روابط عمومی میراث فرهنگی مازندران روز چهارشنبه از قول معاون این اداره کل اعلام کرد که سیلاب شب گذشته در روستای تاریخی یوش شهرستان نور آسیبی به خانه موزه نیما نرسانده است. مهدی ایزدی افزود : حرکت حجم زیادی آب از مسیر بالادست روستا، موجب شد کانال های هدایت آب های سطحی پر شود و […]

روابط عمومی میراث فرهنگی مازندران روز چهارشنبه از قول معاون این اداره کل اعلام کرد که سیلاب شب گذشته در روستای تاریخی یوش شهرستان نور آسیبی به خانه موزه نیما نرسانده است.

مهدی ایزدی افزود : حرکت حجم زیادی آب از مسیر بالادست روستا، موجب شد کانال های هدایت آب های سطحی پر شود و در کوچه های بافت تاریخی روستای یوش، جریان پیدا کند.

وی گفت که با اعزام کارشناسان و نیروهای یگان حفاظت به منطقه، بررسی های دقیق صورت در حال انجام است و از تمامی آثار تاریخی منطقه سرکشی به عمل خواهد آمد.

معاون میراث فرهنگی مازندران گفت: در جریان جاری شدن سیلاب شب گذشته، بخشی از بافت تاریخی این روستای یوش دچار آسیب سطحی شده و نیازمند پاکسازی نخاله است.

ایزدی با اشاره به ثبت بافت تاریخی روستای یوش در سال ۱۳۸۸ گفت: خانه موزه نیما یوشیج به همراه چهار اثر تاریخی دیگر در روستای یوش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه نیما یوشیج سال ها پیش به موزه تبدیل شد. این خانه که علاوه بر زادگاه به آرامگاه نیما هم بدل شده ، از بناهای دوره قاجاریه با نقشه معمولی است .
سردر ورودی این بنا به تاریخ ۱۱۲۸ است ، اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ ۱۱۳۶ قید شده است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی با طرح گره‌چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی دارای ۶ نورگیر مشبک چوبی با طرح‌های دیدنی است. این بنا دارای ۳ ورودی ، شاه‌نشین و اتاق‌های زیادی است. خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ‌کاری‌های زیبا از جاذبه‌های گردشگری استان مازندران به شمار می‌آید.
این خانه یک بار در سال ۱۳۷۰ مورد مرمت قرار گرفت و در سال ۱۳۷۳ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری و دوباره در سال ۱۳۷۵ مرمت اساسی شد.
علی اسفندیاری که بعدها به نیما یوشیج شهرت یافت ، در سال ۱۲۷۶ در این خانه متولد شد و در تاریخ ۱۳ دی‌ ماه ۱۳۳۸ به خاطر ابتلا به ذات الریه و موثر نبودن درمان های صورت گرفته در تهران درگذشت.
اگر چه پیکر نیما ابتدا در تهران دفن ‌شد ولی در سال ۱۳۷۲ طبق وصیتش ، به یوش منتقل و و در حیاط همین خانه دفن شد.
خانه نیما در سال ۱۳۷۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۸۰۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و در سال ۱۳۸۸ به عنوان موزه پدر شعر و ادب نو پارسی بازگشایی شد.