به گزارش پردیسان آنلاین، افشین استوار، در نشست خبری که به مناسبت ۱۳ اسفند روز جهانی شنوایی، برگزار شد، ضمن تشریح آمار و ارقام کم شنوایی و ناشنوایی در دنیا و ایران، گفت: امروز مصادف با سوم مارس، به عنوان روز جهانی شنوایی نامگذاری شده و به همین مناسبت درصدد هستیم تا پویشی را در سراسر کشور برای افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت شنوایی و عوارض کم شنوایی و ناشنوایی، با همکاری دانشگاه های علوم پزشکی کشور آغاز کنیم.

وی با بیان اینکه کم شنوایی و ناشنوایی بار بزرگی را به جامعه تحمیل می کند، افزود: در حال حاضر حدود ۴۶۶ میلیون نفر در دنیا از کم شنوایی رنج می برند و تخمین زده می شود که تا بازه زمانی سال ۲۰۵۰ این رقم افزایش یافته و تا حدود ۹۰۰ میلیون نفر برسد، که عدد بسیار بزرگی است. در چند سال اخیر هم افزایش نزدیک به ۲۵ درصدی را در موارد ناشنوایی در دنیا داشتیم. به طوریکه از فاصله سال ۲۰۱۳ تاکنون از حدود ۳۶۰ میلیون نفر به ۴۶۶ میلیون نفر در سراسر جهان افزایش یافته است.

وی تصریح کرد: به طور کلی از نظر بار بیماری ها، کم شنوایی و ناشنوایی نزدیک به ۷ درصد بار کل بیماری ها را در جهان به خود اختصاص می دهد و از نظر هزینه هم هزینه بسیار زیادی به نظام های سلامت و مردم وارد می کند. هزینه های مستقیم و غیر مستقیم ناشی از ناشنوایی و کم شنوایی بالغ بر ۷۵۰ میلیارد دلار در سال در جهان است که بسیار زیاد است.

استوار ادامه داد: در کشور ما هم متاسفانه تقریباً از هر ۱۰۰۰ تولدی که اتفاق می‌افتد، ۲.۷ درصد نوزادان کم شنوا هستند و اصطلاحاً کم شنوایی ناتوان کننده دارند که عدد بسیار بزرگی است و نزدیک به ۳۵۰۰ نوزاد در سال می شود. عددی نزدیک به ۳۰۰ نوزاد کم شنوا در ماه و ۱۰ نوزاد در روز است. به دلیل اینکه ناشنوایی و کم شنوایی بار زیادی را به فرد تحمیل می کند، عوارض زیادی را برای افراد دارد.

وی با بیان اینکه در همه گروه های سنی در کشور شیوع ناشنوایی و کم شنوایی در کشور ۵.۳ درصد است، خاطرنشان کرد: این رقم یعنی ۵.۳ درصد افراد در جامعه از ناشنوایی و کم شنوایی رنج می برند. اینکه چرا در سال‌های اخیر کم شنوایی و ناشنوایی را با این رشد فزاینده داریم، این است که عوامل خطر کم شنوایی و ناشنوایی روزبه روز در حال افزایش است. یکی از مهمترین عوامل آن افزایش سالمندی است که کشور ما هم از کشورهایی است که رشد جمعیت سالمندی در آن بسیار زیاد است و شیوع کم شنوایی در این گروه افزایش چشمگیری پیدا کرده است.

وی ادامه داد: برخی عفونت ها به ویژه عفونت های گوش میانی منجر به کم شنوایی می شوند که طی این سال ها افزایش یافته است. برخی از انواع بیماری های ویروسی مانند سرخک، اوریون، مننژیت و سرخچه، عامل خطر وقوع کم شنوایی هستند.

مدیرکل دفتر مدیریت بیماری های غیرواگیر وزارت بهداشت، در ادامه عنوان کرد: همچنین مصرف نابجای برخی داروها به ویژه برخی آنتی بیوتیک ها و داروهایی که برای سل و مالاریا استفاده می شود، منجر به کم شنوایی و تاثیر مستقیم روی گوش می شود. مواجهه با اصوات بلند در جامعه به خصوص در برخی مشاغل از عوامل دیگر خطر در رشد بالای کم شنوایی هستند. کم شنوایی تاثیر بسیار زیادی بر روی کیفیت زندگی افراد دارد و ارتباط افراد کم شنوا با دیگران قطع می شود و مختل شدن ارتباط بر روی تحصیل، معاشرت، یادگیری، شغل و کاریابی موثر است و به همین دلیل افراد کم شنوا و ناشنوا از سطح اقتصادی و اجتماعی پایین تری برخوردارند. زیرا، یک سیکل معیوب ایجاد می شود که به دلیل کم شنوایی، یادگیری مختل می شود. به دلیل عدم یادگیری، شغل ایجاد نمی شود و همینطور سیکل معیوب ادامه دارد. از طرفی متاسفانه ابتلا به برخی بیماری ها مانند افسردگی و زوال عقل هم در افراد ناشنوا افزایش پیدا می کند. بنابراین، عوارض زیادی برای ناشنوایی وجود دارد.

استوار ادامه داد: خبر خوب این است که بیش از ۵۰ درصد موارد کم شنوایی و ناشنوایی قابل پیشگیری هستند. در بزرگسالان بیش از ۵۰ درصد و در کودکان بیش از ۶۰ درصد موارد، مواردی هستند که قابل پیشگیری و کنترل بوده و به همین دلیل وزارت بهداشت با کمک ذی نفعان از جمله بهزیستی، تلاش می کند که برنامه های پیشگیری و تشخیص زودرس ناشنوایی را اجرا کند و امیدوارم این اقدامات منجر شود تا این رشد تا حد زیادی متوقف شود.

وی در خصوص تاثیر کووید ۱۹ بر ناشنوایی و کم شنوایی، بیان کرد: پاندمی کووید ۱۹ اثر جدی بر روی زندگی افراد ناشنوا دارد. از یک طرف مصرف برخی داروهایی که در کووید ۱۹ استفاده می شوند، مانند کلروکین بر روی شنوایی تاثیر دارد. از سوی دیگر ابتلا به کووید ۱۹ عوارض حسی و عصبی داشته و می تواند منجر به عفونت گوش شود. این عوارض حسی و عصبی همانطور که بر روی بویایی و چشایی موثر است، ممکن است بر روی حس شنوایی هم تاثیر داشته باشد.

مدیرکل دفتر مدیریت بیماری های غیرواگیر وزارت بهداشت ادامه داد: نکته مهمی که از نظر اجتماعی از اهمیت زیادی برخوردار است، این است که رعایت پروتکل های بهداشتی برای ناشنوایان سخت تر است. زیرا زدن ماسک ارتباط‌شان را مختل می کند. این افراد باید از طریق لب خوانی ارتباط برقرار کنند. بنابراین، استفاده از ماسک برایشان سخت است؛ چراکه اگر ماسک داشته باشند نمی توانند ارتباط برقرار کنند و اگر ماسک شان را بردارند، احتمال ابتلایشان به کرونا افزایش می یابد. بر این اساس، ما در ابتدای پاندمی کووید ۱۹ دستورالعمل های مورد نیاز را تدوین کردیم و به دانشگاه های علوم پزشکی ابلاغ کردیم و مداخلاتی در این زمینه انجام شد تا این عوارض را به حداقل برسانیم.

وی در خصوص اقدامات انجام شده برای ناشنوایان در دوران شیوع کووید ۱۹، گفت: از همان ابتدای شیوع کرونا به فکر این گروه از هموطنانمان بودیم و به همه دانشگاه های علوم پزشکی در این زمینه دستورالعملی ابلاغ شد که چطور محیط را برای ناشنوایان آماده کنند. در عین حال به ناشنوایان آموزش دادیم که چطور می توانند از خودشان محافظت کنند. همچنین، برنامه های غربالگری شنوایی را که برای نوزادان انجام می شود نیز به دلیل حساسیت شرایط برای مدت کوتاهی تعلیق کردیم، اما بعد از آن، غربالگری های عقب افتاده جبران شد. هر آنچه که امکان داشت که انجام شود تا اختلالی در زندگی و کار افراد ناشنوا ایجاد نشود و برنامه هایی که در سطح پیشگیری باید برای جلوگیری از مشکلات در ناشنوایان انجام شود، از همان ابتدا اندیشیده شد.

استوار در خصوص غربالگری نوزادان و کودکان ناشنوا، تصریح کرد: تمام تلاش ما این است که برنامه غربالگری شنوایی به شکل ادغام یافته در خدمات مراقبت های اولیه بهداشتی ارائه شود. سه زمان کلیدی را باید به خاطر داشته باشیم؛ نوزادی که متولد می شود باید تا قبل از یک ماهگی برای شنوایی غربالگری شود. اگر در غربالگری مشکوک تشخیص داده شود، قبل از سه ماهگی باید تشخیص قطعی برایش انجام داده شود و اگر تشخیص قطعی داده شد، قبل از ۶ ماهگی باید درمان شروع شود. تلاش ما این است که با ادغام این برنامه در نظام ارائه مراقبت های اولیه، پوشش هر سه زمان به حداکثر برسد. با همکارانمان در سازمان بهزیستی و موسسات خیریه و سازمان‌های مردم نهاد هم همکاری می کنیم.

مدیرکل دفتر مدیریت بیماری های غیرواگیر وزارت بهداشت در پایان این نشست خبری، تاکید کرد: برنامه های پیشگیری از ناشنوایی و کم شنوایی و مسائل درمانی این افراد از نظر عدالت اجتماعی نیز اهمیت دارد. افراد ناشنوا به دلیل ناتوانی در برقراری ارتباط دچار مشکلاتی در مسیر یادگیری می شوند. در نتیجه در مسیر کاریابی هم دچار مشکل شده و منجر به فقر می شود. چرخه ناتوانی همین طور تکرار می شود و این موضوع از نظر عدالت اجتماعی قابل توجه است. علاوه بر وزارت بهداشت، سایر دستگاه ها هم باید به وظایف خود برای در نظر گرفتن فرصت های شغلی برای این افراد توجه ویژه داشته باشند.