به گزارش پردیسان آنلاین، سید عباس صالحی امروز _دوشنبه بیست و هفتم مرداد_ در دیدار صمیمانه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با هنرمندان اصفهان ضمن عرض تسلیت به خانواده معزز استاد فرشچیان اظهار کرد: استاد فرشچیان تحفه هنر ایران بود؛ تحفه‌ای که رنگ، بو و طعم خاصی داشت. هر بُعد شخصیت و هنر ایشان یا یگانه یا کم‌نظیر بود.
وی افزود: ایران سرزمین هنر است و هنرمندان بزرگی را در طول تاریخ پرورانده، اما در میان پیشکسوتان و اساتید هنر این سرزمین، استاد فرشچیان با ویژگی‌های متعددی شناخته می‌شود. نخستین ویژگی، نبوغ همراه با پشتکار بود. بسیاری از هنرمندان یا از نبوغ سرشار برخوردارند اما پشتکار کافی ندارند، یا بالعکس؛ اما در تاریخ هنر، کسانی که این دو را با هم جمع کرده باشند، اندک هستند. استاد فرشچیان یکی از همان نوادر بود.
وزیر فرهنگ ادامه داد: ویژگی دیگر، امتداد عمر هنری ایشان بود؛ بیش از هشتاد سال. استاد از کودکی هنر را آغاز کرد و در نوجوانی به هنر پخته و بالغ دست یافت. همه شنیده‌ایم و دیده‌ایم که آثار او در همان نوجوانی خریدنی و هدیه‌دادنی بود. دیپلم او از هنرستان هنرهای زیبای اصفهان هنوز دیدنی و آموزنده است. کمتر هنرمندی چنین عمر طولانی همراه با خلاقیت مستمر داشته است. استاد فرشچیان نزدیک به یک قرن، حیات هنری پویا داشت.
صالحی مطرح کرد: از دیگر ویژگی‌ها، پیوند میان شعر و هنر در آثار ایشان بود. استاد فرشچیان خود نیز شاعر بود و در انجمن‌های ادبی اصفهان، تحت تربیت استادان برجسته‌ای همچون مرحوم همایی و حسین مسعود پرورش یافت. او توانست از دل شعر، تصویر بیافریند و از دل تصویر، شعری مصور خلق کند. به همین دلیل، هنر او شعری بود که از بوم و رنگ می‌جوشید. دفن او در کنار صائب تبریزی نیز معنایی ژرف دارد؛ صائب شاعر و غزل‌سرای بزرگ و فرشچیان نقاشِ شاعر، دو بال مکمل هنر و فرهنگ هستند.
وی افزود: ویژگی دیگر زندگی ایشان، پیوند رازآلود با مناسبت‌های دینی بود. استاد در شب اربعین متولد شد، در آستانه اربعین از دنیا رفت و مراسم تدفینش هم‌زمان با ایام شهادت امام رضا (ع) برگزار شد. تعلق خاطر او به امام حسین (ع)، اربعین و امام رضا (ع) برای همه شناخته‌شده بود و این هم‌زمانی‌ها معنا و جلوه‌ای ویژه دارد.
وزیر فرهنگ تصریح کرد: استاد فرشچیان، چه در زمان حیات مادی و چه اکنون در عالم معنوی، سفیر ایران بود؛ سفیری که ایران، اسلام و معارف اهل‌بیت را به جهان معرفی کرد. او همواره دلبسته این خاک، فرهنگ و هویت ایرانی بود و بخش مهمی از شناساندن ایران و ایرانی در جهان مرهون نام و آثار اوست.
صالحی اشاره کرد: نمی‌توان در این میان از نقش همسر ایشان غافل شد؛ بانویی که با صبوری و شکیبایی، پشتیبان روحی و روانی استاد بود و بخش بزرگی از کامیابی‌های ایشان مدیون همراهی و ایستادگی اوست.
وی افزود: تسلیت دیگر به مردم اصفهان است؛ شهری که چنین دردانه‌هایی در دامان خود پرورده و غنای تاریخی و فرهنگی‌اش، زمینه‌ساز ظهور هنرمندانی چون فرشچیان بوده است.
وزیر فرهنگ ادامه داد: اصفهان را می‌توان با تعاریف گوناگون شناخت، اما من بر دو وجه آن در حوزه فرهنگ و هنر تأکید می‌کنم: نخستین وجه پایتخت هنری ایران است؛ همان‌گونه که کشور پایتخت سیاسی دارد، ایران در طول تاریخ پایتخت‌های متعددی داشته، اما در چهار پنج قرن اخیر بی‌تردید اصفهان پایتخت هنری ایران بوده است. این جایگاه ارزشمند نیازمند تداوم و صیانت است، زیرا هر گسست تاریخی به معنای گسست هویتی است.
صالحی مطرح کرد: دومین وجه گذرگاه دیپلماسی فرهنگی و هنری ایران است؛ اصفهان نه‌تنها پایتخت هنری که گذرگاه اصلی دیپلماسی فرهنگی ایران است. همان‌گونه که کشورها به دیپلماسی عمومی نیاز دارند، به دیپلماسی فرهنگی نیز محتاج‌اند و اصفهان در این زمینه جایگاه ویژه‌ای دارد.
وی افزود: در این مسیر، همکاری مسئولان و ظرفیت‌های ملی و استانی ضروری است تا این هویت هنری حفظ و تقویت شود.
