به گزارش سرویس ترجمه پردیسان آنلاین، در روزهای اخیر، مناطقی در شمال هند و شمال‌غربی پاکستان تحت تأثیر ابرریزهای مهیب قرار گرفته‌اند که حجم زیادی بارندگی را در مدت زمانی بسیار کوتاه، معمولاً بیش از ۱۰۰ میلی‌متر در عرض یک ساعت، به‌صورت متمرکز بر گسترۀ محدود حدود ۳۰ کیلومتر مربع، به همراه داشته‌اند. شدت و ناگهانی بودن این بارش‌ها، منجر به سیل‌های ناگهانی، رانش زمین، ریزش گل و لای و سقوط سنگ‌های بزرگ از دامنه‌های شیبدار شده است که باعث ویرانی کامل خانه‌ها و نابودی روستاها شده است.
یکی از مناطق آسیب‌دیده در پاکستان، شهرستان بونر است که در یک حادثه ابرریز، نزدیک به ۳۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و بسیاری مناطق به ویرانه تبدیل شدند. در هند نیز ایالت اوتاراکند به‌تازگی با سیل خروشان ناشی از ابرریز مواجه شد؛ سیلی که تا به حال خاطره سیل سهمگین سال ۲۰۱۳ با بیش از شش هزار کشته و ویرانی ۴۵۰۰ روستا را در ذهن‌ها زنده کرده است.
ابرریزها چگونه شکل می‌گیرند؟
ابرریزها زمانی رخ می‌دهند که هوای گرم و مرطوب به‌صورت ناگهانی به بالاترین ارتفاعات صعود کند، جایی که رطوبت موجود به‌سرعت سرد شده و به شکل باران شدید در می‌آید. رشته‌کوه‌های هیمالیا، کاراکورام و هندوکش نقش سدهای طبیعی را بازی می‌کنند که ابرهای باران‌زا را به دام می‌اندازند و اجازه پراکندگی به آن‌ها نمی‌دهند. جریان‌های هوا به‌صورت عمودی این رطوبت را در ابرها معلق نگه می‌دارند تا وقتی که دیگر ابر قادر به نگهداری حجم آب نباشد و بارش ناگهانی تمام آن را تخلیه کند. این فرایند شبیه به «انفجار ابر» است که در واقع باعث وقوع سیل‌های ناگهانی و تخریب‌های گسترده می‌شود.
مناطق هند و پاکستان به‌دلیل ترکیب سه عامل رطوبت فراوان، فصول موسمی و کوهستان‌های بلند، زمینه جدی برای وقوع ابرریزها دارند. علاوه بر این، افزایش درجه حرارت جهانی باعث شده هوای گرم‌تر قادر به حفظ میزان بیشتری رطوبت باشد و به همین دلیل شدت و تعداد این رخدادها افزایش یافته است.
دانشمندان و کارشناسان اقلیم تأکید دارند که تغییرات اقلیمی به‌طور مستقیم عوامل شکل‌دهنده ابرریزها را تقویت کرده است. هر یک درجه سانتی‌گراد افزایش دما، حدود ۷ درصد ظرفیت هوای گرم برای جذب رطوبت را بالا می‌برد که این امر امکان بارش‌های شدید و متراکم را افزایش می‌دهد. همچنین گرم شدن آب‌های اقیانوس هند و دریای عرب، باعث ورود میزان بیشتری رطوبت به جو می‌شود.
افزایش ذوب یخچال‌ها و برف‌های کوهستانی نیز تغییرات موضعی آب و هوایی را به‌دنبال دارد که بر شدت و پراکندگی بارش‌ها تأثیرگذار است. نابودی جنگل‌ها و تالاب‌ها به‌علت فعالیت‌های انسانی، کاهش قابلیت جذب آب توسط زمین را در پی دارد و بدین ترتیب خطر وقوع سیل‌ها و رانش زمین بیشتر می‌شود.
در پاکستان، افزایش دما و تخریب محیط زیست مناطق شمالی باعث شده است این رخدادهای نادر، با فراوانی بیشتر و خسارات گسترده‌تر رخ دهند. مسئولان اقلیمی و کارشناسان هشدار می‌دهند که تغییرات اقلیمی چرخه هیدرولوژیکی را شدت بخشیده و سبب بارش‌های نامنظم و سهمگین شده است.
