به گزارش پردیسان آنلاین، طبق آخرین آمار، استان مازندران با تولید حدود ۱.۵ میلیون تن برنج، نزدیک به ۴۷ درصد از کل برنج کشور را تأمین می‌کند، این در حالی است که فقط شهرستان آمل، یکی از مناطق حاصلخیز مازندران، قادر است به تنهایی نیاز غذایی بیش از ۴.۵ میلیون ایرانی را در حوزه برنج تأمین کند؛ این میزان تولید، مازندران را به‌عنوان قلب تپنده تولید برنج کشور مطرح ساخته است.
کشت برنج در مازندران نه‌تنها فعالیتی کشاورزی، بلکه فرهنگی عمیق و سنتی است که با آئین‌ها و باورهای نیاکانی گره خورده است، از ۴۰ روز پیش از آغاز سال جدید، کشاورزان مازندرانی زمین را برای کشت آماده می‌کنند، این آمادگی شامل مرزبندی، شخم و شیار، مدیریت منابع آبی، نایلون‌بندی و خزانه‌گیری میشود؛ فرایندی طاقت‌فرسا که نشان از تلاش شبانه‌روزی آنان دارد.
با وجود نقش حیاتی مازندران در تأمین امنیت غذایی کشور، این قشر زحمتکش با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند، از ثبت‌نام‌های پیچیده برای دریافت کود و نهاده‌های کشاورزی گرفته تا افزایش سرسام‌آور هزینه‌های کارگری، چالش‌هایی هستند که نفس این جامعه مولد را به شماره انداخته‌اند.
کربلایی قربان، کشاورز ۷۲ ساله آملی با صدایی پر از تجربه و رنج به خبرنگار پردیسان آنلاین می‌گوید: کشت برنج شاید برای آن‌هایی که فقط محصولش را در فروشگاه‌ها می‌بینند، آسان به‌نظر برسد، اما واقعاً کار سختی است، ما کشاورزان پنج ماه برای آن زحمت می‌کشیم. هر فصل که می‌آید، نیروی تازه‌ای به جسم‌مان دمیده میشود و با دلگرمی راهی زمین می‌شویم.
مشهدی باقر، کشاورز محمودآبادی نیز در حالی که مشغول کندن علف‌های هرز است، با روحیه‌ای مثال‌زدنی می‌گوید: ما کشاورزان با وجود تمام سختی‌ها، امیدواریم، چرا که پایان کار، وقتی خوشه‌های برنج را در دست داریم، شکر می‌کنیم و آن‌وقت تمام خستگی‌ها فراموش میشود، فقط توقع‌مان حمایت است، همین.
صغری خانم هم در حالی که آفتاب بر صورتش جا خوش کرده است، از تغییرات فرهنگی در کشاورزی می‌گوید: در گذشته همه این اراضی کشاورزی پر از کارگران محلی بودند که به‌شکل کایر به کشت و برداشت برنج به همدیگر کمک می‌کردند و مثل امروز که مزد روز شده، پولی دریافت نمی‌کردند بلکه دست هم را می‌گرفتند و نوبت به نوبت با کایری و به رسم همسایگی و هم محلی به همدیگر کمک می‌کردند، اما حالا آن‌قدر مزد کارگران بالاست، واقعاً یک کشاورز مستاصل میشود که پول این کارگران را از کجا بیاورد.
مکانیزه‌سازی، امیدی نو برای افزایش بهره‌وری
مازندران با بهره‌گیری از کشت مکانیزه در بیش از ۷۰ درصد از اراضی شالیزاری خود، گامی مهم به‌سوی افزایش بهره‌وری برداشته است، اقدامات فنی و بهبود مدیریت منابع آب، لایروبی انهار، کنترل آفات و استفاده از ارقام کم‌آب‌بر همچون تیسا و هلال نیز نویدبخش آینده‌ای روشن در مسیر خودکفایی برنج است، بر اساس گزارش مسئولان جهاد کشاورزی استان، پیش‌بینی میشود در سال‌جاری میزان برداشت برنج سفید از مرز یک میلیون تن فراتر رود.
به گفته هادی باقری، معاون تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران در سال زراعی جاری، بیش از ۷۰ درصد از عملیات کشت در استان به صورت مکانیزه انجام شده که این امر گامی مهم در افزایش بهره‌وری و کاهش زحمات فیزیکی کشاورزان است.
وی همچنین با اشاره به کمبود کود و دشواری‌های توزیع آن پیش از نوروز به خبرنگار پردیسان آنلاین می‌گوید: اکنون با بازگشت شرکت‌های توزیعی به چرخه فعالیت، مشکل در حال برطرف شدن است.
آن طور که علی‌محمد رمضانی، رئیس اداره برنج جهاد کشاورزی مازندران خبر می‌دهد: در سال زراعی جاری، سطح زیر کشت برنج در استان از ۲۱۵ هزار به ۲۲۸ هزار هکتار افزایش پیدا کرده که نشان‌دهنده رشد علاقه‌مندی کشاورزان به کشت این محصول و تثبیت مازندران به عنوان قطب اصلی تولید برنج در ایران است.
رمضانی با تأکید بر نقش آبیاری اصولی به کشاورزان توصیه می‌کند که با لایروبی انهار و استفاده از مشاوره‌های فنی کارشناسان در مقابل تنش‌های اقلیمی و آفات مقاومت بیشتری از خود نشان دهند.
بابک مؤمنی، رئیس سازمان جهاد کشاورزی مازندران نیز از اقدامات مؤثر دولت برای جبران کمبود نهاده‌ها می‌گوید.
به گفته وی بیش از ۷۰۰ تن کود در استان توزیع شده و به‌طور روزانه نیز مقادیر قابل توجهی وارد میشود.
مؤمنی در گفت‌وگو با خبرنگار پردیسان آنلاین تأکید می‌کند: با همکاری بنیاد برکت و وزارت جهاد کشاورزی، طرح جهش تولید برنج در مازندران در حال اجراست تا طی سال‌های آینده، ایران در تولید برنج به خودکفایی برسد.
به گزارش پردیسان آنلاین، استان مازندران نه تنها در جغرافیای ایران، بلکه در امنیت غذایی کشور نقشی راهبردی دارد، کشاورزان این خطه با وجود دشواری‌ها و کاستی‌ها دل در گرو خاک و تولید دارند و هر فصل، صبورانه زمین را شخم می‌زنند تا ایرانیان سفره‌ای پر داشته باشند، مسئولان اگر خواهان حفظ امنیت غذایی ملی هستند، باید مازندران را نه در کلام که در عمل مورد حمایت قرار دهند، چرا که در هر خوشه برنج این سرزمین، دانه‌دانه امید و تلاش پنهان شده است.
