به گزارش پردیسان آنلاین، صنعت پتروشیمی ایران به عنوان یکی از ارکان اصلی اقتصاد کشور، نقش بسزایی در تولید ناخالص داخلی، اشتغال‌زایی و صادرات غیرنفتی ایفا می‌کند و با دارا بودن بیش از ۶۰ مجتمع تولیدی و ظرفیت تولید سالانه بیش از ۹۰ میلیون تن، ایران یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان محصولات پتروشیمی در خاورمیانه و جهان است.
این صنعت نه تنها به عنوان منبع درآمد ارزی برای کشور عمل می‌کند، بلکه با تولید محصولات با ارزش افزوده بالا، زنجیره ارزش صنایع پایین‌دستی را نیز تقویت می‌کند.
با این حال، یکی از چالش‌های اصلی این صنعت، تأمین خوراک پایدار است. خوراک پتروشیمی بیشتر از گاز طبیعی و میعانات گازی تأمین می‌شود، اما وابستگی به این منابع، نوسانات قیمتی و محدودیت‌های تأمینی موجب شده است که این صنعت با مشکلاتی روبه‌رو شود.
صنعت پتروشیمی ایران در سال‌های اخیر دستاوردهای قابل توجهی داشته است، با وجود تحریم‌های بین‌المللی، این صنعت توانسته است با تکیه بر توان داخلی، ظرفیت تولید خود را افزایش دهد و سهم خود را در بازارهای جهانی حفظ کند، اما تأمین خوراک پایدار، به ویژه در سال‌های اخیر به یکی از چالش‌های اصلی این صنعت تبدیل شده است.
ایران با دارا بودن دومین ذخایر گازی جهان، ظرفیت بالایی برای تأمین خوراک پتروشیمی دارد، اما مشکلاتی همچون کمبود سرمایه‌گذاری در بخش بالادستی، تحریم‌های بین‌المللی و ناکارآمدی در مدیریت منابع موجب شده است که تأمین خوراک پایدار با دشواری‌هایی همراه باشد.
فرصت‌ها و راهکارهای پیش‌رو، چشم‌اندازی روشن برای آینده
استفاده از فناوری‌های نوین در بخش پتروشیمی می‌تواند به افزایش بهره‌وری و کاهش وابستگی به منابع نفتی و گازی کمک کند؛ فناوری‌هایی همچون پالایشگاه‌های گازی کوچک مقیاس (Mini-GTL) و استفاده از منابع جایگزین مانند زیست‌توده، می‌توانند به تأمین خوراک پایدار کمک کنند، برای مثال پروژه‌های تبدیل گاز به مایع (GTL) می‌تواند برای تولید خوراک پتروشیمی از منابع گازی مفید باشد.
جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در بخش بالادستی صنعت نفت و گاز می‌تواند به توسعه میادین نفتی و گازی و افزایش تولید خوراک پتروشیمی کمک کند، برای مثال مشارکت با شرکت‌های بین‌المللی در پروژه‌های توسعه میادین گازی، می‌تواند به افزایش تولید گاز و تأمین خوراک پایدار کمک کند.
تنوع بخشی به منابع خوراک پتروشیمی، از جمله استفاده از منابع جایگزین مانند زباله‌های پلاستیکی و زیست‌توده، می‌تواند وابستگی به منابع نفتی و گازی را کاهش دهد، به عنوان مثال، پروژه‌های بازیافت پلاستیک و تبدیل آن به خوراک پتروشیمی، می‌توانند به کاهش وابستگی به منابع فسیلی کمک کنند.
بهبود مدیریت منابع و توزیع عادلانه خوراک بین مجتمع‌های پتروشیمی، می‌تواند به کاهش کمبود خوراک و افزایش بهره‌وری کمک کند، برای مثال ایجاد شبکه‌های توزیع خوراک و استفاده از فناوری‌های مدیریت منابع، می‌تواند به بهبود وضعیت تأمین خوراک کمک کند.
دولت و بخش خصوصی نقش کلیدی در تحقق اهداف پایدار صنعت پتروشیمی دارند. دولت می‌تواند با ایجاد بسترهای قانونی و تسهیلات مالی، به جذب سرمایه‌گذاری و توسعه فناوری‌های نوین کمک کند. از سوی دیگر، بخش خصوصی می‌تواند با مشارکت در پروژه‌های توسعه و استفاده از فناوری‌های پیشرفته، به افزایش بهره‌وری و کاهش وابستگی به منابع فسیلی کمک کند.
به گزارش پردیسان آنلاین، صنعت پتروشیمی ایران با چالش‌های متعددی در زمینه تأمین خوراک پایدار روبه‌رو است، با این حال با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، افزایش سرمایه‌گذاری در بخش بالادستی، تنوع بخشی به منابع خوراک و بهبود مدیریت منابع، این صنعت می‌تواند به سمت آینده‌ای پایدار و امیدبخش حرکت کند.
تحقق این اهداف نیازمند همکاری همه‌جانبه میان دولت، بخش خصوصی و جامعه بین‌المللی است و با اجرای راهکارهای پیشنهادی، صنعت پتروشیمی ایران می‌تواند به عنوان یکی از پیش‌روان جهانی در این حوزه مطرح شود و نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشور ایفا کند.
