به گزارش خبرنگار پردیسان آنلاین، مرجان سلحشوری، نماینده پومسه زنان ایران در رقابت‌های آسیایی هانگژو ۲۰۲۳، با قبول شکست برابر حریف ژاپنی خود به مدال برنز این رقابت‌ها رسید. سلحشوری در مسابقات آسیایی ۲۰۱۴ به مدال طلا رسید، در ۲۰۱۶ برنز جهانی را به دست آورد و در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا برنده مدال نقره شد تا تک‌مدال پومسه ایران را در بخش زنان را کسب کرده باشد. تکواندوکار اصفهانی همچنین در مسابقات قهرمانی جهان در کره‌جنوبی، صاحب نشان نقره جهان شد. وی در بخش انفرادی زیر ۳۰ سال در گویانگ کره‌جنوبی به میدان رفت و با پیروزی در همه مسابقات خود به استثنای دیدار نهایی، نایب‌قهرمان شد تا مدالی با ارزش در جدولی ۴۸ نفره برای تکواندوی ایران کسب کند. سلحشوری تاکنون توانسته است بیش از ۲۳ مدال برون‌مرزی در بخش پومسه تکواندوی بانوان کسب کند.

مرجان سلحشوری، ورزشکار اصفهانی تیم ملی روزهای گذشته با حضور در خبرگزاری پردیسان آنلاین پاسخگوی سوالات خبرنگاران بود که در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید:

پردیسان آنلاین: از مسابقات هانگژو برایمان بگویید. شرایط مسابقات و رقبا چه‌طور بودند؟

سلحشوری: مسابقات آسیایی همیشه سخت است، هرچند که بازیکنان و تیم‌ها همان تیم‌هایی هستند که در قهرمانی آسیا مقابل آنها قرار گرفته‌ایم، اما به دلیل حضور در المپیک آسیایی، جو مسابقات متفاوت است. مسابقات پومسه آسیایی به دلیل اینکه از بازی نخست به صورت تک‌حذفی با قرعه‌کشی است، شرایط سخت‌تر می‌شود البته در قرعه‌کشی اگر ورزشکار رنک خوبی داشته باشد، می‌تواند قرعه بهتری را به دست آورد؛ خدا را شکر من رنک دوم آسیا را در دست داشتم و توانستم قرعه نسبتاً خوبی را کسب کنم.

بازی اول مقابل بنگلادش مبارزه کردم که آسان بود و در بازی دوم برابر مالزی روی تشک رفتم، تیم مالزی بازیکن خوبی داشت و در کنار عناوین قهرمانی بازیکن این کشور، باید به استفاده از مربی کره‌ای توجه کرد زیرا باعث پیشرفتشان شده بود. توانستم در نمره اجرا از بازیکن مالزی نمره بالاتری بگیرم و ضمن کسب مدال برنز به نیمه‌نهایی برسم. در نیمه‌نهایی مقابل بازیکن کشور ژاپن قرار گرفتم که اگر بهتر عمل می‌کردم توانایی پیروزی را داشتم، اما در نهایت مدال برنز را کسب کردم.

پردیسان آنلاین: شرایط شما قبل از اعزام به مسابقات و زمان حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو چطور بود؟

سلحشوری: برای رسیدن به تیم ملی، دو انتخابی سنگین و سخت را پشت سر گذاشتیم، من و یک نفر دیگر در اردو حضور داشتیم سپس ورزشکاران مسابقات دانشجویان به ما اضافه شدند، پس از برگزاری یک انتخابی مجدد من و شخصی که از ابتدا در اردو بودیم انتخاب شدیم و تا آخرین لحظه هیچ‌کدام نمی‌دانستیم فرد منتخب برای اعزام چه کسی است. در هانگژو بسیار خوشحال بودم زیرا برای حضور در این مسابقات بسیار جنگیدم، با وجود نبودن حریف تمرینی و نداشتن مربی خیلی دوست داشتم در مسابقات آسیایی حضور داشته باشم و همیشه به خودم می‌گفتم شخصی که به هانگژو می‌رود من هستم و حق من است که در این بازی‌ها حضور داشته باشم؛ با تمام قوا خودم را از بی‌انگیزگی به اردو و مسابقات رساندم و از تک‌تک لحظه‌های حضور در جریان مسابقات لذت بردم حتی زمانی که روی سکوی سوم قرار گرفتم، با تمام وجود از داشتن مدال برنز خوشحال بودم و اصلاً به داشتن مدال خوش‌رنگ‌تر فکر نمی‌کردم و ناراحت نبودم زیرا می‌دانستم با تمام توانم تلاش کردم و جنگیدم. به‌طور قطع اگر شرایط اردو بهتر بود مدال خوش‌رنگ‌تری می‌گرفتم، اما اصلاً از کسب مدال برنز ناراحت نیستم، بلکه به‌خاطر کسب مدال در شرایط سخت به خودم افتخار می‌کنم.

پردیسان آنلاین: صحبت‌هایی از رشته‌های مختلف مبنی بر نداشتن فرصت کافی و مناسب برای تمرینات تیم‌ها در هانگژو مطرح شد، آیا برای شما نیز چنین بود؟

سلحشوری: در هانگژو مشکلی برای تمرین وجود نداشت. زمان و سالن مناسب برای وارم آپ طبق برنامه‌ای منظم در اختیار ما بود و از این نظر مشکلی نداشتیم و به‌راحتی تمرین می‌کردیم. اگر پیش از بازی‌های آسیایی، زمان اردوها بیشتر بود، به‌طور قطع توانایی ارائه عملکرد بهتر و کسب مدال خوش‌رنگ‌تر وجود داشت. تقریباً ۲ ماه برای بازی‌های آسیایی تمرین کردیم که زمان کمی بود، بهتر بود زمان تمرین ما به ۴ یا ۵ ماه می‌رسید.

پردیسان آنلاین: از نظر سطح مسابقات و میزبانی هانگژو این کشور چگونه بود؟

سلحشوری: میزبانی هانگژو از نظر سالن و زمان تمرین، برگزاری مسابقات، نظم و همه‌چیز خیلی خوب بود؛ از روز اول که در هانگژو بودیم سالن تمرین در اختیار ما گذاشته شد، همچنین هتل و اقامتگاه محل اسکان ما عالی بود. توجه چینی‌ها به جزئیات قابل توجه بود، در تمام مکان‌ها و مسیرها افراد راهنما حضور داشتند که ورزشکاران را همراهی و راهنمایی می‌کردند، چینی‌ها بسیار خوش‌رو و خوش‌برخورد بودند.

پردیسان آنلاین: به‌طور قطع هر ورزشکاری انتظاراتی از فدراسیون دارد. حمایت‌های فدراسیون از تیم پومسه چطور بود؟ چه انتظاراتی از فدراسیون ساعی دارید؟

سلحشوری: انتظار دارم که به پومسه اهمیت بیشتری بدهند و امکانات بیشتری برای تیم ملی فراهم کنند زیرا ما پس از کره بهترین جایگاه را داشتیم و باید این جایگاه حفظ شود. پومسه به دلیل اینکه اجرای فرم است اکثر مردم تصور می‌کنند که یعنی حفظ و اجرای فرم اما به این شکل نیست، بلکه ما باید از نظر هوازی و تنفس آمادگی بدنی داشته باشیم، بتوانیم شک و قدرت را منتقل و سرعت را بیان کنیم که نیازمند تمرین مستمر و آمادگی بالا است در کنار تمام این موضوعات در فرم ابداعی نیازمند مربی آکروبات هستیم زیرا در فرم ساخته شده و توسط باید حرکات ژیمناستیک را اجرا کنیم که باعث متفاوت شدن تمرینات می‌شود.

پردیسان آنلاین: برای مسابقات بعدی چه برنامه‌ای دارید؟

سلحشوری: مسابقات بعدی داخل سالن آسیا است که در حال حاضر برای شرکت در این تورنمنت برنامه‌ای ندارم. مسابقات جهانی و آسیایی، فروردین و اردیبهشت‌ماه سال آینده برگزار می‌شود که برای این دو مسابقه نیز برنامه‌ای ندارم و شاید نزدیک اردو بتوانم برای شرکت در مسابقات تصمیم بگیرم زیرا فشار و سختی زیاد و بی‌دلیلی به ورزشکاران تحمیل می‌شود تا مدتی میلی به شرکت در مسابقه نداشته باشم، اما پس گذشت مدتی از عشق به ورزش، دوباره تصمیم به حضور و بازی می‌گیرم البته نداشتن تصمیم قطعی برای حضور در مسابقات پیش رو فقط به دلیل سختی نیست، بلکه ایده‌های بزرگ‌تری در زندگی‌ام دارم و دوست دارم کارهای جدیدتری نیز انجام دهم.

پردیسان آنلاین: بعد از چندین سال مدال نقره شما به برنز تبدیل شد؛ فکر می‌کنید دلیل آن چه باشد؟

سلحشوری: توجه بیشتر و امکانات بهتر در رأس خواسته‌هایم قرار دارد؛ بهتر است تمرینات بیشتر و وضعیت اردوها بهتر شود. در گذشته من چند سال متوالی مدال طلا کسب می‌کردم و در نهایت بعد از کره دوم بودم، اما در حال حاضر شرایط متفاوت است و اکثر کشورها رو به رشد هستند، مثلاً حتی کشور پاکستان از مربی کره‌ای استفاده می‌کند، در صورت توجه نکردن به این ورزش، حتی پاکستان می‌تواند تا دو سال دیگر از کشور ما بالاتر قرار بگیرد. احساس می‌کنم ورزش ایران در همه رشته‌ها در حال پس رفت است و نیازمند توجه است، بهتر است به جای اجرای برنامه‌های جدید برنامه‌ای برای حفظ جایگاه‌ها داشته باشیم و خودمان را تثبیت کنیم.

پردیسان آنلاین: همراهی و حمایت اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان و هیئت تکواندو استان از شما چگونه بوده است؟

سلحشوری: من چالش‌های زیادی قبل از اردو دارم زیرا از سال ۲۰۱۳ تنها تمرین می‌کنم و بالا نگه‌داشتن خودم به‌خصوص در بحران‌های ذهنی کار دشواری است، به‌طور قطع حضور مربی در زمان‌هایی که خسته و ناامید می‌شوم، کمک‌کننده است و مرا بهتر و سریع‌تر به مسیر هدایت می‌کند، البته که مربیان تیم‌های ملی در اردوها کمک بسیاری به من کرده‌اند. از نظر داشتن باشگاه و سانس برای تمرین مشکلی نداشتم زیرا رئیس هیئت تکواندوی استان، با هماهنگی دو باشگاه را برای تمرین در اختیار من قرار داد و هر زمانی که نیاز بود، به‌راحتی می‌توانستم تمرین کنم.

پردیسان آنلاین: در دولت قبل و در دیدار با رئیس‌جمهور کشورمان صحبت‌هایی را در خصوص بیمه ورزشکاران مطرح کردید. آیا درخواست شما نتیجه داد؟

سلحشوری: حقیقت این است که در این باره پیگیری نکردم، اما خبر در این خصوص بیمه ورزشکاران اعلام نشد که ما پیگیری کنیم.

پردیسان آنلاین: وضعیت پومسه استان اصفهان را چطور می‌بینید؟

سلحشوری: وضعیت پومسه در استان خوب است، استاد بهشتی که هدایت تیم ملی پومسه نونهالان را در اختیار داشت، در مسابقات آسیایی عنوان بهترین مربی آسیا را کسب کرد که تنها همین موضوع نشان از جایگاه بالای استان اصفهان در پومسه است، به نظر من حمایت‌های رئیس هیئت تکواندوی استان دیده می‌شود و باعث شده است در کنار حفظ جایگاه رو به جلو حرکت کنیم.

پومسه در کنار پیشرفت استان اصفهان، پیشرفت چشمگیری در کل کشور دارد، در سال‌های گذشته من حتی رقیب و یار تمرینی در اردوها نداشتم، اما کم‌کم و با گذشت زمان بازیکنان خوبی روی کار آمدند که باعث خوشحالی من شد زیرا تنها نبود و حضور حداقل یک رقیب باعث پیشرفت من ورزشکار و بعد رشته می‌شود؛ استان‌های تهران، البرز، مازندران و خوزستان رو به پیشرفت هستند.

از استان‌های دیگر پیشنهادهایی داشتم، اما ترجیح من این بود تا زمانی که قرارداد خاص و بزرگی وجود ندارد بهتر است رایگان برای استان خودم بازی کنم.

پردیسان آنلاین: آینده پومسه ایران را با توجه به برنامه‌ریزی کشورهای دیگر و استفاده از مربیان بزرگ کره‌ای، در سطح بین‌المللی چطور می‌بینید؟

سلحشوری: در گذشته تنها رقیب کشور ما کره‌جنوبی بود، اما در حال حاضر همه خوب هستند. در مسابقات هانگژو تنها ۳ کشور سطح پایینی داشتند و همه قوی بودند در حال حاضر حتی کشورهای اروپایی پیشرفت چشمگیری داشته‌اند و رقابت سخت است. احساس می‌کنم اگر با این روند پیش برویم حتی کسب مدال برنز یک رؤیا شود و کسی نتواند در جایگاه سومی قرار گیرد، مگر در شرایطی که یک استعداد فوق بزرگ پرورش پیدا کند.

پردیسان آنلاین: اما پس از دوران بازیگری به مربیگری هم فکر می‌کنید؟

سلحشوری: در حال حاضر تصمیمی برای مربیگری در سطح باشگاه‌ها و کلاس حضوری ندارم، البته که شاگرد خصوصی دارم، احتمال دارد تعداد کلاس‌های خصوصی را بیشتر کنم زیرا وقت آزاد بیشتری دارم. به دلیل حاشیه‌های زیادی که در مسابقات وجود دارد، دوست دارم از آن محیط دور بمانم، البته عشق و دوست داشتن مهم‌تر است، اگر علاقه وجود داشته باشد، این موضوعات به چشم نمی‌آید.

یکی از از آرزوهای من این است که در سنین بالا و حتی بالای ۶۵ سال بازی کنم. شاید مدتی بازی نکنم و کنار بروم و مجدد در آن سن حضور پیدا کنم؛ دوست ندارم ورزش را به‌طور کامل کنار بگذارم زیرا بخش بزرگی از مرجان سلحشوری ورزش و تکواندو است، دوست دارم همیشه مرجان سلحشوری را نگه دارم و فراموش نشوم. در بین اساتید، الگو و استاد مورد علاقه من استاد کانگ است که در سال‌های ۲۰۱۳-۲۰۱۲ در ایران حضور داشت و خاطرات زیادی از چهار مسابقه با مربیگری وی دارم. حضور استاد کانگ در ایران موجب ساخته شدن نسل طلایی پومسه ایران شد و اکثر بازیکنان و مربیان جوان در آن زمان پرورش یافتند.

پردیسان آنلاین: اگر تکواندو و پومسه را انتخاب نمی‌کردید، دوست داشتید به چه ورزشی بپردازید؟

سلحشوری: خیلی از رشته‌ها را در ایران نداریم یا اگر داریم حرفه‌ای نیست، اگر بخواهم خیلی عمقی به این سوال فکر کنم به رشته تکواندو می‌رسم، من بسیار کم سن و سال بودم که به پیشنهاد خواهرم تکواندو را شروع کردم و با استعدادی که از خود نشان دادم، فعالیتم در این رشته ادامه‌دار شد؛ هرچقدر هم که فکر می‌کنم به نتیجه نمی‌رسم که اگر در آن سن تکواندو را انتخاب نمی‌کردم به دنبال چه رشته ورزشی می‌رفتم. با توجه به سن کمی که داشتم خانواده‌ام مرا به این راه هدایت کردند و از اینکه حمایت و راهنمایی‌های خانواده را داشتم خرسندم زیرا پس از گذشت چند سال، زمانی که به خود آمدم متوجه شدم برای خودم کسی هستم و یک قهرمان ملی هستم که بسیار شیرین بود. حدود یک سال رشته ژیمناستیک را دنبال کردم و به جایی رسیدم که خودم و مربی فقط حضور داشتیم و هیچ‌کدام از بچه‌های دیگر ادامه ندادند، به همین علت تکواندو را ادامه دادم.

شاید اگر به قبل برمی‌گشتم و جای فکر داشتم یک رشته المپیکی را انتخاب می‌کردم، اینکه کدام رشته المپیکی را دنبال می‌کردم نمی‌دانم، اما انتخابم فقط از بین رشته‌های المپیکی بود که مشکلات اعزام و توجه نکردن به دلیل المپیکی نبودن رشته را نداشته باشم، به هر حال حضور در المپیک بزرگترین آرزوی هر ورزشکار است.

پردیسان آنلاین: و اما صحبت پایانی.

سلحشوری: به دلیل اینکه پومسه المپیکی نیست به آن توجه کافی نمی‌شود، از مسئولان خواهش می‌کنم به رشته ما نیز توجه کنند.

گفت‌وگو از: فاطمه شهسواری، خبرنگار سرویس ورزش پردیسان آنلاین