پردیسان آنلاین روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌کند.
امام رضا علیه السلام:
عـلَیْکُمْ بِصَـلاهِ اللَّیْلِ فَما مِنْ عَـبْدٍ یَقُومُ آخِرَ اللَّیْلِ فَیُصَـلِّی ثَمانَ رَکَعاتٍ وَ رَکْعَـتَیِ الشَّفْـعِ وَ رَکْعَهَ الْـوَتْرِ وَ اسْتَغْـفَرَ اللّهَ فـی قُنُوتِهِ سَبْـعینَ مَرَّهً اِلاّ، اُجیرَ مِنْ عَـذابِ الْقَـبْرِ، وَ مِنْ عَـذابِ النّارِ، وَ مُـدَّ لَهُ فِی عُمْرِهِ، وَ وُسِّعَ عَلَیْهِ فِی مَعِیْشَتِهِ، ثُمَّ قالَ علیه السلام؛ اِنَّ الْبَیَـوتَ الَّتی یُصَـلّی فِیـها بِاللَّیْلِ یَـزْهَرُ نُورُها لاَِهْلِ السَّماءِ کَما یَزْهَرُ نُورُ الْکَواکِبِ لاَِهْلِ اْلاَرْضِ،
بر شما باد به نماز شب؛ هیچ بنده ای نیست که آخر شب بیدار شود و هشت رکعت نماز شب و دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخواند و در قنوت آن هفتاد بار استغفار کند مگر اینکه خداوند او را از عذاب قبر و آتش پناه داده، و عمر او را طولانی کرده، به زندگی او گشایش خواهد داد.
سپس امام علیه السلام فرمود: خانه هایی که در آنها نماز شب خوانده می شود نورش برای اهل آسمان می درخشد همانطور که نور ستارگان برای مردم زمین می درخشد.
بحارالأنوار، ج ۸۷، ص ۱۶۱
