارش پردیسان آنلاین، المیادین در مقاله‌ای به مناسبت نخستین سالگرد شهادت سید حسن نصرالله به مروری در مهمترین سخنرانی‌های دبیرکل حزب الله لبنان پرداخت و نوشت: شهید سید حسن نصرالله، دبیرکل فقید حزب‌الله، نماد بارز یک رهبر انقلابی بود؛ رهبری که تأثیرش از مرزهای ملی فراتر رفت. او با ترکیبی از مشروعیت دینی، بصیرت سیاسی و تسلط رسانه‌ای، حزب‌الله را از یک گروه مقاومت محلی به بازیگری منطقه‌ای و جهانی بدل کرد که توانایی عبور از پیچیده‌ترین چالش‌های ژئوپولیتیکی را داشت.
هنر خطابه در کلام نصرالله
«اکنون… در وسط دریا، روبه‌روی بیروت، ناو جنگی اسرائیلی که زیرساخت‌های ما را هدف قرار داد… نگاه کنید، در حال سوختن است.»
— سید حسن نصرالله، ۲۰۰۶
با این جمله در سال ۲۰۰۶، سید حسن نصرالله تصویری جاودانه بر صفحه تاریخ حک کرد؛ نه فقط نماد چالش‌گری، بلکه نشانی از رهبری که کلماتش می‌توانستند تخیل جمعی نسل‌ها را شعله‌ور کنند.
او در خطابه‌هایش دکترین‌های راهبردی متنوعی را مطرح کرد؛ از بازدارندگی «فراتر از حیفا» تا مفهوم «پاسخ حساب‌شده». همین اندیشه‌ها معادلات امنیتی رژیم صهیونیستی را بازنویسی کرد و جایگاه حزب‌الله را گسترش داد.
فراتر از میدان نبرد، او «محور مقاومت» را پروراند؛ پیوندی میان فلسطین، ایران، عراق، سوریه و یمن، که جریان‌های گوناگون را ذیل یک چشم‌انداز واحد ضد امپریالیستی در کنار هم قرار داد.
«اگر بیروت را بزنید، ما حیفا را خواهیم زد – و فراتر از حیفا.»
— سید حسن نصرالله، ۲۰۰۶
در لبنان، فلسفه رهبری او ترکیبی بود از تمرکز فرماندهی و عدم تمرکز در اجرا؛ الگویی که امکان تاب‌آوری و سازگاری در برابر تحولات سیاسی و نظامی را برای جنبش فراهم آورد. این «صبر راهبردی» به یکی از شاخص‌های اصلی دوران رهبری او تبدیل شد.
«مسئولیت، پایداری و صبر ما به خواست خدا به پیروزی مطلق منجر خواهد شد. غزه پیروز خواهد شد و فلسطین سربلند بیرون خواهد آمد.»
— سید حسن نصرالله، ۲۰۰۳
رهبری معنوی
در مرکز خطابه‌های سید حسن نصرالله، تبار معنوی او قرار داشت؛ با الگو گرفتن از پیامبر اکرم (ص)، امام علی (ع)، امام حسین (ع) و حضرت زینب (س). از همین رو سخنرانی‌هایش، آمیخته با قرآن و سنت اخلاقی، به جایگاهی ماندگار رسید که از قساوت غرب و هم‌پیمانانش فراتر رفت.
«اسلام به‌واسطه فداکاری‌های امام حسین زنده ماند، گسترش یافت و استمرار پیدا کرد.»
— سید حسن نصرالله، اکتبر ۲۰۱۶
میراث او همچنین وامدار امام موسی صدر و امام خمینی (ره) بود. صداقت اخلاقی و فداکاری شخصی‌اش، برای حزب‌الله اعتباری فراتر از جامعه شیعیان و در سراسر بافت پیچیده فرقه‌ای لبنان به ارمغان آورد.
خطابه؛ سلاح مقاومت
کمتر رهبری در جهان، توانست به اندازه سید حسن نصرالله بر هنر ارتباط مسلط باشد. سخنرانی‌های او که زنده برای میلیون‌ها نفر پخش می‌شد، تحلیلی عمیق از سیاست را با شور عاطفی و گفتمان مقاومت در می‌آمیخت. او واقعیت‌های پیچیده را به زبانی ساده و قابل‌فهم برای مردم ترجمه می‌کرد و همواره درگیری‌های روز را به روایتی تاریخی پیوند می‌زد.
«ما بر استواری موضع خود و آمادگی برای ادامه این ایستادگی تاریخی، انسانی و اخلاقی تا رسیدن به پیروزی تأکید می‌کنیم.»
— سید حسن نصرالله، ژوئن ۲۰۲۴
نمادپردازی در کلام او جایگاهی ویژه داشت: تکریم شهدا، ستایش پایداری و پاسداشت حاکمیت در برابر سلطه آمریکا و اسرائیل. سخنانش آن‌چنان زیر ذره‌بین دشمن قرار می‌گرفت که به بخشی از میدان نبرد راهبردی تبدیل شد.
پیروزی‌ها و دستاوردها
سید حسن نصرالله در سه لحظه تاریخی نقش‌آفرین بود: آزادسازی جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰، پیروزی در جنگ ۳۳ روزه ۲۰۰۶ و حمایت از غزه در برابر نسل‌کشی اسرائیل تا هنگام شهادتش.
این نقاط عطف، مفهوم بازدارندگی را در منطقه بازتعریف کرد و جایگاه او را به شخصیتی فراملی ارتقا داد. او در کنار حمایت از مقاومت در غزه و یمن، به امور انسانی همچون رسیدگی به آوارگان و خانواده‌های محروم نیز توجه داشت؛ ترکیبی که نشان می‌داد در نگاه او مقاومت هم «راهبرد» است و هم «هویت».
رهبری فراتر از میدان جنگ
سید حسن نصرالله آمیزه‌ای بود از گرمای انسانی و هوش راهبردی. او در یک سخنرانی می‌توانست اندوه، خشم، شادی و طنز را در کنار هم بیان کند؛ بیانی که با مردم عادی هم‌نوا می‌شد و در عین حال صلابت رهبری را حفظ می‌کرد.
الگوی جهانی انقلاب
در چشم‌انداز استراتژیک، حضور کاریزماتیک و وضوح ایدئولوژیک سید حسن نصرالله در کنار چهره‌های جهانی مبارزه با سلطه غرب قرار گرفت: از نلسون ماندلا و چه‌گوارا تا کوزو اوکاماتو و جمال عبدالناصر.
او همچون ماندلا، مشروعیت مقاومت اصولی را باور داشت؛ همچون گاندی، تجسم فروتنی و مرجعیت اخلاقی بود و همچون چه‌گوارا، مبارزه‌اش از مرزهای ملی فراتر رفت.
صدای بشریت
در اکتبر ۲۰۲۳، در میانه نسل‌کشی اسرائیل در غزه، سید حسن نصرالله نخستین سخنرانی خود را ایراد کرد و گفت:
«آنچه در جبهه لبنان رخ دهد، وابسته به آن چیزی است که در غزه رخ می‌دهد.»
— سید حسن نصرالله، نوامبر ۲۰۲۳
او خط قرمز روشن و قاطعی ترسیم کرد و تعهدی داد که در سراسر جهان طنین‌انداز شد: مقاومت لبنان از حمایت و ایستادن در کنار مردم غزه و کرانه باختری دست برنخواهد داشت.
علیرغم حملات، ترورها و ارعاب‌های «اسرائیل»، سید نصرالله با جسارت به تهدیدات اسرائیل پاسخ داد و در سخنرانی خود در ۱۹ ژوئن ۲۰۲۴ اعلام کرد که حزب‌الله «از هیچ چیز نمی‌ترسد و بدون محدودیت و بدون مرز خواهد جنگید».
سخنان او واضح بود: مقاومت تا زمانی که آتش‌بس پایدار در غزه برقرار نشود، عملیات خود را متوقف نخواهد کرد.
آخرین سخنرانی پس از حمله پیجری
سید حسن نصرالله تنها یک استراتژیست و رهبر نبود؛ او مردی بود که قلبش با دردها و امیدهای مردمش می‌تپید. انسانیت او در سخن گفتن با مجروحان، داغ‌دیدگان و استواران می‌درخشید؛ در برکت بخشیدن به فداکاری‌هایشان و در تکریم پایداری‌شان. در آخرین سخنرانی پس از حمله تروریستی اسرائیل با پیجرهای بمب‌گذاری‌شده، او با کلماتی سرشار از عشق و احترام چنین خطابشان کرد:
«خوشا به حال شهیدانتان، خوشا به حال خانواده‌های شهیدانتان، خوشا به حال مجروحانی که در بیمارستان‌ها بستری‌اند، خوشا به حال آنان که چشم‌ها و دستانشان را از دست دادند، خوشا به حال مردم صبور، استوار و وفادار، خوشا به حال همه کسانی که بار این وظیفه اخلاقی، انسانی و دینی را بر دوش کشیده‌اند تا از غزه حمایت کنند؛ غزه‌ای که گرفتار نسل‌کشی، قتل‌عام، گرسنگی، تشنگی، بیماری و محاصره است.»
در همان سخنرانی، او بار دیگر عهدی تزلزل‌ناپذیر را تکرار کرد: حزب‌الله هرگز مردم غزه را تنها نخواهد گذاشت. این پایداری برای او تازگی نداشت؛ در تمام دوران رهبری‌اش، حمایت بی‌وقفه از آرمان فلسطین پژواک ثابت سخنانش بود. حتی در واپسین کلام خود، درست پس از حمله مرگبار پیجرهای اسرائیلی به لبنان که هزاران نفر از جمله غیرنظامیان را شهید و زخمی کرد، باز هم همین عهد را یادآور شد.
جذبه انسانیت
آنچه سخنرانی‌های او را متمایز می‌کرد، تنها وضوح راهبردی نبود، بلکه انسانیتی عمیق بود که در کلامش موج می‌زد. وقتی از رنج غزه سخن می‌گفت، همه محاسبات سیاسی را کنار می‌گذاشت و نه همچون یک سیاستمدار دور، که همچون پدری داغدار سخن می‌گفت. صدایش هنگام یاد کردن از کودکان شهید غزه، از لحن یک استراتژیست فاصله می‌گرفت و به آوای مردی بدل می‌شد که از دل فجایع به‌شدت متأثر است.
همواره در سخنان او، جذبه‌ای انسانی وجود داشت؛ جذبه‌ای که تنها هنگام مواجهه با تکلیفی عظیم بروز می‌کند. او با فراخواندن نام و چهره کودکان غزه، خطابه خود را به ظرفی برای اندوه مشترک بدل می‌کرد؛ ظرفی که از مرزهای سیاست عبور کرده و قلب‌ها را می‌لرزاند.
کلمات او درباره کودکان سلاخی‌شده غزه، فراتر از شعارهای سیاسی بود؛ پر از شفقت و اندوهی که پرده‌های معمول زبان جنگ را می‌درید و بر دل‌ها می‌نشست. در آن لحظات، خطابه‌اش از میدان نبرد بالاتر می‌رفت و به صدایی بدل می‌شد که بار ژرف انسانیت را، حتی در میانه یکی از هولناک‌ترین نسل‌کشی‌های تاریخ معاصر، حمل می‌کرد.
«به همه نابینایان و نادانان می‌گویم: پیکرهای تکه‌تکه‌شده کودکان غزه در گوش‌هایتان فریاد می‌زنند، صورت‌هایتان را با خونشان رنگین می‌کنند و از خلال سرهای بریده‌شان با شما سخن می‌گویند: تنها نیروی شما، وحدت شما، مقاومت شما و فداکاری شهیدانتان می‌تواند شما را محافظت کند. تسلیم شدن بر دروازه‌های جامعه بین‌المللیِ ناتوان، هیچ چیز برایتان به ارمغان نخواهد آورد.»
— سید حسن نصرالله، ۲۸ مه ۲۰۲۴
قطب‌نما فراتر از شهادت
صدای سید حسن نصرالله فراتر از ابزار سیاسی بود؛ صدایی بود اخلاقی، وحدت‌آفرین و سرچشمه‌ای از ایستادگی که الهام‌بخش ملت‌های مظلوم جهان شد. اسرائیل در ترور او ناکام ماند.
«بدترین کاری که دشمن می‌تواند بکند، کشتن ماست. ما شکست را نمی‌پذیریم. وقتی پیروز می‌شویم، پیروزیم؛ و وقتی شهید می‌شویم، باز هم پیروزیم. شهادت یکی از دو سرانجام پرافتخار است: یا پیروزی یا شهادت. و بالاترین آرزوی ما این است که در راه خدا جان دهیم.»
— سید حسن نصرالله، ۲۵ اوت ۲۰۲۴
او در هر معنایی، جاودانه است؛ سفری ۳۳ ساله که اثرش نسل به نسل ماندگار شد. سخنانش، که با عمل، ایمان، شجاعت و مقاومت شکل گرفت، همچنان در قلب و ذهن آزادگان جهان زنده است. او با خطابه‌هایش، مسیر را نه تنها برای حزب‌الله که برای همه جنبش‌های مقاومت ترسیم کرد؛ مسیری برای آزادسازی سرزمین‌های اشغالی، پاسداشت کرامت انسانی و ایستادگی در برابر هرگونه ستم.
«این نبردی بزرگ و طولانی با این موجودیت است. اما افق و پایان آن روشن است. سربازان خدا، مؤمنان، استواران، مصمم‌ها، برای خدا، و شهیدان در بهشت، همگی پایان این مسیر را اکنون می‌بینند.»
— سید حسن نصرالله، ۹ سپتامبر ۲۰۲۴
