به گزارش پردیسان آنلاین از خراسان رضوی، امروز، مشهد مقدس در روز پایانی ماه صفر میزبان هزاران زائری است که از سراسر کشور خود را به سرزمین خورشید رساندهاند تا شهادت امام رئوف را در جوار بارگاه ملکوتیشان به سوگ بنشینند.
دیشب مشهد نخوابید، یکسره شاهد سیل عزادارانی بود که در خیابانهای منتهی به حرم غوغا به پا کرده بودند و ندای «یا غریب الغربا» و «یا علی بن موسیالرضا» بود که آسمان را شکافته و شهر سراسر در سوگ و ماتم فرو رفته بود.
زائران پیاده، پررنگترین و صمیمیترین تصویر این روزها هستند، کسانی که از جنوب، شمال، شرق و غرب کشور، برخی تا بیش از ۲۰ روز پیادهروی کردهاند تا خود را به این روز و این لحظه برسانند، کف پاهای زخمی، دستهای آفتابسوخته، چهرههای خسته اما لبخندهایی از جنس آرامش و رسیدن.
دستههای عزاداری؛ نوای مشترک سوگ و شور
امروز در مسیرهای منتهی به حرم، دستههایی از اقوام مختلف عرب، بلوچ، ترک، لر، ترکمن، کرد – با لباسهای سنتی خود در قالب هیئتهای مذهبی عزاداری میکنند، صدای طبلها، زنجیرها، علمهایی که در باد تکان میخوردند و همنوایی هزاران نفر، شهر را به تکیهای بزرگ تبدیل کرده است، بسیاری از این هیئتها دهههاست که هر سال در روز شهادت امام رضا (ع) به مشهد میآیند، حرکتی که تنها از روی رسم نیست، بلکه ریشه در عشق و ارادت دارد.
امروز صحنهای حرم رضوی مملو از جمعیت است، زائران با چشمانی اشکبار رو به گنبد مینشینند و صدای نوحهها در فضای حرم در هم آمیخته شده است، برخی زیر لب قرآن میخواندند، برخی با کف دست بر سینه میکوبیدند و برخی دیگر، فقط آرام نگاه میکنند… نگاهی طولانی، پر از اشتیاق و اندوه.
از شهر تا آسمان، همه در سوگ هستند، گویی خود خورشید هم برای خورشید خراسان سوگوار شده است، کوچهها پر از موکبهای صلواتی است، گلابپاشهایی که در هوا میچرخند، لیوانهای چای و شربت و صدای نوحههایی که در تمام فضای شهر طنینانداز شده است.
اینجا در دل مشهد، همه چیز در حال روضه خواندن است، علمها در سکوت خود فریاد میزنند، اشکها روی صورت نمیغلتند، روی جان مینشینند، طبلها فقط کوبیده نمیشوند، دلها را میکوبند؛ هزاران صدا، هزاران زبان، تنها یک نام را فریاد میزنند یا «غریبالغربا)
اینجا هیچ چیز تمام نمیشود، دستهها میآیند، دلها میگریند، صداها در هوا میمانند و عشق مثل گنبد طلایی حرم میدرخشد، بیپایان، بی زمان، بی خداحافظی…
از صبح امروز هیئتها و دستههای عزاداری با حضور در خیایان های مشهد به ویژه خیابانهای منتهی به بارگاه منور رضوی، در غم شهادت ثامن الائمه (ع) بر سر و سینه میزنند.
کاروانهای زائران در هوای گرم با پای پر آبله و دلهای شکسته، رنج سفر را به امید شفاعت امام مهربان خویش بر جان خریدهاند و با این یقین و ایمان که سلطان علی ابن موسی الرضا (ع) هیچ سلامی را بی پاسخ نمیگذارند، رو به سوی بارگاه رضوی پای نهادهاند.