به گزارش پردیسان آنلاین، جانمایی غلط این پروژه باعث شد روند اجرای آن طولانی شود. مونوریل باید در مکانی بنا می شد که جمعیت بیشتری را تحت پوشش خود قرار می داد اما در مسیری بنا شده است که حتی در بحث اتوبوسرانی هم صرفه اقتصادی ندارد. در مجموع در اجرای مونوریل دو تصمیم‌گیری اشتباه صورت گرفته است: اولا مسیر شروع و پایان به درستی انتخاب نشده است و ثانیا ظرفیت واقعی مسافر در نظر گرفته نشده است.

اگر قرار باشد مونوریل فقط به مصلی ختم شود همانطور که منتقدین می‌گویند ارزش ترافیکی و حمل و نقلی ندارد. اشکال درستی هم هست چرا که ایستگاه‌ها در دسترس ساکنین اطراف این مجموعه قرار ندارد، مگر اینکه تا پردیسان ادامه پیدا کند و بار حمل و نقلی این منطقه را به مرکز شهر و حرم مطهر وصل کند که البته با هزینه‌های بالای مونوریل این تصمیم هم توجیه اقتصادی ندارد.

تقریبا تمام کارشناسان بر این نکته اذعان دارند که مونوریل نمی‌تواند کاربری حمل و نقلی برای شهر داشته باشد و با توجه به هزینه‌های چند هزار میلیاردی برای تکمیل این پروژه، اجرای آن را به هیچ عنوان به صلاح نمی‌دانند.

از سوی دیگر، با توجه به هزینه‌های زیادی که برای این پروژه تاکنون صورت گرفته، رهاکردن مونوریل به صورت نیمه کاره هم، به نوعی اجحاف در حق بیت‌المال است.

آنچه که نتیجه بررسی مشاوران و کارشناسان تاکنون در خصوص این پروژه بوده، توصیه تبدیل مونوریل به یک پروژه با کاربری “زیارتی و تفریحی” بوده است، پیشنهادی که از سایر گزینه‌ها، عقلانی‌تر به نظر می‌رسد.

اگر واقعاً قرار است مونوریل به عنوان یک نماد تفریحی و گردشگری مورد استفاده قرار گیرد، لازم است این پروژه به همان هدف تفریحی و زیارتی محدود شود تا هم مردم از شر این پروژه نیمه‌تمام رها شوند و هم بودجه بیشتری از منابع شهر و کشور برای آن هدر نرود.

قم، به‌عنوان یک شهر مذهبی و پرجمعیت، به زیرساخت‌های واقعی برای حمل‌ونقل نیاز دارد، نه پروژه‌ای که تنها ظاهر و ظاهربازی را در خود بپروراند. به اعتقاد کارشناسان مونوریل بهتر است کاربری زیارتی و تفریحی داشته باشد، پس ضروری است این کاربری تفریحی و زیارتی به‌روشنی اعلام شود تا مردم و مسئولان تکلیف خود را بدانند و بودجه شهری به سمت ایجاد و تقویت زیرساخت‌هایی چون مترو و سایر سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی ضروری سوق داده شود.

از سوی دیگر، حذف خط ۲ مترو برای اجرای مونوریل که عده‌ای چراغ خاموش به دنبال تحقق آن هستند، تصمیمی است که از اساس غیرمنطقی به نظر می‌رسد. چرا که خط مترو دقیقا از زیر کریدور جمعیتی عبور می‌کند بنابراین اولویت بیشتری دارد، این‌که تکمیل خط مونوریل را به‌پای خط دوم مترو بزنند، یعنی با انجام مونوریل مترو متوقف شود جای نگرانی دارد. آیا عقلانی است که سیستم کارآمدتر و ارزان‌تری را که می‌تواند دسترسی بیشتری را برای شهروندان به همراه داشته باشد کنار بگذاریم و به‌جای آن، پروژه‌ای پرهزینه و با کاربری محدود را پیش ببریم؟ به‌جای اصرار بر این پروژه و پافشاری بر کامل کردنش به هر قیمتی، شاید طرفداران اجرای مونوریل باید به این نکته توجه کنند که راه نجات مونوریل، تنها از مسیر کاربری گردشگری و جذابیت‌های بصری می‌گذرد، اصرار بر تکمیل این پروژه با کاربری حمل و نقلی، نه‌تنها دردی از شهر دوا نخواهد کرد، بلکه بیشتر به هدررفت منابع عمومی منجر خواهد شد.

مونوریل قم نه مانند تهران به چند پایه محدود می‌شود که به راحتی تصمیم بر برچیدنش گرفت و نه آن قدر پیشرفت کرده که به آسانی گفت به سرانجام می‌رسد، پس چه بهتر که مونوریل با همان کاربری زیارتی و تفریحی تکمیل شود و دست‌کم از هدررفت پول مردم و تبدیل آن به پروژه‌ای نیمه‌تمام و بی‌هدف جلوگیری گردد.