پردیسان آنلاین – گروه استان‌ها: بعد از شکل‌گیری انقلاب اسلامی جنبش‌های دانشجویی در این کشور رنگ و بویی متفاوت به خود گرفته و تلاش کردند تا از همان سالهای نخست نقش متفاوتی نسبت به قبل ایفا کنند.

هرچند سابقه فعالیت‌های دانشجویی و این جنبش‌ها را باید از سال‌ها قبل تر دانست اما وقوع انقلاب اسلامی و نگرش متفاوت انقلاب به دانشگاه و دانشجو نقش این جنبش‌ها را نیز با تحول روبرو کرد.

اما امروز و بعد از گذشت بیش از یک چله از عمر انقلاب این نقش‌ها کمی دستخوش تغییرات شده و دشمن تلاش دارد تا از جنبش‌های دانشجویی که روزی انقلاب دوم و فتح لانه جاسوسی و مبارزه با استکبار را دنبال می‌کردند به نفع خود استفاده کند.

باز تعریف این نقش و رسالت پیش رو یک نکته بسیار مهم و حائز اهمیت است که باید دیده شده و برای آن برنامه ریزی کرد.

جنبش‌های دانشجویی بستری برای تحقق آرمان‌های دانشجویی

افشین لشگری در گفت‌وگو با خبرنگار پردیسان آنلاین، با اشاره به نقش جنبش‌های دانشجویی در کشور اظهار کرد: از واقعه ۱۶ آذر سال ۳۲ که منجر به شهادت تعدادی از دانشجویان شد تا به امروز منشأ هر حرکتی دانشجویان و آن دانشگاه بوده به این معنا که تاریخ تحول‌گرایی و استکبارستیزی که با روح استقلال آمیخته شده است به ۱۶ آذر سال ۳۲ باز می‌گردد که این اتفاق به شکل‌گیری جریان‌های مردمی، سرعت و انتقال مفهوم مبارزه علیه ظلم و استبداد کمک کرد و همان جوانان در حوزه‌های مختلف جنگ تحمیلی، به حرکت درآوردن چرخ سازندگی، نهضت خدمت و آبادانی، تولید علم، دستیابی به فناوری‌های روز دنیا و گسترش تفکر دینی برای اهدافی که مبانی اسلام را تحکیم می‌کند و بستری برای تحقق آرمان‌های دانشجویی است نقش آفرینی کردند.

کارشناس سیاسی بیان کرد: بستری که امروز در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی به برکت جمهوری اسلامی تبلور پیدا کرده و ادامه دار است توسط دانشجویان آن زمان کلید خورده و ادامه دارد.

جریان‌های دانشجویی به دنبال کرسی آزاداندیشی باشند

وی ادامه داد: برای زمینه سازی تحقق اهداف دانشجویی ما باید به بیانات امامین انقلاب رجوع کنیم چنانچه حضرت امام (ره) دانشگاه را محل انسان‌سازی تعبیر می‌کند و استاد را وارث انبیا می‌داند و یا اینکه رهبر انقلاب دانشجو را مظهر شهامت تعریف می‌کنند که تمام این تعابیر از مسیر مطالبه‌گری به دست می‌آید و روش صحیح آن کرسی‌های آزاد اندیشی و گفت‌وگوهای نخبگانی، جریان ساز و جامعه ساز است.

این کارشناس عنوان کرد: گفت‌وگوی علمی باید توسط ارکان علمی یعنی دانشجو و استاد در فضای دانشگاه باید شکل بگیرد که البته امروز ضعف اساسی در این حوزه احساس می‌شود چراکه مفهوم آزاد اندیشی در ذهن متولی دانشگاه تعریف بسیار دوری از اصل خود دارد و شاید نهایت کارکرد این اصل مهم میزگرد یکساعته‌ای است که خروجی کار صرفاً به تخلیه انرژی دانشجو منجر می‌شود.

لشگری تاکید کرد: ما باید در نظر بگیریم که چه میزان با خروجی مطلوب نشست‌ها و کرسی‌های آزاد اندیشی فاصله داریم که در این میان راه صحیح شکل‌گیری و تقویت فضای جریان ساز است.

کرسی‌های آزاداندیشی باید توسط خود دانشجویان رقم بخورد

وی تشریح کرد: جریان سازی باید اتفاق بیفتد و کرسی‌های آزاداندیشی باید به محلی برای تضارب آرا و کمک به تقویت باورهای دینی تبدیل شود که البته این فرآیند باید به دست خود دانشجو اتفاق بیفتد و کارکرد دولتی برای آن متصور نشویم.

این کارشناس در پایان با تاکید بر اینکه کرسی‌های آزاد اندیشی باید توسط دانشجو و بدون کاغذبازی مرسوم اداری باشد گفت: بزرگترین مسئله روز جامعه باید محرک قراردادن دانشگاه و جامعه علمی باشد تا موتور حرکت رشد و توسعه کشور در دست دانشجو قرار بگیرد و دانشجو مسیر پیشرفت را ترسیم کند و پیشران حرکت قطار بالندگی کشور باشد

جنبش‌های دانشجویی از تولید علم غافل نشوند

محمد امیدی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار پردیسان آنلاین، اظهار کرد: اولین رسالت جریان‌های دانشجویی تولید علم است البته که جایگاه کشور در تولید علم رتبه ۱۵ است و این فرآیند با سرعت بالایی در حال انجام است و در این مسیر دانشمندان بسیاری از دل دانشگاه‌ها خارج شده است که شهدای هسته‌ای مصداق بارز آن هستند اما نیاز است مسئله تولید علم با جدیت بیشتری شکل بگیرد.

استاد دانشگاه‌های استان قزوین بیان کرد: جنبش‌های دانشجویی باید به محلی برای تولید مباحث فرهنگی تبدیل شده تا بتوانند در جامعه قدرت تأثیرگذاری داشته باشند.

وی گفت: در حوزه سیاسی دشمن شناسی باید در دستور کار دانشگاه و جریانات دانشجویی قرار بگیرد چراکه دانشگاه اگر دشمن را نشناسد ما نمی‌توانیم از جوامع انتظار چنین مسئله‌ای را داشته باشیم.

امیدی عنوان کرد: دانشگاه باید در افکار عمومی اثرگذار باشد و بصیرت افزایی داشته باشد اما در گام اول نیاز دارد خود اهل آگاهی و بصیرت باشد.

بدون شک نقش سپاری به جنبش‌های دانشجویی در سایه حمایت پدرانه و فراهم کردن بستر فعالیت می‌تواند دانشگاه را به محلی برای تضارب واقعی اندیشه‌ها تبدیل کند.

از سویی جنبش‌های دانشجویی نیز باید با یک بازتعریف مشخص به نقش خود در عینیت بخشی به روحیه مطالبه گری و همچنین ضد استعماری و استکباری جریان‌های اصلی دانشجویی پی برده و به دنبال تداوم رسالت اصیل خود باشند.

بصیرت و هوشیاری در برابر حیله‌های دشمنان قسم خورده انقلاب و تلاش برای دور شدن دانشگاه از محلی برای برخوردهای غیرمنطقی و علمی با مسائل می‌تواند دانشگاه و جنبش‌های دانشجویی را در جایگاه واقعی خود قرار دهد.