به گزارش روزنامه انگلیسی گاردین، اولافور الیاسون هنرمند دانمارکی-ایسلندی که برای هنرچیدمان و خلق مجسمه‌های بزرگ خود بسیار شناخته شده و هنر برای او یک ابزار حیاتی برای تبدیل تفکر به یک حرکتِ جدید در جهان است به مناسبت روز جهانی زمین اثری تعاملی را در اینستاگرام خود منتشر کرد.
این هنرمند ساعت ۱۰ صبح در اینستاگرام خود تصاویری از زمین را با رنگ آمیزی نارنجی و صورتی کم رنگ منتشر کرد. در مرکز زمین نقطه ای سیاه وجود دارد. وی سپس از مردم خواست که به مدت ۱۰ ثانیه به این نقطه خیره شوند و سپس روی یک سطح خالی تمرکز کنند تا رنگ های دیگری از زمین را روبروی چشمان خود نظاره کنند:
این همان اثر هنری است که اینک منظره جدیدی از جهان را به همراه بکدیگر خلق کردیم.
الیاسون درباره تازه‌ترین اثر خود از مخاطبانش خواسته است که اثر خودشان را خلق کنند اما ممکن است این کار ساده ای نباشد ولی به عبارتی از ما خواسته شده است که درباره نحوه دیدن سیاره زمین دوباره فکر کنیم. این یکی از جاه طلبانه‌ترین آثار او به حساب می آید که در آن مشارکت گسترده ای در مقیاس جهانی را دعوت به مشارکت در اثرش کرده است.
این هنرمند می‌گوید: این ایده شگفت انگیز روز زمین اجازه می دهد تا یک قدم به عقب برداشته شود و از بیرون به سیاره نگاه کنیم آن هم زمانی که درک شرایط کنونی آن بسیار سخت و غیرممکن است. این نوعی فرار برای ماست.
این اثر چشم اندازی از زمین برای تشویق مردم به تأمل در مورد همزیستی دیدگاه های مختلف جهان نیز محسوب می شود. این تصویر به عبارتی یک آغاز برای گفتگوهای عمیق تر است. روش‌های زیادی برای تفکر در مورد آن وجود دارد. شاید این سیاره به خودی خود خطرناک نباشد اما در حقیقت این نژاد بشر است که درحال منقرض کردن خود است.
به گفته وی؛ بعد از اینکه انسان‌ها همه چیز را نابود کردند هزاران سال شاید طول می کشد که زمین دوباره سبز و شکوفا شود. اقیانوس آرام و بسیاری از دریاها پر از پلاستیک های ساخته دست بشر هستند. این پروژه در مورد این بود که از راه دور به زمین نگاه کنیم و قدمی به عقب برگردیم و دوباره آن را بیافرینیم.
این هنرمند در دیگر آثار خود با استفاده از عناصری چون نور، آب و دمای هوا بینندگانش را نسبت به پروژه‌های خود آگاهتر می‌سازد و در آثارش حرکت، تجسم خلاق و احساسات هنرمند جریان دارد.
کارهای این هنرمند مجسمه سازی، نقاشی، عکاسی، فیلم و چیدمان را شامل می‌شود و فعالیت هایش محدود به موزه و گالری نیست. وی فعالیت خود را از طریق پروژه های معماری، مداخلات در فضای شهری، آموزش هنر، سیاست گذاری، و مسائل مربوط به پایداری و تغییرات آب و هوایی در حوزه عمومی دنبال می کند.
یکی از پروژه‌های موفقیت‌آمیز او Weather Project نام داشت که در سال ۲۰۰۳ در گالری تیت لندن اجرا شد. این چیدمان فضای سالن توربین هال گالری را پر کرده بود و متشکل از دستگاه‌های رطوبت زایی بود که با استفاده از شکر و آب مه رقیق در فضا ایجاد می‌کرد و دیسک بزرگ گردی شبیه خورشید با صدها لامپ یکرنگ که نور زرد رنگ می‌پراکند در دیوار روبرویی نصب شده بود.
بر روی سقف سالن آیینهٔ بزرگی نصب شده بود و بازدیدکنندگان با ورود به سالن نمایش با این چیدمان مشارکت کرده و با دراز کشیدن بر روی کف سالن و با حرکت دادن دست و پاهایشان خود را در آیینه، همچون سایه‌های کوچک سیاه رنگ متحرکی می‌دیدند که در نور نارنجی رنگ احاطه شده‌اند. این چیدمان هنری شش ماه بر پا بود و براساس آمار ارائه شدهٔ گالری تیت بازدیدکنندگانی بالغ بر دو میلیون نفر را جذب نموده بود که بسیاری از آن‌ها بینندگانی بودند که بارها و بارها به دیدن اثر می‌آمدند.
اولافور در سال ۲۰۰۵ میلادی در پنجاهمین دوسالانه ونیز با پروژهٔ The Weather Project به نمایندگی از کشور دانمارک شرکت کرد.
