به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه» سمیناری با عنوان حقوق آموزشی و فرهنگی با توجه به بندهای ۲۹ و ۳۰ قانون اساسی هند در سالن اجتماعات وسترن بلوک، موزه سالار جنگ حیدر آباد هند برگزار شد.

میزبان این سمینار سید علی طاهر عابدی موسس و سردبیر مجله تحقیق قضایی، بود. میهمان ویژه این سمینار عارف محمد خان استاندار استان کرالا هند بود و قاضی نراسمها ردی رئیس سابق دادگاه مرکزی کرالا هند، رام چندر راو وکیل ارشد دادگستری و دکتر شوکت علی میرزا معاون سابق دانشگاه آمریکایی هند نیز در این سمینار حضور داشتند.

در ابتدای سمینار دکتر شوکت علی میرزا ضمن اشاره به نبود تعریف صریحی از واژه اقلیت در قانون اساسی هند، گفت: قانون اساسی هند در سایر بند های قانون به صراحت از حقوق مساوی بحث کرده و برای همه شهروندانش حقوق مساوی قائل شده است. با این حال، بند ۲۹ و ۳۰ به منظور حمایت از حقوق اقلیت ها که از نظر لسانی، آموزشی و فرهنگی در رده اقلیت قرار دارند، تدوین شده است. اما در نقاط مختلف کشور مؤسسات آموزشی اقلیت های مختلف از آن بی بهره هستند که دولت باید به آن توجه کند.

رام چندر راو وکیل ارشد دادگستری در سخنرانی خود اظهار داشت: هند مهد تمدن مذاهب مختلف است که در آن امتیازات ویژه ای به جامعه اقلیت در زمینه های آموزشی، فرهنگی، زبانی و قومی داده شده است.

وی در ادامه گفت: ده‌ها دین، زبان و تمدن از قرن‌ها قبل بخشی از جامعه هندی بوده‌اند. همچنین همیشه درهای خود را به روی سایر ادیان نیز باز نگه داشته است، که در نتیجه پارسی ها، یهودیان و سایر ملل این جا پناهنده شدند.

وی تصریح کرد: پس از بررسی های فراوان توسط تدوین کنندگان قانون اساسی برای حمایت از حقوق اقلیت های زبانی، فرهنگی و ملی هند، این دو ماده را به قانون اساسی اضافه کردند تا از آنان حمایت شوند.

قاضی ال نراسمها ردی نیز در این سمینار گفت: صلح، اتحاد و برادری در جامعه تنها زمانی حفظ می شود که ما سعی کنیم هر بخش جامعه را با خود همراه کنیم. به همین منظور طبقه اکثریت باید به طبقه اقلیت احترام بگذارد و طبقه اقلیت باید به طبقه اکثریت احترام بگذارد.

وی در ادامه افزود: امروز دیگر کشورهای جهان و سایر کشورهای بین المللی با حسرت به هند نگاه می کنند زیرا هند از قدیم الایام درهای فرهنگی خود را به روی همه ادیان جهانی باز کرده است. به همین دلیل است که هند به کشوری چند مذهبی و چند تمدنی تبدیل شده است.

همچنین عارف محمد خان استاندار استان کرالا هند مهمان ویژه این سمینار نیز اظهار داشت: من در هند به دنیا آمده و تحصیل کرده ام و وقتی کسی مرا عضوی از اقلیت می داند، از این عقیده آزرده می شوم. زیرا بند ۱۴ و ۱۵ قانون اساسی هند از حقوق برابری برای همه شهروندان این کشور صحبت می کند. آیا منطقی است که من در کشوری که در آن متولد شده ام در اقلیت باشم؟ یعنی نسبت به دیگران پست تر هستم؟ آیا نباید از این نوع تبعیض خجالت بکشم؟ آیا این به عزت نفس من لطمه نمی زند؟

وی تصریح کرد: واژه اقلیت از دیدگاه دولت های امپریالیستی ابداع شده و تا به امروز این واژه در هند توسط احزاب مختلف سیاسی استفاده می شود. من اساساً با این تصور اقلیت و اکثریت مخالف هستم زیرا ما انسان هستیم و در یک جامعه انسانی زندگی می‌کنیم که نیاز اساسی آن برابری است. این موضوع در بند ۱۴ و ۱۵ قانون اساسی توضیح داده شده است.

وی در پایان گفت: جامعه هند همواره از گنجاندن سایر ملل در میان حلقه خود استقبال کرده و این نگرش، هند را به مهد تمدن چند زبانه، چند مذهبی، چند فرهنگی و چند قومیتی در سطح بین المللی تبدیل کرده است.