پردیسان آنلاین روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌کند.

امام جعفر صادق علیه السّلام:

إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّهُ أَلاَ إِنَّ لِرَسُولِ اَللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ اَلْمَدِینَهُ أَلاَ وَ إِنَّ لِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ اَلْکُوفَهُ أَلاَ وَ إِنَّ قُمَّ اَلْکُوفَهُ اَلصَّغِیرَهُ أَلاَ إِنَّ لِلْجَنَّهِ ثَمَانِیَهَ أَبْوَابٍ ثَلاَثَهٌ مِنْهَا إِلَی قُمَّ تُقْبَضُ فِیهَا اِمْرَأَهٌ مِنْ وُلْدِی اِسْمُهَا فَاطِمَهُ بِنْتُ مُوسَی وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی اَلْجَنَّهَ بِأَجْمَعِهِمْ.

خدا را حرمی است که مکه است؛ رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را حرمی است که مدینه است و راستی برای امیر المؤمنین (علیه السّلام) حرمی است که کوفه است؛ بدانید قم کوفه صغری است؛ بدانید بهشت را هشت درب است که سه درب آن بسوی قم است؛ در آن زنی از فرزندانم بنام فاطمه درگذرد و بشفاعت او همه شیعه‌هایم به بهشت روند.

بحارالأنوار، ج ۵۷، ص ۲۲۸