به گزارش پردیسان آنلاین، خودکفایی و قطع وابستگی به دیگر کشورها در حوزه «کالاهای استراتژیک» از اهمیت بالایی برخوردار است. خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی، به‌ویژه گندم، به عنوان یکی از ارکان اساسی استقلال کشور شناخته می‌شود و در عین حال، این موضوع به‌عنوان یکی از چالش‌های جدی برای کشورهای در حال توسعه مطرح است. افزایش جمعیت جهانی و رشد تقاضا برای گندم، چالش‌های قابل توجهی را برای دولت‌ها به وجود آورده است.

تولید محصولات استراتژیک، به‌ویژه محصولات زراعی، می‌تواند کشورها را از خطرات ناشی از نوسانات قیمت جهانی و قطع واردات در شرایط بحرانی محافظت کند. این محصولات به‌طور مستقیم بر امنیت غذایی کشور تأثیرگذار هستند.

در میان کالاهای استراتژیک، گندم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا این ماده اولیه اصلی تولید نان، ماکارونی، بیسکویت، کیک و بسیاری دیگر از محصولات غذایی به شمار می‌رود. گندم به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد و معیشت بخش قابل‌توجهی از جامعه تأثیر می‌گذارد و به همین دلیل، توجه به تولید و خودکفایی در این حوزه می‌تواند به تقویت بنیان‌های اقتصادی و اجتماعی کشور کمک کند.

علیرضا زندیان، نماینده مردم بیجار گروس در مجلس شورای اسلامی در خصوص برداشت گندم دیم در حوزه انتخابیه خود اظهار کرد: در شهرستان بیجار حدود ۳۰۰ هزار تن گندم دیم برداشت به سیلوهای دولتی تحویل داده شده است که رتبه اول کشور در تولید گندم دیم را به خود اختصاص داد.

وی با اشاره به اینکه کشاورزان گندمکار انتظار دارند تا در کمترین زمان ممکن پس از تحویل محصول مطالبات خود را دریافت کنند، افزود: زمان برای کشاورزان از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا باید بدهی خود را برای تأمین نهاده‌های مورد نیاز تولید پرداخت و آماده کشت در سال زراعی تسویه کنند.

نماینده مردم بیجار گروس در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه کشاورزان برای تأمین نهاده‌های تولید ناچار به دریافت تسهیلات به صورت مضاربه هستند و باید در موعد مقرر آن را پرداخت کنند، عنوان کرد: سیستم بانکی کشور تأخیر در پرداخت مطالبات گندم کاران را مدنظر قرار نمی‌دهند و کشاورزان را به دلیل تأخیر در بازپرداخت تسهیلات جریمه می‌کنند.

زندیان با بیان اینکه اصلی‌ترین انتظار کشاورزان برای تداوم تولید محصول گندم که نقش اول در تأمین امنیت غذایی کشور را ایفا می‌کند پرداخت به موقع پرداخت مطالبات است، تصریح کرد: اگر کشاورزان نتوانند نهاده‌های مورد نیاز را به موقع تأمین کنند و زمان مناسب کشت از دست برود میزان تولید با کاهش مواجه می‌شود.