به گزارش پردیسان آنلاین، نمایش سیاسی «صلح دونالد ترامپ» در شرم‌الشیخ در شرایطی برگزار شد که مرور تحولات پیش از این طرح نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی در تحقق هدف اصلی خود یعنی تسخیر کامل غزه و نابودی حماس ناکام مانده است. در هفته‌های گذشته، مقامات تل‌آویو با رجزخوانی از «پایان قطعی حماس» سخن می‌گفتند، اما واقعیت میدان خلاف آن را ثابت کرد.
جنگ نابرابر اما بی‌نتیجه
از منظر نظامی، جنگ غزه مصداق بارز نبردی نابرابر بود؛ ارتشی مدرن و مجهز که با حمایت کامل آمریکا و غرب در برابر گروهی چریکی قرار گرفته بود. در مقابل، مردم و نیروهای مقاومت با کمترین امکانات اما با تکیه بر ایمان، انگیزه و پشتیبانی افکار عمومی جهان به مقابله برخاستند.
با وجود همه ادعاها، رژیم صهیونیستی در تحقق اهداف اعلام‌شده‌اش ناکام ماند و ناچار شد به توافق آتش‌بس تن دهد. این تصمیم در حالی اتخاذ شد که نتانیاهو در مواضع خود همواره بر ادامه جنگ تا نابودی حماس تأکید داشت. عقب‌نشینی ناگهانی او، به گفته تحلیلگران، نشانه ضعف درونی ارتش اسرائیل و فرسایش روحی جامعه این رژیم است.
حماس؛ ساختاری مقاوم و بازتولیدشونده
یکی از مهم‌ترین واقعیت‌های جنگ اخیر، استحکام ساختار درونی حماس بود. شهادت رهبران و فرماندهان این جنبش نه‌تنها موجب فروپاشی آن نشد بلکه توان بازسازی سریع و سازمان‌دهی مجدد نیروها را آشکار کرد.
تصاویر منتشرشده پس از آتش‌بس، از حضور نیروهای پلیس حماس در خیابان‌های غزه و کنترل امنیتی این گروه بر مناطق مختلف حکایت داشت؛ نشانه‌ای که معنای آشکاری داشت: حماس هنوز در میدان است و شکست نخورده.
شکست اطلاعاتی اسرائیل در پرونده اسرا
رژیم صهیونیستی حتی در بازگرداندن اسرای خود نیز ناکام ماند. عملیات نظامی و حملات گسترده هیچ‌یک منجر به آزادی اسرا نشد و تل‌آویو در نهایت مجبور شد در قالب توافقی سیاسی و تبادل اسرا، به این هدف برسد؛ موضوعی که ساختار امنیتی و اطلاعاتی اسرائیل را با چالش جدی روبه‌رو کرد.
استواری مردم غزه؛ کابوس ژنرال‌های اسرائیلی
یکی از نقاط برجسته این جنگ، پایداری مردم غزه بود. با وجود بمباران‌های شدید، محاصره غذایی و تخریب زیرساخت‌ها، مردم از سرزمین خود خارج نشدند. این چسبندگی مردمی باعث شد طرح‌هایی چون «طرح ژنرال‌ها» برای تقسیم غزه و کوچ اجباری مردم، عملاً شکست بخورد.
حتی ایده تبدیل غزه به «ریویرای خاورمیانه» که در طرح ترامپ مطرح شد، به طنز سیاسی بدل شد؛ چراکه مقاومت مردمی اجازه هیچ تغییر ساختاری در این باریکه را نداد.
اسرائیل در مرکز نفرت جهانی
در کنار شکست میدانی، رژیم صهیونیستی با انزوای بی‌سابقه جهانی نیز مواجه شد. از رویدادهای ورزشی تا جشنواره‌های فرهنگی، صدای اعتراض به جنایات تل‌آویو طنین‌انداز شد و پرچم فلسطین در سراسر جهان به نماد همبستگی بدل گشت.
به گفته ناظران، نفرت عمومی از اسرائیل به حدی رسیده که حتی در داخل اروپا و آمریکا نیز سیاستمداران با فشار افکار عمومی مواجه شده‌اند.
نماینده کنست، «میکی لوی»، در انتقاد از سیاست‌های نتانیاهو گفته بود: «شما با دستان خودتان کشور فلسطین را تأسیس کردید؛ کاری کردید که ۱۵۰ کشور، فلسطین را به رسمیت بشناسند و ما منزوی شویم.»
با وجود ویرانی گسترده در غزه، رژیم صهیونیستی نه در میدان نظامی و نه در صحنه سیاسی به پیروزی نرسید. حماس همچنان پابرجاست، مردم غزه مقاوم مانده‌اند و انزوای بین‌المللی اسرائیل بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است.
طرح صلح ترامپ نیز نه نشانه پایان جنگ، بلکه تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر واقعیتی است که این روزها از تل‌آویو تا واشنگتن شنیده می‌شود: رژیم صهیونیستی در جنگ قرن شکست خورده است.
