پردیسان آنلاین؛ گروه استان‌ها – کوثر کریمی: کرونا این ویروس نام آشنایی است که به عنوان یک سلاح بیولوژیک کشتار بسیاری را به مردم جهان تحمیل کرد؛ از ابتدای شیوع این ویروس مردم با شدت هرچه تمام‌تر نسبت به رعایت پروتکل‌ها و در خانه ماندن اقدام کردند.

از همان ابتدا افراد سهل‌انگار هم بودند که شکست این زنجیره را برای همه سخت کردند و با آغوش باز مرگ با کرونا را به جان خریدند؛ همچنین برخی افراد نیز نه خود بلکه خانواده‌هایشان را در معرض خطر قرار دادند و خود بی‌تفاوت از این پیچ تاریخی عبور کردند.

افرادی مثل خبرنگاران، پرسنل بانک، کادر بهداشت و درمان و یا دیگر دستگاه‌های خدمات رسان بودند که به واسطه رعایت نشدن پروتکل‌های بهداشتی از سوی اطرافیان و یا مراجعه‌کنندگان مختلف در دام کرونا اسیر شدند و یا جان باختند.

و امسال هم برای دومین عید متوالی ویروس کرونا همچنان در حال جولان است و در خوزستان نیز به واسطه مدیریت نادرست و (برای کنترل مرزها) نوع جهش یافته انگلیسی این ویروس امان مردم را بریده و برخی‌ها با اشک از خانه و کاشانه دور مانده و عید خود را در بیمارستان سپری می‌کنند.

در این میان بیمارانی هستند که از یک لحظه غفلت خود ناراحت و حالا بیش از هر زمان دیگری قدر سلامتی خود را می‌دانند و به دنبال عافیت و روزهای خوش تندرستی هستند.

از اواخر سال ۹۸، دانشگاه علوم پزشکی اهواز بیمارستان رازی را به عنوان بیمارستان معین برای مقابله با کرونا تعیین کرد که تا حالا نیز پرسنل این بیمارستان همچنان مشغول خدمات‌رسانی به بیماران کرونایی هستند.

بی‌خبری بیماران از کرونایشان

خانواده‌های بسیاری مقابل بیمارستان ایستاده‌اند، در بخش‌های مختلف سفره‌های هفت‌سین مختلفی برپا شده، موسیقی جنوبی هم در ورودی بیمارستان پخش شده و برخی بیماران، پرستاران و همراهان نیز مشغول شادمانی هستند.

آنهایی که حالشان بدتر است نیز در بخش با تلویزیون و یا گوشی‌های همراه خود مشغول شده‌اند؛ برخی دیگر نیز که به دلیل وخامت حال خود با دستگاه فقط نفس می کشند.

برخی خانواده‌ها نیز همانند شب‌های قدر قرآن به سر شده و ذکر الغوث بر لب دارند و خلاصه هر کسی به انتخاب خود پیگیر خوب شدن حال بیمارش یا طلب شفاعت برای بیمار خود شده است.

کادر درمانی، ستادی و خدماتی بیمارستان هم که گان پوشیده، شیلد و ماسک بر صورت قرار داده، دستکش به دست دارند و مرتب از الکل برای ضدعفونی بهره‌مند می‌شوند.

در کنار سه بیمار دیگر روی تخت خود آرام گرفته و صحبت از عید است و اینکه چرا روزهای نوروز را باید در بیمارستان سپری کنند.

۶۱ سال دارد و از اهواز به بیمارستان رازی آمده و در مورد انگلیسی بودن کرونای خود خبری ندارد ولی با اسکن متوجه شده که ریه‌اش ۴۰ درصد درگیر شده است.

وی همچنین به دیابت مبتلاست و علت درگیری با کرونا اصلاً به ذهنش خطور نمی‌کند ولی حدس می‌زند که شاید به خاطر حضور یکی از اعضای خانواده در آرایشگاه از طریقش در دام کرونا گرفتار شده است.

این بیمار مبتلا به کرونا می‌گوید: فرزندان جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر هستند، شاید کمتر مراعات کنند ولی عاجزانه از آنها می‌خواهم که بیشتر رعایت کنند.

دختر جوان ۲۷ ساله‌ای که روی تخت دراز کشیده و لباس بیمارستانی به تن ندارد، وسایلش را جمع کرده تا برگه‌های ترخیص و نسخه پزشک را با توصیه‌های لازم دریافت کند.

وی غول کرونا را شکست داده ولی همچنان باید مراقبت کند تا مبادا ناقل بیماری برای فرد دیگری باشد؛ بیرون می‌رفت ولی با وجود استفاده از ماسک، دستکش و الکل از علت ابتلای خود خبری ندارد.

بر اساس اعلام پزشکان ریه‌اش ۳۰ درصد درگیر شده و با توجه به شرایط سختی که پشت سر گذاشته و همچنان نفس‌نفس زده و به زحمت کلمات در دهانش می چرخد، از مردم درخواست می‌کند که تا می‌توانند پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند چون فقط یک لحظه غفلت باعث ابتلایش به کرونا شده است.

چند روزی بیمارستان رازی بوده و از رسیدگی عالی پرسنل تشکر می‌کند ولی تصور این روزهای سخت هنوز هم برایش قابل باورپذیری نیست؛ وی می‌گوید حتی فکرش را هم نمی‌کردم که این حال و روزم باشد، عید کنار خانواده‌ام نباشم و به اجبار روزهای نوروز را در بیمارستان سپری کنم.

بغض راه گلویش را گرفته و می‌گوید: خیلی بیشتر از گذشته قدر عافیت و سلامتی خودم را می دانم؛ هرچند که عید تمام شد ولی دید و بازدید هم اصلاً نمی‌روم و از بقیه هم درخواست دارم که هرگز در دورهمی‌ها حضور پیدا نکنند.

پروتکل‌های بهداشتی ضمن سلامتی

اتاق‌های بخش عفونی را یکی پس از دیگری طی می‌کنم که می‌بینم یک بیمار خواب، یکی ماسک اکسیژن بر دهان گذاشته، یکی به دستگاه ونتیلاتور متصل شده، دکتر مشغول تجویز دارو برای بیماران ترخیصی است، ایستگاه پرستاری هم در جنب و جوش رسیدگی به بیماران و پاسخگویی به همراه برخی از بیماران قرار دارد.

و اما در اتاق هفتم این بخش شاهد حضور یکی از خبرنگاران استان بودیم؛ علیرضا عبدالله نژاد که وارد ۴۷ سالگی شده از اینکه بهار باید در بیمارستان باشد، خیلی خوشحال نیست و می‌گوید: باید بیش از این قدر سلامتی را می‌دانستم که حالا اینجا نباشم.

وی اعتقاد دارد که به واسطه شغل ناچار به پوشش جلسات خبری بوده و ارتباط با دیگران حاصل شده است؛ شاید از طریق شغل خود به این بیماری دچار شدم ولی باز هم اگر پروتکل‌ها را بیشتر رعایت می‌کردم، شاید مبتلا نمی‌شدم.

حدوداً ۴۰ درصد ریه‌اش درگیر شده و رسیدگی‌ها را عالی می‌داند و از کادر بهداشت و درمان برای حضور مستمر آنها تشکر کرد؛ و حدوداً سه روزی است که در این بیمارستان بستری شده و ناراحت است از اینکه به جای حضور در کنار خانواده باید در بیمارستان باشد.

عبدالله نژاد می‌گوید: هرچند که مردم سال خیلی سختی را پشت سر گذاشته‌اند که البته با مشقت بسیاری در کسب و کارها همراه بودند ولی امیدوارم که امسال سال تولید و سرشار از شادکامی برای همه باشد.

وی در آخر یادآور می‌شود: ضمن تبریک سال نو به همکاران و هموطنان از تمامی آنها درخواست دارم که در کاهش دید و بازدیدها رعایت و کمتر دورهمی برگزار کنند؛ همچنین وقتی شبکه‌های اجتماعی فرصت را فراهم کرده است، پس با برقراری ارتباط تصویری از حضور در مهمانی‌ها پرهیز کنند تا کارشان مثل ما به بیمارستان کشیده نشود و در ایام نوروز دور از خانه و خانواده نباشند.

به گزارش خبرنگار پردیسان آنلاین، عید نوروز در ایران همواره با نو شدن طبیعت و مهمانی‌های دورهمی عیدانه آغاز و با تفریح و سیزده به در به پایان می‌رسید؛ از ابتدای شیوع ویروس کرونا شاید عدد مرگ‌ومیر ناشی از ابتلای مردم به این ویروس نهایتاً دو هزار نفر بود ولی حالا این رقم به افزون بر ۶۰ هزار نفر رسیده است.

ایرانی‌ها برای غم و شادی همیشه کنار هم حضور داشتند ولی خاک‌سپاری و کوچ ابدی افراد فوت شده بدون برگزاری مراسم تراژدی ترین بخش این سریال است؛ هرچند که ویروس جهش یافته انگلیسی در خوزستان جولان می‌دهد ولی هنوز هم افرادی هستند که با سهل‌انگاری راهی بازار و یا سفر شده‌اند.

امیدواریم مردم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی ضمن حفظ سلامتی خود از این دوره سخت نیز با صحت و تندرستی عبور کنند.