به گزارش گروه دیگر رسانه‌های پردیسان آنلاین، روزنامه جام جم گفت‌وگویی با داریوش فرضیایی مجری برنامه کودک انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
فضای مجازی فاصله نسل‌ها را خیلی زیاد کرده است
– به نظرم دهه‌هفتادی‌ها به جای ۱۰ سال، ۲۰ سال با دهه‌هشتادی‌ها فاصله دارند و هشتادی‌ها هم با نودی‌ها همین‌طور. خدا به داد هزار و چهارصدی‌ها برسد.
– (با خنده)گاهی خودم تعجب می‌کنم که چقدر زود همه‌چیز متحول شد. من دهه ۷۰ اصلا تصور نمی‌کردم در دهه‌های ۸۰ یا ۹۰، با بچه‌هایی برخورد کنم که احساس کنم ۵۰ سال از آنها عقب‌ترم!
– بچه‌های ما زود بزرگ می‌شوند و فضای مجازی فاصله نسل‌ها را خیلی زیاد کرده است. اخیرا از یک بچه هفت ساله، نام اینستاگرام را شنیدم که خیلی جا خوردم. پرسیدم اینستاگرام چیست؟ گفت همان‌جا که در آن عکس می‌گذارند! این بچه دهه نودی که تا اینجا رفته، چند سال دیگر چه می‌خواهد؟ چه خوراک فکری باید به او بدهیم؟
ساخت برنامه برای بچه‌ها هنر است
– قدیم کار خیلی آسان‌تر و روان‌تر بود، ولی الان بسیار سخت شده است. دنیایی از اطلاعات در اختیار بچه‌هاست که اگر کمی به‌روز نباشیم، پس‌مان می‌زنند.
– بچه امروز دیگر نمی‌پسندد که بگویم وقتی می‌خواهی شب بخوابی، مسواک بزن. او با داده‌هایی مواجه است که در ذهنش نقش می‌بندد و ملکه می‌شود. از فیلم و کارتون و بازی‌هایی اسم می‌برد که شاید نام ۹۰ درصد آن را هم نشنیده باشم و با خودم می‌گویم که چقدر عقب هستم!
– شاید در نگاه اول بگویید چقدر خوب است که بچه باهوش است، اما این‌طور نیست. بچه خیلی زود به این چیزها دسترسی پیدا کرده و باید نگران باشیم که در آینده، چه خوراکی‌ای به او بدهیم.
– الان ساخت برنامه برای بچه‌ها هنر است. در این عصر ارتباطات و با وجود این همه امکانات، اگر کسی بتواند یک ساعت بچه‌ها را پای گیرنده بنشاند، حضور او در تلویزیون یک فرصت است و باید از این پتانسیل استفاده کرد. باید تمهیداتی اندیشیده شود که این پتانسیل هدر نرود.
برنامه‌های کودک جزو مظلوم‌ترین برنامه‌های سینما و تلویزیون است
– متاسفانه برنامه‌های کودک جزو مظلوم‌ترین و مهجورترین برنامه‌های سینما و تلویزیون است. در صورتی که باید بیشترین حمایت را از کار کودک انجام داد، چون این کودکان آینده‌سازان مملکت هستند.
– این را بگویم که حداقل ما کودک را جدی گرفتیم و در این سال‌ها واقعا کودک برای ما دغدغه بوده. شخصی می‌گفت هرکس کار کودک می‌کند، یا عاشق است یا دیوانه! و من می‌گویم ما هر جفت آن هستیم! خصوصا در این شرایط کرونا که بعضی همکاران مثل آقای سپند امیرسلیمانی درگیر شدند.
– الان در همایش‌ها و جلسات فقط برنامه‌ها و سریال‌های بزرگسال دیده می‌شود و برنامه‌های بچه‌ها محلی از اعراب ندارد. این ظرفیت‌ها حیف است که از بین برود. به عنوان یک خدمتگزار بچه‌ها از رئیس جدید صداوسیما جناب آقای جبلی می‌خواهم به حوزه برنامه‌های کودک، نگاهی ویژه داشته باشند.
برنامه ما فقط متعلق به کودک نیست
– برنامه ما فقط متعلق به کودک نیست، بلکه برای کودک و خانواده است. در برنامه «کلاه قرمزی» آقای طهماسب هم همین‌طور بود. مگر دیالوگ‌های آن کودکانه است؟ «کلاه قرمزی» هم یک برنامه پرمخاطب بوده و واژه‌ها و دیالوگ‌های آن برای بزرگسالان است.
– پدر و مادری که نسبت به برنامه‌های تلویزیون بی‌تفاوت نیستند، وقتی همراه با کودک «کلبه عموپورنگ» را نگاه می‌کنند، قطعا برای او توضیح می‌دهند که منظور دیالوگ‌ها چیست. برای من خیلی کم پیش آمده که کسی از والدین بگوید بچه ما یک واژه یا دیالوگ را متوجه نشد.
– بعضی پدرها و مادرها می‌گویند بچه ما از فلان شخصیت می‌ترسد. می‌پرسم چند ساله است؟ می‌گویند ۴ ساله. به آنها می‌گویم خب بچه شما کودک نیست، خردسال است. جالب این که همان بچه‌ها در سن پنج‌شش سالگی، کارتون‌های خشن یا هری پاتر می‌بینند، ولی نمی‌ترسند!
قصد بازنشستگی ندارم!
– در حال حاضر قصد بازنشستگی ندارم و کارمند نیز نیستم. به نظرم اگر ذهن کسی پویا و خلاق است و هنوز می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد، اجازه بدهیم کار کند.
– خیلی از پیشکسوت‌های ما حرفی برای گفتن داشتند و دارند، اما الان کاری ندارند. به نظر من بازنشستگی برای کسی است که حرفی برای گفتن نداشته باشد.
انتهای پیام/
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید
